Η Έλλη Πασπαλά με την αισθαντική φωνή της αποδίδει κορυφαία jazz standards που σφράγισαν με την ερμηνεία τους φωνές μυθικές, στην παράσταση «Εlly loves jazz – Vol.2»· το αθηναϊκό κοινό μπορεί να την απολαύσει στον χώρο του θεάτρου Άλσος, Δευτέρα 6 – 13 & 20 Φεβρουαρίου [Ευελπίδων 4, Κυψέλη].
Είχαμε τη μεγάλη χαρά να μιλήσουμε μαζί της.
«Elly loves jazz – Vol.2»· κύρια Πασπαλά, θα μας συστήσετε αυτή τη νέα μουσική σας παράσταση; Ομοιότητες και διαφορές με το Vol.1;
«Είναι ένα καινούργιο πρόγραμμα, όχι απολύτως καινούργιο. Το 1/3 των τραγουδιών είναι από την πρώτη παράσταση “Elly Loves Jazz”, όμως έχουν αλλάξει αρκετά κομμάτια και έχει αλλάξει και ο τρόπος που παίζονται στη σκηνή εκείνα που υπήρχαν στην πρώτη παράσταση. Και υπάρχουν και κάποια τραγούδια που δεν είναι αμιγώς jazz, όπως του Leonard Cohen και της Joni Mitchell».
Θα μας πείτε κάτι παραπάνω για το πρόγραμμα -πώς καταφέρατε να επιλέξετε τι θα συμπεριλάβετε; Κι ενδεικτικά κάποια τραγούδια που ερμηνεύετε;
«Επέλεξα τραγούδια που αγαπώ πάρα πολύ, που έχω ζηλέψει όλα αυτά τα χρόνια, όπως τα καινούργια, που δεν ήταν στο πρώτο “Elly Loves Jazz” και έχουν ενταχθεί στη νέα παράσταση. Τραγούδια όπως το “How insensitive”, “A case of you” της Joni Mitchell, το “Fly me to the moon” και πολλά ακόμη».
Μια περιγραφή σας από τις βραδιές των εμφανίσεων;
«Οι βραδιές έχουν κυλήσει πάρα πολύ όμορφα. Πρώτα απ’ όλα με τους συνεργάτες μου επί σκηνής, τον David Lynch, τον Τάκη Φαραζή, τον Πέτρο Βαρθακούρη, τον Γιάννη Αγγελόπουλο και φυσικά τον νέο Tommy Lynch. Είναι πολύ φιλόξενος ο χώρος του “Άλσους” και είναι πολύ θερμός ο κόσμος. Νιώθουμε πολύ όμορφα. Ο κόσμος το έχει αγκαλιάσει πολύ αυτό το πρόγραμμα, με μεγάλο ενθουσιασμό. Αυτό μας δίνει μεγάλη χαρά».
Πώς νιώθετε λίγο πριν ανεβείτε στη σκηνή; Πώς νιώθετε επί σκηνής; Και λίγα λόγια για τη σχέση σας με το κοινό;
«Νιώθω φοβερό άγχος πριν ανέβω στη σκηνή. Όταν ανεβαίνω νιώθω όμορφα και ζεστά, γιατί θέλω να μοιραστώ κάτι με τον κόσμο και ο κόσμος ελπίζω να θέλει να ακούσει αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί του. Το κοινό, συνήθως, είναι πολύ θερμό, νιώθω μια ζεστή αγκαλιά. Καμιά φορά το κοινό έρχεται περισσότερο από περιέργεια, έχοντας ίσως ακούσει κάτι θετικό για την παράσταση, οπότε μπορεί να μη γνωρίζει πολύ καλά τι θα πάει να ακούσει. Εκεί, πρέπει να τους κερδίσεις. Δεν υπάρχει ένα είδος κοινού· υπάρχουν πολλά και πρέπει κανείς να αντιμετωπίζει το κοινό σαν έναν επισκέπτη που έρχεται στο σπίτι σου και θέλετε να μοιραστείτε ένα ωραίο γεύμα και ένα ποτήρι κρασί».
Επί σκηνής, ακόμα μια φορά με τον David Lynch και για πρώτη φορά με τον γιο σας, τον νέο σαξοφωνίστα Tommy Lynch. Σκέψεις και συναισθήματα;
«Είναι πολύ συγκινητικό να βρίσκομαι στη σκηνή και με τον γιο μου, αυτή τη φορά. Είναι συγκινητικό γιατί ο David είναι ο πατέρας του, πρώτα απ’ όλα, αλλά είναι και ο δάσκαλός του. Ακόμη, είναι συγκινητικό να ακούς έναν νέο μουσικό να αρχίζει να ανοίγει τα φτερά του, να ακούς τον ενθουσιασμό και την καθαρότητα του νέου. Μου δίνει μεγάλη χαρά».
Elly loves jazz ! Άλλα είδη μουσικής που αγαπά η Έλλη;
«Πολλά είναι τα άλλα είδη μουσικής που αγαπώ. Αγαπώ πάρα πολύ την κλασική μουσική και έχω μία ιδιαίτερη αγάπη για τους τραγουδοποιούς, Έλληνες και ξένους. Επίσης αγαπώ τα latin, τη σκηνή της Κούβας και της Βραζιλίας. Πέρα από τη jazz, μεγάλωσα ακούγοντας όλα τα είδη της rock και της τότε folk σκηνής -που τώρα έχει μεταλλαχθεί πολύ, φυσικά την ελληνική μουσική, και ακούω με περιέργεια και ενδιαφέρον καινούργια πράγματα».
Η πορεία σας επί ελληνικού εδάφους, ξεκίνησε με τη συνεργασία σας με τον Μάνο Χατζηδάκι· πείτε μας κάτι από τα πρώτα που σας έρχονται στο νου, στο άκουσμα του ονόματός του.
«Εξακολουθώ και νιώθω ένα μεγάλο δέος προς το πρόσωπο του Μάνου Χατζιδάκι, έναν μεγάλο θαυμασμό και μία μεγάλη αγάπη. Πάντα νιώθω μέσα μου δονήσεις τρυφερότητας για την πολύ σπουδαία προσωπικότητά του και το τεράστιο έργο του, το οποίο θαυμάζω απεριόριστα. Νιώθω ότι με έχει επηρεάσει βαθύτατα στη ζωή μου. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό».
Πλούσια η καλλιτεχνική σας διαδρομή; Θα μοιραστείτε μαζί μας μια δύσκολη, μια πικρή στιγμή της;
«Πολύ απλά, θα προτιμούσα να μη μοιραστώ τις δύσκολες στιγμές. Πίκρες δεν έχω νιώσει. Δυσκολίες αρκετές, αλλά δεν υπάρχει λόγος να αναφερόμαστε σε αυτές».
Μία από τις κορυφαίες, αγαπημένες για εσάς στιγμές της;
«Ευτυχώς, έχω πολλές αγαπημένες στιγμές που έχω νιώσει υπέροχα κάνοντας αυτό που κάνω, αλλά μία που ξεχωρίζει αρκετά για εμένα και που θα θυμάμαι πάντα, είναι η πρώτη φορά που τραγούδησα στο Ηρώδειο· όταν τραγούδησα τον “Μεγάλο Ερωτικό” του Μάνου Χατζιδάκι».
Μια χρήσιμη συμβουλή ζωής που σας έχουν δώσει;
«Πρώτα φόρεσε εσύ τη μάσκα οξυγόνου και μετά βοήθησε τον διπλανό σου να τη βάλει ο ίδιος. Δηλαδή, για να μπορέσεις να βοηθήσεις τους άλλους ανθρώπους γύρω σου, πρέπει πρώτα να είσαι εσύ καλά, να μπορείς να σταθείς εσύ στα πόδια σου ώστε να βοηθήσεις επαρκώς τον διπλανό σου».
Μία που θα δίνατε εσείς;
«Την ίδια».
Μια αγαπημένη, καθημερινή σας συνήθεια;
«Ο πρωινός καφές».
Είστε άνθρωπος με έντονη φιλανθρωπική δράση· πρόσφατα μάθαμε για σειρά καταγγελιών σχετικά με τη δράση διαχειριστών γνωστής φιλανθρωπικής Οργάνωσης· ένα σχόλιό σας;
«Αν και είναι φρικτές αυτές οι αποκαλύψεις, δεν θα έπρεπε αυτό να βάλει φρένο στο να στηρίζουμε διάφορες φιλανθρωπικές Οργανώσεις ή κινήσεις. Πρέπει, όμως, να επαγρυπνούμε και να ξέρουμε τί στηρίζουμε και πώς το στηρίζουμε.
Να είμαστε ενημερωμένοι. Δεν θα πρέπει να σταματήσει η βοήθεια, πρέπει όμως να αναζητούμε τις ευθύνες και να βλέπουμε πώς διαχειρίζονται αυτές οι Οργανώσεις τους πόρους, τα χρήματα που δίνει πολύς κόσμος στερούμενος δικές του ανέσεις για να τις στηρίξει».
Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στη Νέα Υόρκη· ήρθατε στην Αθήνα στην ηλικία των 25 ετών. Μια αγαπημένη εικόνα από την εκεί ζωή σας;
«Μία αγαπημένη μου εικόνα στη Νέα Υόρκη δεν είναι ακριβώς εικόνα, αλλά έχει και εικόνες: Το περπάτημα στη Νέα Υόρκη. Για κάποιο λόγο, εγώ τουλάχιστον έχω έναν άλλο αέρα όταν περπατάω στη Νέα Υόρκη. Είναι πιο γοργό το βήμα μου και πιο ανοιχτό, λίγο πιο ανέμελο -όσο κι αν ακούγεται περίεργο. Ίσως, επειδή έχει φαρδιά πεζοδρόμια και είναι ίσιοι οι δρόμοι (γέλιο)».
Κάτι που σας λείπει από τη Νέα Υόρκη;
«Μου λείπει η πολυπολιτισμικότητά της, η πλούσια σε εκδοχές ζωή της, οι εναλλακτικές εικόνες, οι κουλτούρες που αναμειγνύονται, που βρίσκονται και μαζί και παράλληλα και ανακατεύονται -και όλη αυτή η ενέργεια. Η ενέργειά της μου λείπει».
Κάτι που, αν μπορούσατε, θα αλλάζατε αμέσως στην Αθήνα;
«Από πού να ξεκινήσει κανείς… Πολλά, αλλά ας ξεκινήσουμε από αυτά: Θα απαγόρευα την κυκλοφορία των οχημάτων -αλλά θα έπρεπε να αυξηθούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, θα φύτευα περισσότερα δέντρα και θα φρόντιζα τους άστεγους».
Και κάτι που αγαπάτε στην πόλη αυτή;
«Το φως της Αθήνας. Το κλίμα. Αυτό το φως το αττικό δεν υπάρχει πουθενά αλλού -και έχει εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες, πολλούς ζωγράφους. Είναι μοναδικό!»
Μια ευχή σας για τη νέα χρονιά;
«Μια που βλέπω πως ο κόσμος γύρω μου είναι πολύ πιεσμένος και πολύ αγχωμένος, εύχομαι για το νέο έτος και για το μέλλον γενικώς, να χαμηλώσουμε τους ρυθμούς μας και να δώσουμε μεγαλύτερο βάρος και σημασία και προσοχή στις σχέσεις τις ανθρώπινες και στην επικοινωνία μεταξύ μας. Έτσι ώστε να καταφέρουμε να ζήσουμε σε μία υγιέστερη κοινωνία. Να δίνει προσοχή ο καθένας στον εαυτό του, όπως είπαμε στην αρχή. Πρώτα βάζουμε τη μάσκα οξυγόνου στον εαυτό μας και μετά φροντίζουμε τους άλλους. Αλλά να υπάρχει η επιθυμία να φροντίσουμε τους άλλους, να υπάρχει επαφή και επικοινωνία».
Κύρια Πασπαλά, να κλείσουμε με στίχους ενός τραγουδιού;
«“Μητέρα και αδελφή δως μου μια ελπίδα, δως μου μιαν ευχή. Η αγάπη να απλωθεί παντοτινή στην Γη, σαν προσευχή”· Μάνος Χατζιδάκις».
Συμμετέχουν:
David Lynch || σαξόφωνα, φλάουτο
Τάκης Φαραζής || πιάνο
Πέτρος Βαρθακούρης || κοντραμπάσο
Γιάννης Αγγελόπουλος || τύμπανα
Φιλική συμμετοχή: Tommy Lynch || σαξόφωνο
