© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
«Το πρώτο μου τριαντάφυλλο»· έτσι τιτλοφορούνται οι κυριακάτικες μουσικές βραδιές του Θοδωρή Βουτσικάκη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο· σε καλλιτεχνική επιμέλεια Λίνας Νικολακοπούλου, η έναρξη θα γίνει αυτή την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου· guest, η Δήμητρα Σελεμίδου [λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη].
Ο Θοδωρής Βουτσικάκης μίλησε μαζί μας.
Να ξεκινήσουμε με λίγα λόγια, για τον χαρακτήρα που έχει δώσει η Λίνα Νικολακοπούλου στις επερχόμενες παραστάσεις σας;
«Γιορτινό, άμεσο, “παρεΐστικο”. Η Λίνα Νικολακοπούλου συνεχίζει να δημιουργεί ήρωες και νέες ιστορίες όχι μόνο μέσα από τραγούδια της αλλά και από τα προγράμματα που επιμελείται. Και αυτό έχω την τύχη να το βλέπω backstage πια, από τη γέννησή του. Από τους Vaya Con Dios, τον Piovani, τον Ara Dinkjian και τα δικά μας τραγούδια, μέχρι τα λαϊκά του Κραουνάκη, του Ζαμπέτα, του Μούτση, τους βαλκανικούς σκοπούς και τις μπαλάντες που μας μεγάλωσαν όπως το “Φιλαράκι” της Βόσσου, κάνουμε μια μεγάλη διαδρομή. Έχοντας μαζί μας και μια υπέροχη ομάδα μουσικών με πέντε σολίστες και τη μπάντα χάλκινων πνευστών Bronza Band, μπορούμε να υπερασπιστούμε όλα αυτά τα αγαπημένα αλλά ετερόκλιτα ρεπερτόρια. Σας λέω με θάρρος, ότι ο κόσμος δεν θα σταματάει να τραγουδάει μαζί μας».
Με τη Λίνα Νικολακοπούλου συνεργάζεστε χρόνια· μιλήστε μας για τη συμβολή της στη δουλειά σας;
«Πρόσφατα, αναρωτήθηκα, για πρώτη φορά, αν θα είχα καταφέρει να αποκωδικοποιώ τον στίχο των τραγουδιών, χωρίς τη Λίνα. Όταν ξεκίνησα να τραγουδάω, ο τρόπος μου να ξεκλειδώνω τα τραγούδια ήταν η μουσική, η μελωδία τους και η αρμονία τους. Ύστερα πήγαινα στον στίχο. Όλα αυτά τα χρόνια που έχω την ευκαιρία να είμαι δίπλα της, έχω μάθει και μια άλλη διαδρομή που με έχει εξελίξει πολύ σαν καλλιτέχνη. Νομίζω, έχω γίνει πιο προσωπικός όταν τραγουδάω, σε αυτό που λέω, σε αυτό που νιώθω εκείνη τη στιγμή».
Είστε ένας νέος ερμηνευτής που παρουσιάστηκε στα δύσκολα χρόνια της κρίσης και της αλλαγής της δισκογραφίας. Κάποιες μεγάλες δυσκολίες, που αντιμετωπίσατε;
«Η δεκαετία αυτή που ξεκίνησα να τραγουδάω επαγγελματικά και μπήκα στον χώρο της δισκογραφίας, τα είχε πραγματικά όλα. Κρίση, πανδημία, κοινωνικές αναταραχές. Ένας αγώνας συνεχής, να ανταπεξέλθει ο άνθρωπος στην καθημερινότητά του. Και πόσο, όμως, ανάγκη έχουμε το τραγούδι, μέσα σε όλα αυτά; Η δισκογραφία όπως ξέρετε είναι κατακερματισμένη και, επίσης, οτιδήποτε αφορά αυτό που ονομάζουμε έντεχνο, συμβαίνει με πολύ αργούς ρυθμούς, βασανιστικούς. Επιπλέον, έπρεπε να μετακομίσω από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα· πράγμα που κι αυτό από μόνο του είναι απαιτητικό, όταν στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου και μόνο. Το να σταθώ και να βρω, λοιπόν, τον χώρο μου αυτή την εποχή στη μουσική βιομηχανία της Ελλάδας ήταν πολύ δύσκολο κι έχω κάνει θυσίες, αρκετές. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν θα άλλαζα τίποτα από τη στιγμή που κατάλαβα ποιος πραγματικά είμαι και τι θέλω στη ζωή μου. Και αν είναι να είμαι ένα φιτίλι αργής καύσης, το προτιμώ από ένα πυροτέχνημα. Και δεν μιλάω για τη δημοσιότητα αλλά για τη διάρκεια στη δημιουργία και ότι θέλω αυτό που κάνω να αφορά και το σήμερα, και το αύριο. Αυτό με απασχολεί κάθε μέρα».
Ετοιμάζετε ένα νέο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Δώστε μας μερικές πληροφορίες για το ύφος και το περιεχόμενο.
«Είναι ένα άλμπουμ με εννιά τραγούδια, με pop, folk και ethnic στοιχεία. Συνεχίζουμε με διεθνείς συνεργασίες -Vaya Con Dios, Ara Dinkjian, Kroke κ.ά.- αλλά είναι αρκετά διαφορετικό από την κινηματογραφικής αισθητικής “Όμορφη Ζωή” του Piovani. Έγραψε και η Λίνα διαφορετικό στίχο εδώ, πιο σωματικό, πιο γήινο. “Το πρώτο μου τριαντάφυλλο” ως άλμπουμ, θα είναι σε λίγο κοντά σας· αν και ήδη στα live μου στο Γυάλινο θα παρουσιάζουμε αρκετά από τα περιεχόμενά μας· ειδικά τα βαλκανικά, που φαίνεται να έχουν ξεχωρίσει ήδη με τη μπάντα των χάλκινων που τα παίζουμε και ο κόσμος ξεσηκώνεται (γέλια)».
Έχετε ήδη σημαντικές συνεργασίες. Με ποιους Έλληνες ή ξένους μουσικούς θα θέλατε να συνεργαστείτε;
«Πρέπει να δείτε τη λίστα που έχω μέσα στην ατζέντα μου (γέλια). Κάθε φορά που ακούω ή βλέπω κάτι που με ιντριγκάρει, καταγράφεται. Τι να σας πω; Θα ξεκινήσω λέγοντας με τρέλα τη Billie Eilish και τον Diodato. Σε εγχώρια ύδατα, μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον πολύ ο Alex Sid».
Είχατε συμμετάσχει σε δύο αξέχαστες μουσικές παραστάσεις του Δημήτρη Μαραμή – «Ερωτόκριτος» και «Στοιχειωμένοι». Κλείσατε αυτό το κεφάλαιο ή θα κάνετε ξανά κάτι αντίστοιχο;
«Καθόλου δεν έκλεισε. Το μουσικό θέατρο είναι μια μεγάλη μου αγάπη και κάθε φορά που έχω την ευκαιρία να το ζω με τις συνθήκες που μου ταιριάζουν, θα επανέρχομαι. Ο τελευταίος μου ρόλος ήταν ο “Στάρμπακ” στο “Μόμπι Ντικ” του Δημήτρη Παπαδημητρίου και ανυπομονώ για το επόμενό μου ταξίδι στη θεατρική σκηνή. Πολύ πιθανό να είναι πάλι με τον Δημήτρη Μαραμή που μας ενώνουν φυσικά πολλές ωραίες στιγμές, από την “Αισθηματική ηλικία” και τον “Ερωτόκριτο” μέχρι σήμερα».
Ταυτότητα μουσικής παράστασης
Επί σκηνής οι πέντε σολίστες μουσικοί -Χρίστος Θεοδώρου (πιάνο-ενορχηστρώσεις), Θάνος Σταυρίδης (ακορντεόν), Βαγγέλης Μαχαίρας (μαντολίνο, μπουζούκι, ούτι), Θοδωρής Κουέλης (ηλεκτρικό κοντραμπάσο), η Εύα Κανέλλου (κρουστά) και η 7μελής ορχήστρα χάλκινων πνευστών Bronza Band.
Guest, η Δήμητρα Σελεμίδου
