Ο Δήμος Λυκόβρυσης-Πεύκης και ο Δήμαρχος Μάριος Ψυχάλης σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαργαρίτας Θεοδωράκη «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» η οποία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου στις 19:30 στην αίθουσα «Μ. Αναγνωστάκης» [Χρυσοστόμου Σμύρνης & Ρήγα Φεραίου].
Για το βιβλίο θα μιλήσει η συγγραφέας και κόρη του Μίκη Θεοδωράκη, Μαργαρίτα Θεοδωράκη και η Χρυσούλα Παπαζώτου. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Παναγιώτης Πετράκης.
Στην εκδήλωση συμμετέχουν οι χορωδίες του Δήμου Λυκόβρυσης-Πεύκης υπό τη διεύθυνση της μαέστρου Εύης Χλωρού, το Τμήμα Λαϊκής Μουσικής του Δημοτικού Ωδείου Πεύκης και η Λαϊκή Ορχήστρα του Παναγιώτη Βλαχάκη.
Ο Δήμαρχος Λυκόβρυσης-Πεύκης Μάριος Ψυχάλης δήλωσε σχετικά :
«Με μεγάλη χαρά υποδεχόμαστε την Μαργαρίτα Θεοδωράκη. Μέσα από το βιβλίο “Αναμνήσεις ενός κοριτσιού” θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε με τη συγγραφέα τις αναμνήσεις της από τα παιδικά της χρόνια, μεγαλώνοντας δίπλα στον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη».
Απόσπασμα από το βιβλίο της Μαργαρίτας Θεοδωράκη
Κάποια στιγμή, τον Αύγουστο, σε πήρανε – ήταν 21 Αυγούστου. Ζήσαμε όλοι μαζί μία απίστευτη ιστορία. (Χρειάζονται εκατοντάδες σελίδες για να περιγράψω όλες τις στιγμές, γιατί θα ήθελα να τις περιγράψω δευτερόλεπτο δευτερόλεπτο!) Από τη στιγμή που ήρθαν και σου είπε, ενώ ήσουνα μαζί μας στον κήπο φορώντας το σορτς σου, τα σανδάλια σου κι ένα μπλουζάκι, ο χωροφύλακας, περιτριγυρισμένος από πολλούς άλλους χωροφυλάκους, πως πρέπει να σε πάρουν επιτόπου!
Η μαμά έτρεξε φουριόζα να φτιάξει μια βαλίτσα κι εμείς μείναμε κοντά σου, κολλήσαμε πάνω σου και τα δυο, τραβούσαμε μαζί σου σαν ένας μικρούλης Χορός αρχαίας τραγωδίας… Κάποια στιγμή μάς απομάκρυναν οι χωροφύλακες, αλλά μας άφησαν να παραμείνουμε εκεί κοντά, έως ότου σε βάλουνε μέσα στο αυτοκίνητο. Θυμάμαι, υπήρχε πολλή ανθρώπινη κίνηση γύρω μας˙ ήμασταν μέσα σε μια μόνιμη κίνηση. Βοή, βουή, βουητό, βούισμα στ’ αυτιά μου. Όλες οι ομιλίες τους βοή, βουή, βουητό, βούισμα, δεν θυμάμαι σαφείς ομιλίες, μόνο βοή, βουή, βουητό, βούισμα… Αλλά τα μάτια μου θυμούνται τα πάντα! Εκθαμβωτική ανάμνηση! Πάλι ο Χορός μας πήγαινε μια από δω μια από κει, έως ότου ο Ήρωας τοποθετήθηκε στην τελευταία θέση του, της τελευταίας του Σκηνής: Σ’ έβγαλαν από την είσοδο του κήπου έξω στον δρόμο. Οι μάστορες ολόγυρα, ολόγυρα κι οι χωροφύλακες.
