© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Πριν από 50 χρόνια στο βιβλίο του «Future Schock» ο επιδραστικός μελλοντολόγος και φιλόσοφος Alvin Toffler για τις δεξιότητες που θα απαιτούνται στο μέλλον είχε γράψει πως «οι αναλφάβητοι του 21 ου αιώνα δεν θα είναι αυτοί που δεν θα ξέρουν να γράφουν ή να διαβάζουν, αλλά αυτοί που δεν θα μπορούν να μάθουν, να ξεμάθουν και να ξαναμάθουν».
Μπροστά σε αυτήν την πρόκληση όσοι επιδιώκουν να ζήσουν μια ζωή που να αξίζει χρειάζεται να εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους, να βελτιώνουν τις δεξιότητές τους και να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις και τις συνθήκες, που βιώνουν. Κι αυτό απαιτεί συχνά να ξεχάσουμε όσα ξέραμε (unlearning) και άλλοτε να μάθουμε ξανά από την αρχή (relearning) ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό και γιατί όχι, να τον επανεφεύρουμε.
Η φετινή διοργάνωση του Life Project με τίτλο Unlearning – Relearning: A never ending path to personal growth στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 16 Νοεμβρίου προσκαλεί μερικά απ’ τα σπουδαιότερα και πιο επιδραστικά μυαλά της χώρας να διερευνήσουν τι απαιτεί το παιχνίδι της γνώσης σήμερα και πώς αυτό συνδέεται, επηρεάζει και διαμορφώνει την ψυχή, το νου και το σώμα.
Η διαρκής αναζήτηση των πλαισίων μέσα στα οποία τοποθετούμε την καθημερινότητα είναι ένας διαρκής αγώνας ή μια ώθηση προς άλλη κατεύθυνση; Ποια ανάγκη μας οδηγεί στο να μάθουμε εκ νέου ; Πόσο δύσκολη είναι η μετατόπιση και τι χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε;
Ο Νικόλαος Δημητριάδης Ειδικός Εφαρμοσμένης Νευροεπιστήμης, Ακαδημαϊκός, Συγγραφέας, ο Πατέρας Λίβυος ιερέας και συγγραφέας, ο Μάριος Μάζαρης εκπαιδευτικός και ο Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης.
Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης και Βελτίωσης Νοοτροπίας απαντούν και μας εξηγούν την σημασία του να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας!
Νικόλαος Δημητριάδης – Επικεφαλής του Neuroscience Lab EY Ελλάδος, Ακαδημαϊκός και Συγγραφέας,
Η διαρκής αναζήτηση των πλαισίων μέσα στα οποία τοποθετούμε την καθημερινότητα είναι ένας διαρκής αγώνας ή μια ώθηση προς άλλη κατεύθυνση;
Η καθημερινότητά μας, λειτουργεί σαν ένα μόνιμο παζλ για τον εγκέφαλό μας. Μοιάζει σαν μια ζωντανή «ζούγκλα», ένα δυναμικό οικοσύστημα γεμάτο προκλήσεις, που αποτελείται από ανθρώπους, το φυσικό περιβάλλον και την τεχνολογία – όλα σε συνεχή αλλαγή. Μέσα σε αυτό το δυναμικό παζλ, ο εγκέφαλός μας εντοπίζει ευκαιρίες και απειλές. Ο απώτερος στόχος για τον εγκέφαλο είναι διπλός: να επιβιώσει και να ευδοκιμήσει. Θέλουμε να είμαστε εδώ και αύριο, αλλά και να ζούμε σε ένα καλύτερο αύριο. Οι άνθρωποι δεν ικανοποιούνται με την απλή επιβίωση. Χρειαζόμαστε περισσότερα, χρειαζόμαστε τα καλύτερα, και τα χρειαζόμαστε πιο γρήγορα. Η εξέλιξή μας βασίζεται στην, εγγενή μας παρόρμηση να χρησιμοποιούμε συνεχώς δημιουργική σκέψη για την επίλυση προβλημάτων, κάτι που μας βοήθησε να είμαστε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Είναι κωδικοποιημένο στο DNA μας. Η επίλυση προβλημάτων σημαίνει μάθηση, από-μάθηση και αλλαγή της συμπεριφοράς μας. Ανεξάρτητα αν τα προβλήματα αφορούν τους φίλους μας, τον γάμο μας, τα παιδιά μας, τη δουλειά μας ή άλλα, ο εγκέφαλός μας δουλεύει συνεχώς και ασυνείδητα για να τα λύσουμε. Και αυτο, δε συμβαίνει μόνο σε αρνητικές καταστάσεις. Το να πάτε για διακοπές ή να οργανώσετε μια βραδινή έξοδο με φίλους, είναι επίσης προβλήματα που χρειάζονται λύση!
Ποια ανάγκη μας οδηγεί στο να μάθουμε εκ νέου;
Ο εγκέφαλός μας χρειάζεται λόγους για να αλλάξει και, ο κυριότερος, είναι η αποφυγή ή η επίλυση του πόνου, είτε αυτός είναι υπαρκτός είτε επερχόμενος. Πολλές φορές, ενώ ακουγόμαστε σίγουροι, πείθοντας τόσο τον εαυτό μας όσο και τους άλλους ότι θα αλλάξουμε, τελικά δεν το κάνουμε. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι, παρόλο που αναγνωρίζουμε νοητικά την ανάγκη να αλλάξουμε, και θεωρητικά «αποφασίζουμε» να το κάνουμε, βαθύτερες δομές του εγκεφάλου αντιστέκονται στην αλλαγή, επειδή νιώθουν άνετα με την τρέχουσα κατάσταση. Αν το ασυνείδητό μέρος του εγκεφάλου είναι ικανοποιημένο με μια συμπεριφορά μας (είτε επειδή αποκομίζει ευχαρίστηση, είτε επειδή νιώθει προστατευμένο από τον κίνδυνο), τότε, ανεξάρτητα από το πόσο λογικά καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε, δεν θα το κάνουμε! Για παράδειγμα, δεν θα ξεκινήσω ποτέ γυμναστήριο τη Δευτέρα, εάν το ασυνείδητο μου είναι ευχαριστημένο με την τρέχουσα κατάσταση. Το ασυνείδητο είναι εκεί που λαμβάνονται οι πραγματικές αποφάσεις. Αυτός είναι ο λόγος που στο εργαστήριο εφαρμοσμένης νευροεπιστήμης (EY Neuroscience Lab) στην EY Ελλάδος, όπου είμαι επικεφαλής, χρησιμοποιούμε τεχνολογίες αιχμής, όπως brain scanning και eye-tracking, για να μετράμε με ακρίβεια τις ασυνείδητες εγκεφαλικές διεργασίες. Μέσα από αυτές τις μετρήσεις μπορούμε να βοηθήσουμε άτομα και επιχειρήσεις να κατανοήσουν βαθύτερα τις διεργασίες που οδηγούν στη λήψη αποφάσεων. Στο εργαστήριο, αξιοποιούμε την εφαρμοσμένη νευροεπιστήμη σε τομείς, όπως το Neuromarketing, το Neuroleadership, και το NeuroHR, για να ενισχύσουμε τη συναισθηματική σύνδεση, τη δημιουργικότητα και την ευημερία των ανθρώπων. Αν θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον, είναι το ασυνείδητο που πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε και να παρακινήσουμε!
Πατέρας Λίβυος ιερέας και συγγραφέας
Η διαρκής αναζήτηση των πλαισίων μέσα στα οποία τοποθετούμε την καθημερινότητα είναι ένας διαρκής αγώνας ή μια ώθηση προς άλλη κατεύθυνση;
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς όρια. Δεν υπάρχει ουσία χωρίς περιτύλιγμα. Αρκεί τα όρια αυτά να μην ακυρώνουν την επιθυμία. Δεν βάζω πλαίσια για να ακυρώσω την ανθοφορία της ζωής μου. Όταν σε ένα δεντράκι βάζεις ένα πάσσαλο δεν το κάνεις για να μην μεγαλώσει. Αντιθέτως το βοηθάς να πάρει σωστή θέση στην εξέλιξη του. Τα υγιή όρια και πλαίσια είναι απαραίτητα για να φανερώσουμε την ουσία μας. Εάν δεν υπάρχουν απλά θα ξεχειλίσουμε προς το μηδέν.
Πόσο δύσκολη είναι η μετατόπιση και τι χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε;
Πάντα μια αλλαγή είναι δύσκολη. Μια άλλη ματιά στην αρχή μοιάζει θολή. Ένα ξερίζωμα μια παγιωμένης πεποίθησης θυμίζει θάνατο. Κανείς δεν πήγε στο παράδεισο δίχως σπασμένα φτερά. Όμως μια δύσκολη μέρα για το εγώ είναι μια ευλογημένη μερα για την ψυχή μας. Γι’ αυτό αξίζει το ταξίδι στο «αλλιώς» που δεν μάθαμε αλλά υπάρχει.
Ποια ανάγκη μας οδηγεί στο να μάθουμε εκ νέου ;
Το βαθύ τραύμα του θανάτου. Γεννιόμαστε με μια κραυγή. Είμαστε παιδιά της κραυγής γι αυτό ζητάμε απαντήσεις. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε εν δυνάμει όντα εξέλιξης και πορείας. Ταξιδεύουμε. Πορευόμαστε. Εξελισσόμαστε. . Είμαστε πλασμένοι για τον ουρανό και δεν μας χωράει η γη. Διψάμε την αλλαγή γιατί δε αντέχουμε την μιζέρια του θανάτου. Διψάμε το όνειρο γιατί πλήττουμε στην πραγματικότητα που μας περιτριγυρίζει. Είμαστε ελλειμματικοί γι αυτό ζητάμε αιώνια το απόλυτο.
Μάριος Μάζαρης εκπαιδευτικός
Η διαρκής αναζήτηση των πλαισίων μέσα στα οποία τοποθετούμε την καθημερινότητα είναι ένας διαρκής αγώνας ή μια ώθηση προς άλλη κατεύθυνση;
Θα έλεγα ότι είναι μια ανάγκη να ανασαίνουμε με τρόπους που να δημιουργούν ασφάλεια, ειδικά όταν νιώθουμε ότι υπάρχει γύρω μας χάος που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Έχουμε ανάγκη το όριο, είτε για να νιώθουμε μέσα σε αυτό την ασφάλεια, είτε για να το ξεπερνάμε και να τονίζουμε ότι δημιουργήσαμε το δικό μας πλαίσιο ή βγήκαμε έξω από αυτό που άλλοι μας όριζαν. Είναι σημαντικό όμως να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει ένας μόνος τρόπος, ένα μόνο πλαίσιο, αλλά αλλάζουν ανάλογα τη συνθήκη και τους ανθρώπους ακόμα και μέσα στο ίδιο περιβάλλον. Άλλο πλαίσιο θα βάλω εγώ, άλλο εσύ κι ας συνεργαζόμαστε με την ίδια ομάδα παιδιών. Βέβαια εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται εξαιρετικά αναγκαία η ύπαρξη ενός κάποιου αυτονόητου στις μεταξύ μας σχέσεις, αλλά ούτε κι αυτό είναι εύκολο να υπάρξει.
Πόσο δύσκολη είναι η μετατόπιση και τι χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε;
Είναι αρκετά δύσκολη, από την άλλη όμως η δυσκολία είναι σημάδι ότι κάτι κάνουμε καλά. Όπως ξέρουμε ο ανθρώπινος εγκέφαλος τείνει να ακολουθήσει το σύνηθες, αυτό που ξέρει καλά, ακόμα κι αν δεν είναι σωστό ή δεν ακολουθεί κάποια λογική σκέψη, είναι όμως ο εύκολος δρόμος. Όσο περνούν τα χρόνια είναι ακόμα πιο δύσκολο να γίνει αυτή η μετατόπιση, γιατί το μυαλό έχτισε εκατομμύρια συνάψεις πηγαίνοντας προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που τώρα του λέμε να αλλάξει. Χρειάζεται λοιπόν επιμονή, υπομονή, ένα ισχυρό κίνητρο και αργά και σταθερά βήματα, ώστε να συνηθίσουμε το περπάτημα προς τα εκεί.
Ποια ανάγκη μας οδηγεί στο να μάθουμε εκ νέου ;
Η ανάγκη να ανήκουμε σε ένα σύνολο ανθρώπων, που σε αντίθεση με όσα μάθαιναν ή πιο σωστά απέφευγαν να τονίσουν πολλά χρόνια πριν, δεν είναι ομοιογενές, δεν έχει ένα θρήσκευμα, μια πατρίδα, μια πεποίθηση, μια κοινή αντίληψη, όσο μαθαίνουμε λοιπόν ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, με διαφορετικό τρόπο να μαθαίνει, με άλλον χρόνο και χώρο, τόσο κατανοούμε ότι υπάρχει χώρος να μάθουμε κι εμείς κάτι παραπάνω ή παρατηρήσαμε ότι τελικά διαφέρουμε τόσο πολύ με άλλους σε σημείο που δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε και η συνύπαρξη είναι δομικό υλικό της ζωής μας. Μαθαίνουμε εκ νέου γιατί δεν υποφέραμε τη συνύπαρξη ακόμα και με τον παλιότερο εαυτό μας κι αναζητούμε τρόπους αυτό να αλλάξει. Δίνουμε κι ένα μήνυμα ότι δεν εγκαταλείπουμε τα όπλα, τις ελπίδες, τις συνδέσεις, το αγκάλιασμα. Όλα μαθαίνονται και ξεμαθαίνονται, αρκεί να έχουμε τη διάθεση για την αγκαλιά αυτή.
Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης
Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης και Βελτίωσης Νοοτροπίας
Η διαρκής αναζήτηση των πλαισίων μέσα στα οποία τοποθετούμε την καθημερινότητα είναι ένας διαρκής αγώνας ή μια ώθηση προς άλλη κατεύθυνση;
Μπορεί να είναι και τα δύο. Από τη μια, η αναζήτηση αυτών των πλαισίων απαιτεί προσπάθεια και συνεχή επίγνωση για να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Από την άλλη, αν προσεγγίζουμε αυτή την αναζήτηση με ανοιχτότητα και περιέργεια, τότε συντελείται μια φυσική ώθηση προς την κατεύθυνση της εξέλιξης και της αυτοβελτίωσης. Στόχος είναι να χρησιμοποιούμε την αναζήτηση αυτή όχι ως βάρος, αλλά ως κίνητρο για ανανέωση και μετασχηματισμό.
Πόσο δύσκολη είναι η μετατόπιση και τι χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε;
Η μετατόπιση δεν είναι πάντα εύκολη, γιατί πολλές φορές απαιτεί να αποδομήσουμε παλιές πεποιθήσεις και να βγούμε από τη «ζώνη άνεσης» ή «ζώνη λήθαργου» όπως εγώ προσωπικά την ονομάζω καθότι κρατάει τον άνθρωπο στατικό. Χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε την αυτογνωσία, την αποφασιστικότητα και την επιμονή. Επίσης, η καλλιέργεια της αποδοχής είναι σημαντική για να παραμείνουμε ανοιχτοί στη διαδικασία αλλαγής, ακόμα κι όταν αυτή συνοδεύεται από αβεβαιότητα ή αντιξοότητες. Η ενδυνάμωση του νου μέσω πρακτικών όπως ο διαλογισμός ή η αυτοπαρατήρηση μπορεί να κάνει τη διαδικασία αυτή πιο προσιτή. Μέσω αυτών των πρακτικών ουσιαστικά μπορούμε να κατανοήσουμε και να αλλάξουμε το εσωτερικό μας αφήγημα. Να αλλάξουμε δηλαδή την «γλώσσα» που μιλάμε μέσα στο μυαλό μας η οποία μπορεί να δημιουργεί δυσλειτουργικές συμπεριφορές. Αλλάζοντας τον τρόπο που κάνουμε χρήση της γλώσσας και μαθαίνοντας να εκφράζουμε με θετικό προσδιορισμό τις επιθυμίες και τους στόχους μας, μετασχηματίζουμε τον τρόπο σκέψης μας σε μία δύναμη που εγώ την ονομάζω η “Νοο -τροπία της Ευημερίας”.
Ποια ανάγκη μας οδηγεί στο να μάθουμε εκ νέου;
Μας οδηγεί η ανάγκη για εξέλιξη και αυτοβελτίωση. Καθώς αλλάζουν οι συνθήκες και οι εμπειρίες μας, είναι φυσικό να χρειαζόμαστε νέες προσεγγίσεις και νέες γνώσεις. Η ανάγκη να μάθουμε εκ νέου γεννάται όταν συνειδητοποιούμε ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα δεν είναι πλέον αποτελεσματικός. Αυτός ο επαναπροσδιορισμός είναι η βάση για τον μετασχηματισμό και την προσωπική μας αναγέννηση και ανανέωση.
Η Νίνα Καλούτσα, Ειδικός Φωνής και Δημόσιας Ομιλίας και η κλινική ψυχολόγος Μίνα Χιώνη, διατυπώνουν τις απόψεις τους γύρω από θέματα που αφορούν στην μετατόπισή μας για τη δημιουργία ενός καινούργιου δρόμου για τη ζωή και των όποιων τεχνικών βοηθούν στην κατεύθυνση αυτή.
Νίνα Καλούτσα, Ειδικός Φωνής και Δημόσιας Ομιλίας
Είναι εύκολο για έναν ενήλικα να ξεχάσει όσα γνωρίζει (unlearning) και η να μάθει ξανά από την αρχή (relearning) ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό και γιατί όχι, να τον επανεφεύρει;
Σύμφωνα με τους νευροεπιστήμονες, ο εγκέφαλός μας είναι προγραμματισμένος για να μαθαίνει και όχι για να ξε-μαθαίνει και δεν είναι απλό να πούμε “ξεχνάω αυτά που ήξερα, σε διάφορους τομείς, αδειάζω τη μνήμη μου γιατί δεν τα χρειάζομαι πια και προχωρώ, μαθαίνοντας άλλα”. Φανταστείτε έναν διευθύνοντα σύμβουλο εταιρείας, για παράδειγμα, να πει στην ομάδα του “Ξεχάστε αυτά κι αυτά και μάθετε το άλλο”! Υπάρχει μια διαδικασία μετάβασης, η οποία περιλαμβάνει σπάσιμο συνηθειών ετών. Χρειάζεται χρόνο, επιμονή & αυτοπειθαρχία. Τα καταφέρνουν αυτοί που αγαπούν να εκπαιδεύονται και έχουν αναπτύξει τη δεξιότητα της προσαρμοστικότητας.
Ποια ανάγκη οδηγεί στην επανεφεύρεση του εαυτού μας άρα και της ζωής μας;
Ζούμε σε μία εποχή ραγδαίων μεταβολών στον πλανήτη: Τεχνητή νοημοσύνη. Επαγγέλματα που εξαφανίζονται και άλλα που που κάνουν την εμφάνισή τους. Κλιματική αλλαγή. Όλα αυτά μας οδηγούν, για λόγους επιβίωσης, στην επανεφεύρεση του εαυτού μας.
Πώς οδηγείται σ αυτό; Υπάρχουν τεχνικές;
Στη μνήμη και το σώμα μας είναι καταγεγραμμένο το προσωπικό μας βίωμα. Το παρομοιάζω με “τοίχο” με απανωτά στρώματα “ταπετσαριών”, που έχουμε κληρονομήσει από τους προγόνους μας. Για να προοδεύουμε χρειάζεται να ξεκαθαρίζουμε πράγματα, να αφαιρούμε στρώματα παλιών “ταπετσαριών”, ώσπου να μείνει ατόφιος ο “τοίχος”. Και πάνω σε αυτόν να προσθέτουμε νέες “ταπετσαρίες” της αρεσκείας μας. Πόσοι από εμάς είμαστε συνειδητοί και αναγνωρίζουμε τις “ταπετσαρίες”; Πόσοι αποφασίζουμε να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας; Και πώς το πετυχαίνουμε; Εκπαίδευση ξανά και ξανά. Διαρκές self-disruption. Το σπάσιμο των συνηθειών (unlearning) είναι μία διαδικασία, η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει ένα χρονικό διάστημα “εσωτερικής ανακατωσούρας” και αίσθημα αδυναμίας, που αποθαρρύνει κάποιους. Με υπομονή και επιμονή συνεχίζουμε την εξάσκηση, μέχρι η νέα συνήθεια να γίνει αυτοματισμός. Αυτός είναι ο τρόπος σκέψης και μάθησης των ανθρώπων με νοοτροπία διαρκούς ανάπτυξης.
Μίνα Χιώνη κλινική ψυχολόγος
Είναι εύκολο για έναν ενήλικα να ξεχάσει όσα γνωρίζει (unlearning) και η να μάθει ξανά από την αρχή (relearning) ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό και γιατί όχι, να τον επανεφεύρει;
Η διαδικασία της αλλαγής και της εκμάθησης για έναν ενήλικα είναι παρόμοια με την εκτέλεση ενός συγκεκριμένου τύπου εσωτερικής αναδιάρθρωσης η καλύτερα εσωτερικής ανακαίνισης. Φανταστείτε το σαν να καθαρίζουμε μια παλιά, γεμάτη ντουλάπα. Εκεί, κάτω από μια σωρό ρούχων και πραγμάτων, βρίσκουμε πρότυπα σκέψεων και συμπεριφορών που έχουμε κουβαλήσει για δεκαετίες χωρίς καν να αμφισβητούμε την χρησιμότητά τους. Διατηρούμε ό,τι είναι ακόμα χρήσιμο για εμάς και, αντιθέτως, ξεφορτωνόμαστε ό,τι είναι επιβλαβές και κάνουμε χώρο για τα νέα πράγματα που είναι πιο σχετικά με εμάς σήμερα.
Όμως η επανεκμάθηση, όπως και το ξεμάθημα, είναι διαδικασίες που είναι δύσκολες, καθώς βρίσκονται βαθιά μέσα μας και φέρουν βαριά αντίσταση. Χρειάζονται την υπομονή, τον ανοιχτό νου και αυτές τις μέρες, περισσότερο την πρόθεση να αποδεχτούμε όσα δεν γνωρίζουμε, ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται την ενασχόληση με πτυχές του εαυτού που ίσως και να αποφευγαίναμε καιρό. Αυτή η διαδικασία είναι σαν, εσύ να σκαλίζεις το κομμάτι του βράχου σου σιγά σιγά, μέσα από τις κυματιστές σχηματιστικές κινήσεις του νερού που πέφτει ξανά και ξανά πάνω στο θέαμα αυτό, μέχρι να αποκαλυφθεί η ‘ουσία’ σου.
Μέσα από την επανεκμάθηση, όμως, δεν αποκτούμε απλώς νέες γνώσεις ή δεξιότητες. Κάθε νέο βήμα που κάνουμε μας φέρνει πιο κοντά σε μια εκδοχή του εαυτού μας που είναι αυθεντική και ελεύθερη. Ανακαλύπτουμε, δηλαδή, ποιοι πραγματικά είμαστε και ποιοι θέλουμε να γίνουμε. Η διαδικασία αυτή είναι το ταξίδι της προσωπικής εξέλιξης, ένα ταξίδι ουσιαστικό και ενδυναμωτικό, που μας δίνει τη δυνατότητα να ξαναγράψουμε την ιστορία μας με πιο αληθινά χρώματα. Με άλλα λόγια, δεν είναι απλώς αλλαγή, αλλά μια αληθινή μεταμόρφωση. Αυτή είναι η πορεία μαζί με ανάπτυξη. Αυτή είναι η πορεία που είναι κεντρική στη ζωή κάθε ανθρώπου, και οι άνθρωποι είναι αρκετά ισχυροί ώστε να μπορούν να αλλάζουν τη νίκη κάθε φορά για την ίδια τους τη ζωή. Με άλλες λέξεις, αυτή είναι η ανατροπή και η άλλη ‘πόρτα’ που επηρεάζει τα πάντα – τις ανατροπές.
Ποια ανάγκη οδηγεί στην επανεφεύρεση του εαυτού μας άρα και της ζωής μας;
Η επανεφεύρεση του εαυτού μας είναι μια φυσική διαδικασία που πηγάζει συχνά από την ανάγκη για αλλαγή ή προσωπική εξέλιξη. Πρόκειται για μια διαδικασία που είτε γεννιέται από εξωτερικές συνθήκες, όπως μια νέα επαγγελματική ευκαιρία, αλλαγές στις σχέσεις μας, ή ακόμα και μια ανατροπή στην καθημερινότητά μας, είτε από μια εσωτερική παρόρμηση για κάτι περισσότερο – μια αίσθηση ότι επιθυμούμε να ζήσουμε μια ζωή πιο ουσιαστική και αυθεντική.
Στην επανεφεύρεση δεν μιλάμε απλώς για μια αλλαγή, αλλά για μια πλήρη ανανέωση της ταυτότητάς μας. Είναι η στιγμή που αποτινάσσουμε παλιούς ρόλους, αντιλήψεις και συνήθειες που μπορεί να μας περιορίζουν, και κάνουμε χώρο για κάτι νέο, πιο κοντά στην αληθινή μας φύση. Είναι μια ευκαιρία να ακούσουμε τον «ψίθυρο» μέσα μας που μας καλεί να προχωρήσουμε πέρα από τα γνώριμα όριά μας και να ανακαλύψουμε πτυχές του εαυτού μας που δεν είχαμε ακόμη αγγίξει.
Μερικές φορές, το κίνητρο έρχεται από το περιβάλλον, καθώς οι σχέσεις, η επαγγελματική σταδιοδρομία ή οι καθημερινοί μας ρυθμοί αλλάζουν. Άλλες φορές, η ώθηση αυτή έρχεται από μέσα μας, όταν νιώθουμε ότι θέλουμε να ζούμε με περισσότερη αυθεντικότητα και σε επαφή με αυτό που πραγματικά είμαστε. Όταν επανεφευρίσκουμε τον εαυτό μας, γινόμαστε πιο αληθινοί, πιο χαρούμενοι και πιο συνειδητοί.
Η επανεφεύρεση δεν μας αποκόβει από το παρελθόν, αντίθετα, μας δίνει τη δυνατότητα να ενσωματώσουμε την εμπειρία μας σε μια νέα, ανανεωμένη εκδοχή του εαυτού μας. Είναι ένας τρόπος να αναπνέουμε μέσα στις αλλαγές της ζωής, να προσαρμοζόμαστε και να απολαμβάνουμε το ταξίδι με νέα μάτια, ζώντας τη ζωή που πραγματικά θέλουμε.
Πως οδηγείτε σ αυτό; Υπάρχουν τεχνικές;
Φυσικά! Για να αλλάξουμε συνήθειες ή να κάνουμε βαθιές αλλαγές στη ζωή μας, ξεκινάμε πρώτα από το να κατανοήσουμε καλά τον εαυτό μας: τι μας περιορίζει, τι μας κινεί και τι μας εμπνέει. Η ψυχοθεραπεία και η συμβουλευτική θα μας βοηθήσουν να χρησιμοποιήσουμε με σωστό τρόπο τις κατάλληλες τεχνικές. Οι ειδικοί μας βοηθούν να κατανοήσουμε την κατάλληλη στιγμή αλλά κα τις απαραίτητες τεχνικές που θα μας φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα σε εμάς. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά βασικά εργαλεία που μας βοηθούν να προχωρήσουμε:
1. Ενσυνειδητότητα (mindfulness): Μαθαίνουμε να ζούμε στο παρόν, να παρατηρούμε τις σκέψεις και τις αντιδράσεις μας χωρίς κριτική διάθεση. Με αυτό τον τρόπο, αναγνωρίζουμε παλιά μοτίβα και βλέπουμε πιο καθαρά τι θέλουμε να αλλάξουμε.
2. Γνωστική αναδόμηση: Αυτό σημαίνει να “αναπλαισιώνουμε” τις σκέψεις μας, να βλέπουμε δηλαδή τα γεγονότα από νέες, θετικές οπτικές. Μπορεί έτσι να μειώσουμε την αρνητικότητα και να ενισχύσουμε τη διάθεσή μας για δράση.
3. Την ομαδική θεραπεία που μπορούμε να καθρεφτίσουνε τόσο τον εαυτό μας κ τις αλλαγές μας όσο κ τους γύρω μας, τις σχέσεις μας. Ειδικότερα, το Σχεσιακο Ψυχόδραμα όπου η βασική του βοήθεια είναι η εκδραματιση κ βιωματική εξέλιξη του εαυτού μέσα στο σύνολο. Η ομαδική θεραπεία και το Σχεσιακό Ψυχόδραμα προσφέρουν ένα ασφαλές πλαίσιο για να εκφράσει κανείς συναισθήματα και να δοκιμάσει νέους τρόπους συμπεριφοράς. Μέσα από την αλληλεπίδραση με άλλους, οι συμμετέχοντες ανακαλύπτουν πώς τους βλέπουν οι άλλοι, μαθαίνουν να εμπιστεύονται και να αναπτύσσουν σχέσεις, ενισχύοντας την αυτογνωσία και την ψυχική τους δύναμη.
Αυτή η διαδικασία αλλαγής δεν χρειάζεται να είναι ξαφνική ή δύσκολη. Κάθε μικρό βήμα είναι ένα βήμα πιο κοντά σε μια μεγάλη αλλαγή. Εξάλλου, δεν είμαστε μόνο οι εμπειρίες του παρελθόντος μας — μπορούμε πάντα να γίνουμε αυτό που θέλουμε και οραματιζόμαστε για το μέλλον μας.
Υπενθυμίζουμε ότι στο Life Project στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 16 Νοεμβρίου 2024, με θέμα Unlearning-Relearning μεταξύ άλλων συμμετέχουν με εισηγήσεις, δράσεις και εργαστήρια οι Ανάμεσα στους ομιλητές θα είναι οι: Σάββας Σαββόπουλος Ψυχίατρος – Ψυχαναλυτής, Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης, Σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης & βελτίωσης νοοτροπίας, Πατήρ Λίβυος, Ιερέας – Συγγραφέας, Πέγκυ Αντωνάκου, Γενική Διευθύντρια Google NA Ευρώπης Δημήτρης Ιτούδης, Προπονητής Μπάσκετ, Θεόδωρος Παπακώστας, Αρχαιολόγος – Συγγραφέας, Νάνσυ Μαλλέρου, Master Coach, Νίνα Καλούτσα, Ειδικός Φωνής και Δημόσιας Ομιλίας, Γιώργος Πρίντεζης, πρώην Καλαθοσφαιριστής, Θανάσης Ευθυμιάδης, Ηθοποιός – Συγγραφέας, Νικόλαος Δημητριάδης, Επικεφαλής Neuroscience Lab EY Ελλάδος, Μάριος Μάζαρης, Εκπαιδευτικός – Συγγραφέας, Βασίλης Βασιλειάδης, Ιδρυτής Vivid Vibes, Chief of Staff Harbor Lab, Paul Jones & Στάθια Ζουγανέλη, Ιδρυτές Breathwork, Καλλιόπη Καλαϊτζή, Ιατρός Φυσικής Ιατρικής & Αποκατάστασης, Δήμητρα Δασκαλάκη, Γενική Διευθύντρια Οργανωσιακής Ανάπτυξης & Επικοινωνίας ΜΕΤRO, Τατιάνα Τούντα, CEO EAP Hellas, Γιώργος Φίλτσος, Senior HR Strategy Manager Kaizen Gaming.
Τις συζητήσεις και συνεντεύξεις συντονίζουν οι δημοσιογράφοι Κώστας Γιαννακίδης, Τάσος Ζάχος, Απόστολος Μαγγηριάδης και Έλενα Παπαδημητρίου.
Την εκδήλωση θα παρουσιάσει ο διαφημιστής και συγγραφέας, Θοδωρής Τσεκούρας.
Στα διαλείμματα θα πραγματοποιηθούν τρία εργαστήρια. Ο Μάνος Χατζημαλωνάς ψυχολόγο – ψυχοθεραπευτή. Ο καταξιωμένος life coach θα προσφέρει μια μοναδική εμπειρία επίγνωσης πάνω στα στοιχεία που φέρουν την ευτυχία για τον καθένα και την καθεμία από εσάς ξεχωριστά. Τίτλος του εργαστηρίου, Άλμα Ψυχής,
Η ιατρός και συγγραφέας Κατερίνα Μουστάκα στο εργαστήριο της με θέμα «Μάθε (ξανά) να ακούς το σώμα σου» θα μας εξηγήσει πως να ακούμε το σώμα μας, το οποίο μας μιλάει ασταμάτητα και μας μεταφέρει πληροφορίες όχι μόνο για τη βιολογία μας αλλά και για τη βιογραφία μας.
Η κλινική ψυχολόγος Μίνα Χιώνη, θα μας δείξει τη δύναμη της ομαδικής θεραπείας όταν αυτή συναντά το αυθόρμητο, τη δημιουργικότητα και το παιχνίδι και πως μετατρέπεται από θεραπευτικό βίωμα σε μέσο προσωπικής ανάπτυξης.
Την εκδήλωση θα παρουσιάσει ο διαφημιστής και συγγραφέας, Θοδωρής Τσεκούρας.
Το αναλυτικό πρόγραμμα του Life Project εδώ.
