© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Ένα αυθεντικό λάτιν πάρτι θα παρουσιάσει στην «Οδό Λυσίου», η Κουβανή τραγουδίστρια Rosanna Mailan, με τη δεκαμελή ορχήστρα της που αποτελείται από καταξιωμένους Κουβανούς και Έλληνες μουσικούς του είδους, σε ένα άκρως διασκεδαστικό ρεπερτόριο με διεθνείς επιτυχίες της λατινοαμερικάνικης κουλτούρας [Μνησικλέους 22 και Λυσίου, Πλάκα].
Για τρεις Παρασκευές, σήμερα 15 και στις 22 και 29 Νοεμβρίου, η Mailan -γνωστή από τις πολύ πετυχημένες παραστάσεις της, θα παρασύρει το κοινό στους ρυθμούς της σάλσα, της μπατσάτα, της μερένγκε και του τσα τσα, ανεβάζοντας στα ύψη το κέφι και τον χορό, σε ένα μοναδικό μουσικό ταξίδι στους ήχους της Λατινικής Αμερικής.
Στις εμφανίσεις συμμετέχει η Στέλλα Κουτσουλίδου.
Υπεύθυνος για τις γαστρονομικές απολαύσεις της «Οδού Λυσίου», ο σεφ Δημήτρης Ταϊρίδης, έχει σχεδιάσει το αντίστοιχο μενού, που θα απογειώσει την εμπειρία της παράστασης.
Η Rosanna Mailan μίλησε μαζί μας.
Ποιος καλός άνεμος σας έφερε από την Κούβα στην Ελλάδα;
«Η απόφαση να έρθω στην Ελλάδα ήταν γεμάτη ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία πλευρά, υπήρχε η χαρά που θα ήμουν κοντά στον πατέρα μου, που ζούσε ήδη εδώ, και η ελπίδα ότι θα μπορούσα να φτιάξω κάτι καινούργιο. Από την άλλη, όμως, υπήρχε και η βαθιά στεναχώρια, γιατί άφησα πίσω τη μητέρα μου στην Κούβα, ειδικά καθώς οι γονείς μου είχαν χωρίσει. Η απόσταση αυτή ήταν δύσκολη για μένα, όμως με τον καιρό βρήκα παρηγοριά και στήριξη στους ανθρώπους εδώ. Οι Έλληνες με αγκάλιασαν και με βοήθησαν να νιώσω ότι η Ελλάδα είναι πραγματικά το σπίτι μου.
Τώρα, δεκαοκτώ χρόνια μετά, κοιτάζοντας πίσω, βλέπω τις χαρές και τις λύπες που έζησα, και νιώθω ευγνώμων που η ζωή μου έφερε εδώ. Η Ελλάδα έγινε μέρος της ταυτότητάς μου».
Τι πιστεύετε; Το ελληνικό κοινό αγαπάει την latin μουσική;
«Ναι, το ελληνικό κοινό αγαπάει τη latin μουσική· και είναι κάτι που το διαπιστώνω καθημερινά. Η Ελλάδα έχει μια μοναδική κουλτούρα που εκτιμά τη ζωντάνια, τον ρυθμό και τη θετική ενέργεια, οπότε η latin μουσική βρήκε αμέσως τον δρόμο της στις καρδιές των ανθρώπων εδώ. Οι Έλληνες συνδέονται με τη μουσική που μπορεί να τους κάνει να χορέψουν και να εκφραστούν ελεύθερα, κάτι που η latin μουσική προσφέρει απλόχερα.
Είναι εντυπωσιακό να βλέπω ανθρώπους κάθε ηλικίας να απολαμβάνουν τους latin ρυθμούς, είτε στα πάρτι είτε στις συναυλίες. Η δημοτικότητα της salsa, της bachata και της reggaeton, αλλά και οι latin βραδιές σε πολλά μαγαζιά της Ελλάδας, αποδεικνύουν ότι αυτή η μουσική έχει γίνει κομμάτι της διασκέδασης εδώ. Το ελληνικό κοινό ξέρει να αγκαλιάζει νέους ήχους και να τους κάνει δικούς του, και αυτό είναι κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενη».
Έχετε τραγουδήσει και στα ελληνικά αλλά έχετε μεταφράσει στα ισπανικά το «Αν είναι η αγάπη αμαρτία», με τη συνεργασία του Μίμη Πλέσσα. Πείτε μας στιγμιότυπα από τη γνωριμία και τη συνεργασία σας.
«Το “Αν είναι η αγάπη αμαρτία” ήταν το πρώτο ελληνικό τραγούδι που άκουσα όταν έφτασα στην Ελλάδα. Θυμάμαι, την επόμενη κιόλας μέρα μετά το ταξίδι μου, το βρήκα σε έναν δίσκο, και παρόλο που δεν ήξερα σχεδόν καθόλου ελληνικά, αποφάσισα να το μάθω. Φανταστείτε το αποτέλεσμα! Αν υπάρχει βίντεο από εκείνη την εποχή, μάλλον θα γελάσουμε όλοι, γιατί πραγματικά είχα μάθει τους στίχους με ό,τι ελληνικά ήξερα τότε!
Περίπου 15 χρόνια μετά, η ζωή με έφερε κοντά σε έναν αγαπημένο φίλο, τον Παύλο Χριστοδούλου, που είχε οικογενειακούς δεσμούς με τον Μίμη Πλέσσα. Ο Παύλος, αυτός ο “άγγελος” όπως τον αποκαλώ, ήταν ο άνθρωπος που μου άνοιξε την πόρτα για να γνωρίσω από κοντά τον μεγάλο μαέστρο. Δυστυχώς, ο Παύλος δεν είναι πια στη ζωή, και δεν είχε την ευκαιρία να δει όλα όσα εκείνος πίστευε για μένα να γίνονται πραγματικότητα, όμως η φιλία μας με σημάδεψε.
Θυμάμαι την πρώτη μου επίσκεψη στο σπίτι του Μίμη Πλέσσα σαν να ήταν χθες. Με υποδέχτηκε η σύζυγός του, η Λουκίλα, και ο ίδιος καθόταν στο τραπέζι του με την ευγένεια και την αύρα του μεγάλου δημιουργού. Συζητήσαμε για ώρες, και όταν έφτασε η στιγμή να μιλήσω για το τραγούδι αυτό, του διηγήθηκα πώς το είχα μάθει εκείνη την πρώτη μου μέρα στην Ελλάδα. Εκείνος, τότε, μου είπε ότι είχε το όνειρο να ταξιδεύουν τα τραγούδια του σε άλλες χώρες και να τα μαθαίνει ο κόσμος.
Αυτό ήταν αρκετό για να ανάψει η σπίθα! Μαζί με τον Roman Gomez, που ανέλαβε την ενορχήστρωση, ηχογραφήσαμε την ισπανική εκδοχή του “Αν είναι η αγάπη αμαρτία”, “Α ti Dedicare Toda mi Vida” -Σε εσένα θα αφιερώνω όλη μου τη ζωή, και έτσι το τραγούδι ταξίδεψε σε ισπανικές χώρες. Η συνεργασία αυτή ήταν πραγματικά ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια της ζωής μου, μια εμπειρία που με κάνει να νιώθω απεριόριστη ευγνωμοσύνη.
Η συνεργασία μου με τον Μίμη Πλέσσα ήταν από τις πιο όμορφες και αξέχαστες στιγμές της καριέρας μου.
Ένα στιγμιότυπο που θα θυμάμαι πάντα είναι όταν άκουσε για πρώτη φορά την ισπανική εκδοχή· τα μάτια του έλαμπαν από χαρά. Υπάρχει κι ένα videoclip όπου μπορείτε να απολαύσετε αυτήν τη συνεργασία».
Μιλήστε μας για το νέο σας show, που παρουσιάζετε στην «Οδό Λυσίου»;
«Η αλήθεια είναι πως η latin μουσική συνήθως βρίσκει χώρο στα μαγαζιά όταν παίζουν djs. Οι μουσικοί που ασχολούμαστε με ζωντανή latin μουσική στην Ελλάδα δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες να εμφανιστούμε, επειδή οι περισσότεροι χώροι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει αρκετό κοινό γι’ αυτό το είδος. Για εμένα, αυτό ήταν πάντα ένα όνειρο και μια πρόκληση: να βρω χώρους για ζωντανές παραγωγές και να φέρω τον κόσμο σε επαφή με την αυθεντική εμπειρία της latin μουσικής.
Το “Οδός Λυσίου” ήταν από τα μαγαζιά που με υποδέχτηκαν με ανοιχτές πόρτες, και τώρα ξεκινά κάτι πολύ ωραίο εκεί. Το show μας δεν είναι μια συνηθισμένη παράσταση αλλά ένα αυθεντικό πάρτι! Ο στόχος μου είναι να δημιουργήσω μια εμπειρία όπου το κοινό θα απολαύσει μια ζωντανή ορχήστρα σε έναν όμορφο χώρο και οι μουσικοί θα έχουν μια αξιοπρεπή παρουσία που τιμά την τέχνη τους. Το event είναι θεματικό, με πολλή ενέργεια και διάθεση για χορό -τόσο, που το κοινό καταλήγει να χορεύει πιο πολύ από τους χορευτές!
Έχουμε επιλέξει αγαπημένα τραγούδια, κομμάτια που όλοι θα νιώσουν τον ρυθμό τους και θα τα τραγουδήσουν, ακόμα κι αν δεν γνωρίζουν ισπανικά. Συνεργάζομαι και πάλι με την παγκόσμια πρωταθλήτρια χορού Στέλλα Κουτσουλίδου, και την απίστευτη ομάδα χορευτών της, καθώς και τον γνωστό dj Rico, που είναι εξαιρετικός και δημοφιλής στον χώρο της latin μουσικής και στα Φεστιβάλ.
Για φέτος, ο στόχος είναι να βρεθούμε πιο κοντά στο κοινό και να ζήσουμε μαζί αυτή την εμπειρία. Θέλω το κοινό να αισθανθεί τη ζωντανή ενέργεια της μουσικής και να γίνει μέρος αυτής της μοναδικής γιορτής. Κάθε εμφάνιση που οργανώνω είναι διαφορετική και αυθόρμητη, και το ίδιο σκοπεύω να κάνω και δύο φορές το χρόνο με νέες ιδέες. Είμαι ενθουσιασμένη για το ξεκίνημα στο “Οδός Λυσίου”, και υπόσχομαι μια αξέχαστη βραδιά γεμάτη μουσική, χορό και εκπλήξεις!»
Σας λείπει η Κούβα; Θα επιστρέψετε κάποια στιγμή;
«Η Κούβα είναι πάντα στην καρδιά μου, εκεί βρίσκεται όλη η οικογένειά μου και φυσικά η μητέρα μου. Αν και έχει έρθει να με δει στην Ελλάδα, πάντα επιστρέφει στην πατρίδα μας, και έτσι κι εγώ όταν πηγαίνω, νιώθω το κάλεσμα των δικών μου ανθρώπων και των παιδικών μου αναμνήσεων.
Από την άλλη, στην Ελλάδα έχω φτιάξει τη δική μου οικογένεια, τον σύζυγο και το παιδί μου, κι εδώ έχω χτίσει τη ζωή μου. Εδώ είναι το μέλλον που δημιούργησα, οι άνθρωποι και τα όνειρά μου. Οπότε ναι, πηγαίνω στην Κούβα, και κάθε φορά παίρνω μαζί μου τα βιώματα και τη ζεστασιά της. Αλλά πάντα επιστρέφω εδώ, γιατί η Ελλάδα έχει γίνει πλέον το σπίτι μου».
Πώς θα περιγράφατε τους Έλληνες σε έναν Κουβανό και πώς τους Κουβανούς σε έναν Έλληνα;
«Είναι αστείο, γιατί στην πραγματικότητα, η μόνη μεγάλη διαφορά μεταξύ Ελλήνων και Κουβανών είναι η γλώσσα… και, ίσως, το ότι εμείς έχουμε λίγο ήλιο και λίγο περισσότερη καρύδα! Αν έπρεπε να περιγράψω έναν Έλληνα σε έναν Κουβανό, θα έλεγα: “Φαντάσου έναν τύπο που είναι πάντα έτοιμος να σου προσφέρει φαγητό, ποτό και ιστορίες από το παρελθόν του που θα μπορούσαν να γίνουν ταινία. Μιλάει με το χέρι στην καρδιά και το μυαλό του, και αν κάτι δεν πάει καλά, έχει πάντα έναν αστείο τρόπο να το φτιάξει “Σιγά το πράγμα”. Οι Έλληνες είναι σαν τις θάλασσες· μπορεί να φουρτουνιάσουν για λίγο, αλλά πάντα επιστρέφουν στην ηρεμία και το γέλιο».
Απ’ την άλλη, αν έπρεπε να περιγράψω έναν Κουβανό σε έναν Έλληνα, θα έλεγα ότι: «είναι σαν την καλή μουσική -πάντα ρυθμικός, πάντα με χαμόγελο, και αν είναι στον χορό, είσαι σίγουρος ότι σε λίγο θα σε τραβήξει κι εσένα μαζί του. Και μην ξεχνάς: αν τον πας για καφέ, να ξέρεις ότι μπορεί να τον πιει μέχρι το πρωί, γιατί η “καλημέρα” είναι μόνο η αρχή».
Όσο για το χιούμορ… νομίζω ότι είμαστε αδέρφια, είτε λέμε αστεία για τη ζωή, είτε για την πολιτική, είτε για το φαγητό, πάντα θα γελάμε μαζί και με τον εαυτό μας, γιατί για εμάς η ζωή είναι λίγο πιο εύκολη όταν τη βλέπουμε με χαμόγελο».
Συμμετέχετε και στις εμφανίσεις του Κωνσταντίνου Αργυρού. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
«Η συνεργασία αυτή προέκυψε με έναν πραγματικά απίστευτο τρόπο. Βρισκόμουν στο σπίτι μου, και ξαφνικά μου ήρθε μια κλήση από τον μάνατζερ του Κωνσταντίνου Αργυρού. Μου είπε: “Θα θέλαμε να σας κάνουμε μια πρόταση, να παίξετε πιάνο για έναν Έλληνα τραγουδιστή”. Εγώ λέω “ok”, και αμέσως ρωτάω αν υπάρχουν παρτιτούρες να το μελετήσω.
Η εκδήλωση ήταν τα βραβεία “Γυναίκα της Χρονιάς” στην Κύπρο, και σκέφτηκα: “τέλεια”, αλλά όταν πήρα τις παρτιτούρες και είδα το όνομα Κωνσταντίνος Αργυρός, ένιωσα λες και το έδαφος κάτω από τα πόδια μου άνοιξε. Ένας συνδυασμός συναισθημάτων με κατέκλυσε: ενθουσιασμός, άγχος, και φυσικά, μεγάλη ευθύνη. Το πιο σημαντικό ήταν ότι τα βραβεία ήταν σε τέσσερις ημέρες και έπρεπε να μάθω είκοσι λεπτά ρεπερτόριο του Κωνσταντίνου Αργυρού απέξω!
Βρεθήκαμε στο στούντιο, και εκεί διαπίστωσα ότι ο Κωνσταντίνος είναι ένας άνθρωπος με μια απίστευτη ψυχραιμία και θετική ενέργεια. Όλο το άγχος που είχα εξαφανίστηκε αμέσως. Έχει έναν τρόπο να σε κάνει να νιώσεις άνετα, σαν να είναι φίλος σου για χρόνια. Όταν τον ξαναείδα στη σκηνή, ήταν σαν να ήμουν κι εγώ μέρος της παράστασης και η εμφάνισή μας πήγε πάρα πολύ καλά. Είχαμε κι οι δυο επαφή με τον κόσμο, κάτι που μας συνδέει, γιατί και οι δύο αγαπάμε το αυθόρμητο και την αυθεντικότητα.
Μετά από αυτή την εμφάνιση περάσανε τα χρόνια, και φέτος με προσέγγισε ξανά, αυτή τη φορά ο ίδιος, για να συνεργαστούμε στο ίδιο μαγαζί. Η πρόταση ήταν εξίσου εντυπωσιακή, και πάντα με επαγγελματισμό και ηρεμία. Πριν βγει να τραγουδήσει, τον έβλεπα στα παρασκήνια και ένιωθα ότι χαιρετώ έναν παιδικό φίλο. Παρά το ότι για πρώτη φορά μπήκα σε νυχτερινά μαγαζιά με την κουλτούρα μου και το κοινό που δεν το περίμενε, έμειναν όλοι ευχαριστημένοι. Η εμπειρία αυτή ήταν πραγματικά μοναδική και μου έδωσε πολύτιμες γνώσεις πάνω στο performance».
Συντελεστές
Μουσικοί επί σκηνής:
Yoel Soto : Μπάσο
Δημήτρης Παπαδόπουλος, Μάνος Θεοδοσάκης : Τρομπέτα
Δημήτρης Σταρίδας, Σπύρος Ασημακόπουλος : Τρομπόνι
Carlos Menendez, Yussef Beato : Κρουστά – Τύμπανα
Lazaro Castro: Πιάνο
Συνδιοργανωτής :Στέλλα Κουτσουλλίδου
Καλλιτεχνική επιμέλεια / Διεύθυνση Παραγωγής : Rosanna Mailan
Διεύθυνση Ορχήστρας / Μουσική Επιμέλεια : Yoel Soto
