© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Ο Γιώργος Κωστογιώργης προσκαλεί το κοινό σήμερα, Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου, στις 9 το βράδυ, στο Piraeus Club Academy, όπου θα παρουσιάσει μέρος της συνολικής του δισκογραφίας, συνοδευόμενος στη σκηνή από αγαπημένους μουσικούς συνοδοιπόρους [Πειραιώς 105 & Βίτωνος, Αθήνα].
Με τον τραγουδοποιό είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε.
Λίγα λόγια για την αθηναϊκή σας συναυλία;
«Μετά από μια σχετικά μακρά περίοδο απουσίας από τις μουσικές σκηνές, χαίρομαι πολύ που επιστρέφουμε στις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι η 4η μας συναυλία στην Αθήνα. Κάθε μια από τις τρεις πρώτες που δώσαμε ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστές για μένα, με αποκορύφωμα αυτήν στο ιστορικό Half Note Jazz Club το φθινόπωρο του 2022. Είναι, όμως, η επερχόμενη στο Piraeus Club Academy, η πρώτη που θα πραγματοποιηθεί σε πλήρη απαρτία, με όλους τους αγαπημένους μου συνοδοιπόρους: την Κατερίνα Σισίννι στη φωνή, τον Πάνο Βουλγαράκη στο ηλεκτρικό μπάσο και το κοντραμπάσο, τον Γρηγόρη Οικονόμου στα τύμπανα και τον Κωστή Σταμούλη στο βιολί και το συνθεσάιζερ. Η δε συμμετοχή των Φοίβου Δεληβοριά και Αργύρη Μπακιρτζή, δυο τόσο σημαντικών ανθρώπων για μένα, με κάνει να ανυπομονώ ακόμη περισσότερο».
Σκέψεις, συναισθήματα όταν είστε επί σκηνής;
«Αισθάνομαι πως ζω για πάντα. Είναι εκείνη η στιγμιαία αίσθηση της αιωνιότητας, η πλήρης απουσία του τέλους σε οποιαδήποτε έκφανσή του. Άλλωστε, θεωρώ πως αυτές τις συνθήκες πρέπει να αποζητάμε: εκείνες που μας κάνουν να νιώθουμε για λίγο πως θα ζήσουμε για πάντα.
Είναι, συγχρόνως, από τις στιγμές που νιώθω απόλυτα ευτυχισμένος. Όταν γυρνάω το κεφάλι μου και έχω δίπλα μου αυτούς τους τόσο αγαπημένους μου ανθρώπους».
Τέλη του 2021 συστηθήκατε ως συνθέτης με τον δίσκο «Το καλοκαίρι πέρασε σα ρίγος» με 14 μελοποιημένα ποιήματα των Κ. Ουράνη, Ν. Λαπαθιώτη, Α. Εφταλιώτη, Κ. Χατζόπουλου και Τ. Άγρα και δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορήσατε «Τα άνανθα χρόνια μου»· ένα ακόμη «μπουκέτο» 14 τραγουδιών, όπου προσφύγατε και πάλι στην ποίηση, μελοποιώντας, αυτήν τη φορά, Ρ. Γκόλφη, Ρ. Φιλύρα, Μ. Παπανικολάου, Κ. Χατζόπουλο, Κ. Θεοτόκη και Έ. Ντίκινσον.
Μιλήστε μας για τη σχέση σας με την ποίηση· και τι σας έλκει, συνήθως, σε ένα ποίημα ώστε να θελήσετε να το μελοποιήσετε;
«Κάποια στιγμή στη Β΄ Γυμνασίου, μου έδωσε η μητέρα μου τη συγκεντρωτική του Δικταίου με τα ποιήματα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Αισθάνομαι πως τότε ξεκίνησε αυτό το ταξίδι. Θέλησα τα χρόνια που ακολούθησαν να γνωρίσω περισσότερο την ποίηση του μεσοπολέμου κυρίως, αφού με συγκίνησε από την πρώτη στιγμή η μουσικότητα που μου εξέπεμπαν αυτά τα ποιήματα, ο έρωτας που παρουσιαζόταν στην πιο υπερβολική του μορφή, ο πόνος ως θεατρική τραγωδία και ο ατέρμονος ρομαντισμός τους -οι ενδοιασμοί ορισμένων περί γλυκανάλατης ποίησης, είναι κάτι που προσωπικά δεν υιοθετώ σε καμία περίπτωση. Όταν διαβάζω ένα ποίημα για πρώτη φορά και με γοητεύει, το διαβάζω ξανά και ξανά τις επόμενες μέρες και, ασυναίσθητα σχεδόν, το τραγουδάω αντί να το απαγγέλω. Είναι αυτή θεϊκή δύναμη που έχουν κάποια ποιήματα που είναι από μόνα τους… τραγούδια».
Καλλιτέχνες, ακούσματα με επίδραση στη μουσική σας ταυτότητα;
«Bill Evans, Bix Beiderbecke, Μαρίκα Παπαγκίκα, Μάρκος Βαμβακάρης MGMT, Paul Kalkbrenner, Rolling Stones, Amy Winehouse, Sweet Emma Barret, Little Walter, Willie The Lion Smith, Otis Redding, Ella Fitgerald, Φοίβος Δεληβοριάς, Χειμερινοί Κολυμβητές. Τί σχέση έχουν οι παραπάνω με το σύνολο της μέχρι τώρα δισκογραφίας μου; Ίσως, ελάχιστη. Ωστόσο, μπορώ με βεβαιότητα να σας πω πως οι παραπάνω καθόρισαν τον τρόπο που σκέφτομαι, όταν κάθομαι στο πιάνο για να γράψω κάτι».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Τα άλμπουμ “Portrait In Jazz’’ (1960) και “Moon Beams’’ (1962) του Bill Evans και οι Μπαλάντες του Coltrane που κυκλοφόρησαν τον Ιανουάριο του 1963. Είναι τρεις δίσκοι που “παίζουν’’ καθημερινά στο σαλόνι του σπιτιού μου».
Κάτι που τη χαλά;
«Η κατεδάφιση κτιρίων του μεσοπολέμου στην Αθήνα, κυρίως, αλλά και τη Θεσσαλονίκη. Ο αθηναϊκός μοντερνισμός δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα, με αποτέλεσμα να έχει αλλοιωθεί εντελώς ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της πρωτεύουσας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περιοχή της Νέας Σμύρνης, όπου έχουν κατεδαφιστεί, το τελευταίο διάστημα, πραγματικά αριστουργήματα».
Μια αγαπημένη συνήθεια;
«Θα σας πω δυο: οι μεταμεσονύχτιες βόλτες με το σκυλί μου, τη Λουσίλ, και το να φωτογραφίζω το εσωτερικό των κινηματογράφων που έκλεισαν αλλά δεν άλλαξαν χρήση, με αποτέλεσμα να στέκονται ερμητικά κλειστοί, σαν έκπτωτοι βασιλιάδες. Κι ύστερα να πηγαίνω σινεμά».
Σύντομα, θα κυκλοφορήσει ο τρίτος δίσκος σας, που έχει ήδη ηχογραφηθεί, με στίχους, κυρίως, δικούς σας· θα μας δώσετε το στίγμα του;
«Για έναν περίπου χρόνο και μέχρι τις αρχές Φλεβάρη του 2023, όπου ένα γεγονός έμελλε να αλλάξει τη ζωή μου ολοκληρωτικά, δεν μπορούσα να παίξω ούτε μια νότα. Από τότε και μετά, ήρθε μια περίοδος μεγάλης έμπνευσης. Έτσι, μέσα σε ένα διάστημα λίγων μηνών, έγραψα μια σειρά τραγουδιών για τη φωνή της Κατερίνας Σισίννι, τη φωνή της φωνής μου, τα οποία θα αποτελέσουν και το καινούργιο άλμπουμ που ετοιμάζουμε».
Πώς θα τον τιτλοφορήσετε; Και, θα μπορούσαμε να κλείσουμε με στίχους ενός από τα τραγούδια του;
«Δεν έχουμε καταλήξει ακόμη στον τίτλο του άλμπουμ. Κλίνουμε προς το “Το φως που μέσα μας κυλά’’· αλλά, ποιος ξέρει; Ίσως αναθεωρήσουμε μέχρι τη στιγμή που θα πρέπει να σταλεί στο εργοστάσιο για κοπή.
“Φύσηξε ο αέρας, ακούστηκαν τα δέντρα κι ύστερα όλα σίγησαν ξανά. Μα η νύχτα ήθελε να τραγουδήσει δυνατά κι αφού τα κέντρα όλα ήταν κλειστά, διάλεξε πάλι τα πουλιά. Μοιάζει η ζωή σαν αφορμή για να σε χάνω, μα να ’σαι σίγουρη εγώ για σε ποτέ δεν θα πεθάνω’’».
Προπώληση εισιτηρίων
Ηλεκτρονικά
more.com
Music Corner
Πανεπιστημίου 56, Αθήνα
Τηλέφωνο: 210 3304000
