Την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2024, στις 7.30 το απόγευμα, ο Δήμος Μοσχάτου – Ταύρου και το 1ο Εσπερινό ΕΠΑΛ Ταύρου διοργανώνουν παρουσίαση του βιβλίου της Μαργαρίτας Θεοδωράκη «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» στο Αμφιθέατρο «Νίκος Τεμπονέρας» [Αγίας Σοφίας 16, Ταύρος].
Η κόρη του Μίκη Θεοδωράκη με τον ιδιαίτερο συγγραφικό και ποιητικό της λόγο, αποτυπώνει στο χαρτί αναμνήσεις, σκέψεις και συναισθήματα που κουβαλάει από τα παιδικά της χρόνια μεγαλώνοντας δίπλα στον πατέρα της.
Για την έκδοση θα μιλήσει η συγγραφέας του βιβλίου Μαργαρίτα Θεοδωράκη και η Χρυσούλα Παπαζώτου. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός και ερμηνευτής Παναγιώτης Πετράκης. Ακολούθως, η Χορωδία και το Μουσικό Σχήμα του 1ου ΕΠΑΛ Ταύρου θα αποδώσουν τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.
Επίσης, θα προβληθεί απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ της βελγικής τηλεόρασης, «Μίκης Θεοδωράκης, για την ελληνική μουσική, 15 Ιουλίου 1963», στο οποίο εμφανίζεται η Μαργαρίτα 4 χρονών και ο πατέρας της σε πολύ νεανική ηλικία.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Μαργαρίτας Θεοδωράκη
Κάποια στιγμή, τον Αύγουστο, σε πήρανε – ήταν 21 Αυγούστου. Ζήσαμε όλοι μαζί μία απίστευτη ιστορία. (Χρειάζονται εκατοντάδες σελίδες για να περιγράψω όλες τις στιγμές, γιατί θα ήθελα να τις περιγράψω δευτερόλεπτο δευτερόλεπτο!) Από τη στιγμή που ήρθαν και σου είπε, ενώ ήσουνα μαζί μας στον κήπο φορώντας το σορτς σου, τα σανδάλια σου κι ένα μπλουζάκι, ο χωροφύλακας, περιτριγυρισμένος από πολλούς άλλους χωροφυλάκους, πως πρέπει να σε πάρουν επιτόπου!
Η μαμά έτρεξε φουριόζα να φτιάξει μια βαλίτσα κι εμείς μείναμε κοντά σου, κολλήσαμε πάνω σου και τα δυο, τραβούσαμε μαζί σου σαν ένας μικρούλης Χορός αρχαίας τραγωδίας… Κάποια στιγμή μάς απομάκρυναν οι χωροφύλακες, αλλά μας άφησαν να παραμείνουμε εκεί κοντά, έως ότου σε βάλουνε μέσα στο αυτοκίνητο. Θυμάμαι, υπήρχε πολλή ανθρώπινη κίνηση γύρω μας˙ ήμασταν μέσα σε μια μόνιμη κίνηση. Βοή, βουή, βουητό, βούισμα στ’ αυτιά μου. Όλες οι ομιλίες τους βοή, βουή, βουητό, βούισμα, δεν θυμάμαι σαφείς ομιλίες, μόνο βοή, βουή, βουητό, βούισμα… Αλλά τα μάτια μου θυμούνται τα πάντα! Εκθαμβωτική ανάμνηση! Πάλι ο Χορός μας πήγαινε μια από δω μια από κει, έως ότου ο Ήρωας τοποθετήθηκε στην τελευταία θέση του, της τελευταίας του Σκηνής: Σ’ έβγαλαν από την είσοδο του κήπου έξω στον δρόμο. Οι μάστορες ολόγυρα, ολόγυρα κι οι χωροφύλακες.
