Ο Johnny Marr. ο κιθαρίστας των Smiths. ανακοίνωσε στο προσωπικό του λογαριασμό στα social media τον τραγικό θάνατο του φίλου και συναδέλφου μουσικού.
«Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του Andy Rourke μετά από μια μακρά ασθένεια με τον καρκίνο στο πάγκρεας. Ο Andy θα μείνει στη μνήμη όλων όσοι τον γνώρισαν, ως μία ευγενική και όμορφη ψυχή και ως ένας εξαιρετικά προικισμένος μουσικός, στους λάτρεις της μουσικής του. Ζητάμε να σεβαστείτε την ιδιωτικότητα αυτής της θλιβερής στιγμής.»
Ο Andy Rourk συμμετείχε σε όλα τα project των The Smiths, συμπεριλαμβανομένων επιτυχιών όπως το «This Charming Man» και το «There Is a Light That Never Goes Out » ενώ συμμετείχε σόλο και δίπλα στον Morrissey μετά τη διάλυση του γκρουπ.
Έπαιξε επίσης στους Freebass με τους Peter Hook των New Order και Mani των Stone Roses, και ηχογράφησε με τους Sinead O’Connor, τους Pretenders, τον Ian Brown και DARK αλλά και την τραγουδίστρια των Cranberries, Dolores O’Riordan.
Ο πατέρας του Rourke ήταν Ιρλανδός ενώ η μητέρα του Αγγλίδα. Έλαβε μια ακουστική κιθάρα από τους γονείς του όταν ήταν επτά ετών. Σε ηλικία 11 ετών έγινε φίλος με τον νεαρό John Maher (σύντομα Johnny Marr) με τον οποίο μοιράστηκε το ενδιαφέρον του για τη μουσική. Το ζευγάρι των νεαρών μουσικών πέρασε μεσημεριανά διαλείμματα στο σχολείο τζαμάροντας και παίζοντας στις κιθάρες τους. Όταν ο Marr και ο Rourke δημιούργησαν την πρώτη τους σχολική μπάντα, η Μεγάλη Βρετανία βρισκόταν ακόμη στον πυρετό του πανκ.
Ο Rourke παράτησε το σχολείο όταν ήταν 15 ετών. Πέρασε από μια σειρά από άθλιες δουλειές και έπαιξε κιθάρα και μπάσο σε διάφορα ροκ συγκροτήματα, καθώς και στο βραχύβιο φανκ συγκρότημα Freak Party, με τον σχολικό του φίλο Johnny Marr.
Ο Marr αργότερα συνεργάστηκε με τον Morrissey για να σχηματίσει τους Smiths. Ο Rourke μπήκε στο συγκρότημα μετά την πρώτη τους συναυλία και παρέμεινε για το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής τους.
Έπασχε όλη του τη ζωή από εθισμό στην ηρωίνη, απολύθηκε από το συγκρότημα στις αρχές του 1986, ενώ επανήλθε δύο εβδομάδες αργότερα λίγο πριν κυκλοφορήσουν το The Queen Is Dead. Στην απουσία του, ο δεύτερος κιθαρίστας Craig Gannon εντάχθηκε στο συγκρότημα.
Ο Marr περιέγραψε τη συμβολή του Rourke σε αυτό το άλμπουμ ως «κάτι που κανένας άλλος μπασίστας δεν θα μπορούσε να κάνει». Χωρίς τον Rourke τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο στον ήχο των Smiths.
