Με μεγάλη επιτυχία οι Δεύτεροι Δελφικοί Διάλογοι του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών εξέτασαν την εποχή του μετά-ανθρώπινου.
Συμμετείχαν επιδραστικοί διανοητές απ’ όλο τον κόσμο, ενώ η ψηφιακή τους απήχηση αναμένεται να ξεπεράσει τους 150.000 ανθρώπους.
Η ζωή μας με τα υπολογιστικά μέσα αλλάζει, αναδιαμορφώνει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, ενώ καταρρέει η ιδέα ότι είμαστε τα ανώτερα όντα του πλανήτη και το είδος με τις μεγαλύτερες γνωστικές ικανότητες.
Ζούμε σε μια υπερ-ιστορική εποχή που εξελίσσεται με απόλυτους κινδύνους αλλά και οφέλη της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) για τη Δημοκρατία και θα πρέπει να μπουν όρια στην ψηφιακή ολιγαρχία.
Η ΤΝ είναι ήδη «υποκείμενο». Για να γίνει «εαυτός» θα πρέπει να έχει μακροπρόθεσμη μνήμη την οποία δεν έχει αυτή τη στιγμή. Tο άλμα αυτού του είδους θα πρέπει να γίνει την επόμενη δεκαετία. Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια εξέλιξη;
Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε μόνο στην ελπίδα, αλλά πρέπει να δουλέψουμε για την ελπίδα. Να βρούμε τις αξίες που είναι αναγκαίες σ’ αυτή τη σκοτεινή αλλά και λαμπρή εποχή ταυτοχρόνως.
Προσωπικότητες από το χώρο της πολιτικής, της οικονομίας, της έρευνας, της παιδείας και επιλεγμένοι αριστούχοι μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες από την Ελλάδα παρακολούθησαν τους Δεύτερους Δελφικούς Διαλόγους με θέμα «Δημοκρατία και Πολιτισμός στην εποχή του μετά-ανθρώπινου» που διοργάνωσε στις 21 και 22 Ιουνίου το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών (Ε.Π.Κε.Δ.) στους Δελφούς, ενώ ιδιαίτερα εντυπωσιακή ήταν και η ψηφιακή απήχησή τους: Σύμφωνα με υπολογισμούς, αναμένεται να ξεπεράσει τα 150.000 άτομα. Η εκδήλωση στο κορυφαίο τοπόσημο που αντανακλά αξίες οικουμενικότητας και πολιτισμού τελούσε υπό την αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
«Το δελφικό παράγγελμα γνῶθι σαυτόν αποδεικνύεται επίκαιρο σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, σε σχέση με τη διερεύνηση όχι μόνο του ατομικού αλλά, πρωτίστως, του συλλογικού ανθρώπινου, αλλά και μετα-ανθρώπινου εαυτού», ανέφερε στο χαιρετισμό του ο Πρόεδρος του Ε.Π.Κε.Δ, Καθηγητής Πανεπιστημίου Harvard, Παναγιώτης Ροϊλός, απαριθμώντας, επίσης, τα βασικά ερωτήματα που διερευνούν οι Δεύτεροι Δελφικοί Διάλογοι. Υπογράμμισε ότι προσωπικότητες από διαφορετικά μέρη του πλανήτη συναντιούνται σ’ αυτό τον ιστορικό τόπο για να ανταλλάξουν απόψεις δημιουργώντας μια πλατφόρμα διερεύνησης θεμελιωδών ζητημάτων στη βάση μιας ουμανιστικής θεώρησης.
«Την επιτυχία της εφετινής διοργάνωσης προεξοφλούν όχι μόνον οι θεματικές της, αλλά και η απήχηση των Πρώτων Δελφικών Διαλόγων, τις εργασίες των οποίων παρακολούθησαν διαδικτυακά πάνω από 90.000 άνθρωποι», ανέφερε η Υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη στον χαιρετισμό της, που απηύθυνε προς τον Καθηγητή Παναγιώτη Ροϊλό και όλους τους παρευρισκόμενους και τον οποίο ανέγνωσε ο Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Ανδρέας Γκόφας. Η Υπουργός τόνισε την απόλυτη ανάγκη των πολιτών να στραφούν, μέσα σε ένα κόσμο όπου η πληροφορία διογκώνεται ασταμάτητα, σε ψύχραιμες φωνές που αναλύουν με εγκυρότητα και θάρρος της γνώμης τις προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου. Και κατέληξε: «Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών εδραιώνει με τους Δελφικούς Διαλόγους μια νέα πτυχή της πολυσχιδούς του παρέμβασης. Δικαιώνοντας, παράλληλα, την αποστολή του τόσο ως πνευματικής εστίας διεθνούς ακτινοβολίας όσο και ως οργανισμού που γεφυρώνει την παράδοση με τον σύγχρονο κόσμο».
Χαιρετισμούς έκαναν επίσης η Γενική Γραμματέας Σύγχρονου Πολιτισμού, Ελένη Δουνδουλάκη, ως εκπρόσωπος του Πρωθυπουργού, υπογραμμίζοντας τη ρήση του Άγγελου Τερζάκη: «Δημοκρατία σημαίνει αναβαθμός πολιτισμού», και ο Υφυπουργός Δικαιοσύνης και βουλευτής Φωκίδας, Ιωάννης Μπούγας, καλωσορίζοντας τους παριστάμενους στον ιερό τόπο των Δελφών και δίνοντας συγχαρητήρια στον Πρόεδρο και τον Διευθυντή του Ε.Π.Κε.Δ, Παναγιώτη Ροϊλό και Ανδρέα Γκόφα, αντιστοίχως, για την άψογη διοργάνωση.
«Στην ερώτηση “τι κάνει εδώ ένας τους μεγαλύτερους ασφαλιστικούς ομίλους στην Ελλάδα;”, η απάντηση θα ήταν πως είναι το πιστεύω μας ότι μέρος της αξίας που δημιουργούμε κάνοντας τη δουλειά μας ως ασφαλιστές είναι να την επιστρέφουμε στις τοπικές κοινότητες και ιδίως εκτός μεγάλων αστικών κέντρων», ανέφερε με τη σειρά του ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Eurolife FFH, μεγάλου χορηγού των Δεύτερων Δελφικών Διαλόγων. Και κατέληξε: «Όταν ο Καθηγητής Π. Ροϊλός μου ανέφερε τα σχέδιά του, θεώρησα ότι είναι πολύ σημαντικό να βοηθούμε τους διανοητές – θεωρώ ότι μαζί μας είναι κορυφαία μυαλά της εποχής μας – να αναπτύσσουν το έργο τους στους τομείς που είναι μέρος της καθημερινότητάς μας».
ΟΜΙΛΙΕΣ
Μιλώντας με θέμα «Νεομεσαιωνικός Μετακαπιταλισμός και Μηχανισμοί Αντιδημοκρατικής Ομογενοποίησης», ο Καθηγητής Παναγιώτης Ροϊλός εστίασε στην δραστική ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και της βιο-μηχανικής (bioengineering), η οποία τείνει να συνοδεύεται από ταυτόχρονη υποχώρηση της διερεύνησης της ανθρώπινης καταστασιακότητας αλλά και των «δικαιωμάτων» όλων των άλλων οργανισμών (ζώα, φυτά κτλ.) που κατοικούν τον πλανήτη, ως θεμελιώδες χαρακτηριστικό της εποχής του μετα-ανθρώπινου, την οποία ο ίδιος ονομάζει «νεομεσαιωνικό μετακαπιταλισμό». Υπογράμμισε την ανάγκη θέσπισης ενός διεθνούς κανονιστικού οργάνου το οποίο θα προσδιορίζει (με τη συμμετοχή τεχνοκρατών, πολιτικών, νομικών αλλά και ερευνητών από τις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες) τις προτεραιότητες, τους στόχους και το ηθικό πλαίσιο (την τελεολογία, όπως την ονόμασε) των εξελίξεων στο χώρο της τεχνητής νοημοσύνης. Τόνισε την ανάγκη αποτροπής της εν δυνάμει «ετερονομικής» και «ομογενοποιητικής» επίδρασης των εξελίξεων αυτών σε ατομικές και συλλογικές ετερότητες.
«Το εύρος της τεχνογνωσίας που έχουν εξελίξει προγράμματα όπως τα GPT 3, 3.5 και 4 είναι πραγματικά εκπληκτικό», είπε η Kate Hayles, Distinguised Research Professor, University of California, Los Angeles, πρωτοπόρος στην μελέτη του μετα-ανθρώπινου ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, στην ανακοίνωσή της με τίτλο Αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία η Τεχνητή Νοημοσύνη; «Παρά τις δυνατότητες αυτές, υπάρχουν, ωστόσο, σημαντικοί περιορισμοί (Brubecketal, 2023). Κυριότερος από αυτούς είναι η έλλειψη “ενσωματωμένης” εμπειρίας στον κόσμο και η απουσία συναισθημάτων, επιθυμιών και προτιμήσεων», ανέφερε. «Αν και οι απειλές δεν είναι καινούριες, η τεχνητή νοημοσύνη που αναπαράγεται έχει κάνει την παραπληροφόρηση ευκολότερη, φθηνότερη», είπε επίσης και συμπλήρωσε: «Οι δημοκρατίες μπορούν να επικρατήσουν μόνο εάν οι ψηφοφόροι και οι πολιτικοί που εκλέγονται να τους εκπροσωπούν αγαπούν τη δημοκρατία περισσότερο παρά την εξουσία». Και κατέληξε: « Όπως είδαμε, η ΤΝ μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για τη διευκόλυνση του αυταρχισμού όσο και για την καταπολέμησή του. Οι άνθρωποι που την προγραμματίζουν, την αναπτύσσουν και αποφασίζουν πώς θα χρησιμοποιηθεί είναι αυτοί που καθορίζουν εάν θα αποτελέσει κίνδυνο για τη δημοκρατία ή υπέρμαχό της». Ακόμα μας κάλεσε να αναλογιστούμε την ηθική ευθύνη που μας αναλογεί αν η ΤΝ περάσει από το «υποκείμενο» στον «εαυτό», ενώ έκανε σαφή τη διάκριση μεταξύ αλγορίθμων και ΤΝΙ. Κανένας αλγόριθμος ο οποίος βασίζεται σε βάση δεδομένων δεν είναι ΤΝ. Η τεχνητή νοημοσύνη βασίζεται σε νευρωνικά δίκτυα, όπου είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα με δεδομένα μη δομημένα. Αυτό που κάνουν τα νευρωνικά δίκτυα είναι ότι παίρνουν αυτά τα δεδομένα και ανιχνεύουν μοτίβα. Κι αυτά τα μοτίβα μπορεί να ενισχύσουν μεροληψίες και προκαταλήψεις, αν δεν προσέξουμε.
«Στις ώριμες κοινωνίες της πληροφορίας αυτοί που ελέγχουν τις ερωτήσεις διαμορφώνουν τις απαντήσεις και αυτοί που διαμορφώνουν τις απαντήσεις ελέγχουν την πραγματικότητα», είπε με τη σειρά του ο Luciano Floridi, Founding Director, Digital Ethics Center, Yale University, στην ανακοίνωσή του με θέμα: Η τεχνητή νοημοσύνη υπέρ και κατά της δημοκρατίας. Όπως επεσήμανε, ο διάλογος για την ΤΝ ξεκίνησε το 1960, με κάποιους να λένε ότι είναι καταστροφή ενώ κατ’ άλλους είναι ευλογία: Δεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε. «Το μέλλον της δημοκρατίας είναι τα τρία “σ”: συνεργασία, συντονισμός σύμπραξη», ανέφερε. «Το κράτος πρέπει να ελέγξει τον ψηφιακό κόσμο αλλά αυτό δεν συμβαίνει», είπε ακόμα. «Σήμερα η ΤΝ είναι μέρος του προβλήματος. Να βασιστούμε στα παραπάνω 3 “σ” που μπορεί να αποτελέσουν μέρος της λύσης για το μέλλον», σημείωσε επίσης. Ο ίδιος υπογράμμισε, τέλος, ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου κόσμου, που θα μπορούσε να ονομάσει νέο-Αναγέννηση και θα πρέπει να δουλέψουμε για την ελπίδα
«Σήμερα υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του τι πράττουμε και του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε αυτά που πράττουμε, γι’ αυτό υπάρχει δημοκρατική κρίση», ανέφερε με τη σειρά του ο Patrice Maniglier, Professor, Université Paris Nanterre, ο οποίος μίλησε με θέμα Πολίτες του πλανήτη Γη: Επανεξετάζοντας τον κοσμοπολιτισμό σε μια πλανητική εποχή. Σύμφωνα με τον ίδιο, αγοράζουμε κάτι από το σούπερ μάρκετ χωρίς να έχουμε εικόνα του πως θα είναι η Γη σε δέκα χρόνια με τη χρήση αυτού. Σύμφωνα με τον ίδιο, χρειαζόμαστε μια πολιτική για τη Γη. Ο Καθηγητής υπερασπίστηκε τον επίγειο κοσμοπολιτισμό έναντι του μεταμοντέρνου κοσμοπολιτισμού κι ανέφερε: «Μια κοσμοπολίτικη Γη είναι μια γη που δεν στρέφεται κατά του πλουραλισμού».
«Δεν είναι μόνο η ψηφιακή τεχνολογία αλλά και η κλιματική αλλαγή», προσυπέγραψε η Rosi Braidotti, Distinguished University Professor Emerita, Utrecht University, μιλώντας με τίτλο: Μετα-ανθρώπινη σύγκλιση και καταφατική ηθική. Σύμφωνα με την ίδια, «χρειαζόμαστε τον πλουραλισμό των φιλοσοφικών ρευμάτων» κι «είμαστε περίπλοκοι και περιορισμένοι – μας περιορίζουν τα όρια του σώματός μας». Η ίδια επεσήμανε επίσης ότι «δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με την εγωκεντρικότητα όταν χρειαζόμαστε οικοκεντρικότητα» και τόνισε τη σημασία του συναισθήματος, του πόθου, όπως είπε, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Ακόμα τόνισε ότι «είμαστε άνθρωποι με διαφορετικούς τρόπους – κάποιοι είναι πιο “θνητοί” από άλλους, όπως οι γυναίκες, οι ιθαγενείς, οι μουσουλμάνοι κ.α.» και σημείωσε ότι η ΕΕ πραγματοποίησε σημαντικές ρυθμίσεις όπως το GDPR, ενώ ανέφερε ακόμα ότι η τεχνολογία είναι η δεύτερη φύση μας. «Υπάρχει μόνο ένας πλανήτης που μπορεί να μας φιλοξενήσει και πρέπει να δούμε πώς», κατέληξε.
«Όταν οι άνθρωποι απειλούνται γίνονται πιο ανοιχτοί σε συγκεκριμένες ομάδες», είπε στη συνέχεια η Melani Cammet, Clarence Dillon Professor of International Affairs, Department of Government; Director, The Weatherhead Center for International Affairs, Harvard University, στην ανακοίνωσή της με τίτλο Οι προοπτικές και οι παγίδες της τεχνητής νοημοσύνης για την πολυπολιτισμικότητα. «Όλα εξαρτώνται από την ικανότητά μας ως κοινότητες να ξεπεράσουμε τα συλλογικά προβλήματα και να υιοθετήσουμε ρυθμίσεις», ανέφερε, υπογραμμίζοντας τη σημασία του καθορισμού ορίων, της πολυεπίπεδης συνεργασίας για την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων και του περιορισμού της ρητορικής μίσους στο χώρο του διαδικτύου. Για την ίδια, αν υπήρχε μεγαλύτερη συνειδητότητα πολλά πράγματα θα μπορούσαν να ελεγχθούν. «Ελπίζω ότι μια κοινότητα συνειδητοποιημένων ανθρώπων θα μπορούσε να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα θέματα έτσι ώστε να προλάβουμε αυτούς τους βλαβερούς κοινωνικούς διχασμούς και οι αλγόριθμοι να μπορέσουν να συμβάλουν στο γενικότερο κοινωνικό καλό», κατέληξε.
Τέλος, ο Martin Crowley, Professor of Modern French Thought and Culture, University of Cambridge, μιλώντας με θέμα Η πολιτική δράση στην μετα-ανθρώπινη εποχή, αφού αναφέρθηκε στη νέα εποχή που «αφαιρεί» την ανωτερότητα από το ανθρώπινο είδος, είπε ότι χρειάζεται να διαμορφώσουμε την πολιτική μας δράση μέσω αυτού που αποκαλεί η Kathy Hayles, γνωστική μη-συνείδηση. Όσον αφορά την ταχύτητα, η απόκλιση αποξενώνει τους ανθρώπους από τις αλγοριθμικές χρονικότητες – μιλάμε για μικροχρονικότητες που είναι απρόσβατες στην ανθρώπινη γνωστική ικανότητα κι αποτελούν, μεταξύ άλλων, νέες ιδιότητες ή ιδιοκτησίες της ψηφιακής ολιγαρχίας. Για τον ίδιο, ωστόσο, ακόμη υπάρχει ανθρώπινη ευχέρεια. Στο μέλλον δεν είμαστε σίγουροι αν θα συνεχίσει να υπάρχει. Η αδιαφάνεια που υπάρχει σ’ αυτά τα συστήματα τα έχει αποσύρει από οποιαδήποτε εργαλειακή σχέση και συνεπώς κατανοητή επίβλεψη. Δεν σημαίνει, όμως, ότι πρέπει να δείξουμε αδιαφορία ή να παραιτηθούμε. «Είτε μας ενδιαφέρει να αντιμετωπίσουμε τη βία και την διάκριση που προκαλείται από την ψηφιακή τεχνολογία ή να επιστρατεύσουμε τις ψηφιακές αλγοριθμικές τεχνολογίες, θα πρέπει να τις θεωρήσουμε ως πιθανούς συμμάχους», υπογράμμισε ολοκληρώνοντας.
Ακολούθησε στρογγυλή τράπεζα με την συμμετοχή των παραπάνω έξι ομιλητών αλλά και του Διευθυντή του ΕΠΚεΔ, Καθηγητή Ανδρέα Γκόφα, του Προέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου της Eurolife FFH, Αλέξανδρου Σαρρηγεωργίου, του Καθηγητή Σύγχρονης Φιλοσοφίας και Προέδρου του Τμήματος του ΕΚΠΑ, Αντώνη Χατζημωυσή, του Καθηγητή Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο ΕΚΠΑ, Θεόδωρου Αραμπατζή και του Καθηγητή της Δελφικής Ακαδημίας, Justin M. Weir, Curt Hugo Reisinger Professor of Slavic Languages and Literatures, Professor of Comparative Literature, Chair of the Department of Slavic Languages and Literatures, faculty affiliate of the Department of Art, Film, and Visual Studies at Harvard University.
Μεταξύ των όσων παρακολούθησαν τις διήμερες εργασίες των Δελφικών Διαλόγων ήταν ο πρώην Υπουργός, κ. Γιώργος Αλογοσκούφης, οι Πρέσβεις της Κίνας και της Βραζιλίας στην Ελλάδα, ο Πρέσβης ε.τ. Τάσος Κριεκούκης, ο κ. Άγγελος Ανδρουλιδάκης, μέλος του ΔΣ της Eurolife FFH, μέλη του ΔΣ του Ε.Π.Κε.Δ, ο κ. και η κυρία Παληού, η κυρία Σάκη Κυπραίου, οι καθηγητές και οι φοιτητές στην Δελφική Ακαδημία Ευρωπαϊκών Σπουδών, δημοσιογράφοι και πολλοί ακόμα επισκέπτες από την Αθήνα και από άλλες περιοχές της Ελλάδας.
ΣΥΝΤΟΜΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΜΙΛΗΤΩΝ
Η Rosi Braidotti είναι φεμινίστρια φιλόσοφος και ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης στην Ολλανδία, πρωτοπόρος στο χώρο της φιλοσοφίας της τεχνολογίας και του μετα-ανθρώπινου. Είναι κάτοχος πτυχίων φιλοσοφίας από το ANU και τη Σορβόννη και επίτιμη διδάκτωρ των Πανεπιστημίων του Ελσίνκι (2007) και τουLinkoping (2013). Είναι επίτιμο μέλος της Αυστραλιανής Ακαδημίας Ανθρωπιστικών Επιστημών (FAHA) και επίσης μέλος της Academia Europaea. Το 2022 της απονεμήθηκε το ερευνητικό βραβείο Humboldt για τη δια βίου συμβολή της στην επιστήμη. Κυριότερες δημοσιεύσεις: Nomadic Subjects (2011a), και Nomadic Theory (2011b), The Posthuman (2013), Posthuman Knowledge (2019), Posthuman Feminism (2022), The Posthuman Glossary (2018) και More Posthuman Glossary (2022).
Η Melani Cammett είναι καθηγήτρια Διεθνών Σχέσεων στο Τμήμα Διακυβέρνησης (Government Department) και Διευθύντρια του Weatherhead Center for International Affairs στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Στα βιβλία της περιλαμβάνονται τα The Oxford Handbook on Politics in Muslim Societies (σε συνεπιμέλεια με την Pauline Jones, 2022), Compassionate Communalism: Welfare and Sectarianism in Lebanon (2014), A Political Economy of the Middle East (σε συνεργασία με τους Ishac Diwan, Alan Richards και John 2015), The Politics of Non-State Social Welfare in the Global South (σε συνεργασία με την Lauren Morris MacLean, 2014) και Globalization and Business Politics in North Africa (2007). Η έρευνά της εστιάζεται στις πολιτικές ταυτότητας, την ανάπτυξη, τη μετανάστευση και τον αυταρχισμό στη Μέση Ανατολή και αλλού.
Ο Martin Crowley είναι καθηγητής σύγχρονης γαλλικής σκέψης και πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, όπου είναι επίσης Anthony L. Lyster Fellow και διευθυντής του Τμήματος Σύγχρονων και Μεσαιωνικών Γλωσσών και Λογοτεχνιών στο Queens’ College του Cambridge. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το Accidental Agents: Ecological Politics beyond the Human. Είναι ο εκδότης του περιοδικού French Studies.
Ο Luciano Floridi, ιδρυτής και Διευθυντής του Κέντρου Ψηφιακής Ηθικής και καθηγητής στο Πρόγραμμα Γνωσιακής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Yale, είναι παγκοσμίως γνωστός ως μία από τις πιο έγκυρες φωνές της σύγχρονης φιλοσοφίας, ιδρυτής της φιλοσοφίας της πληροφορίας και ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της ψηφιακής επανάστασης. Τα περισσότερα από 300 έργα του για τη φιλοσοφία της πληροφορίας, την ψηφιακή ηθική, την ηθική της τεχνητής νοημοσύνης και τη φιλοσοφία της τεχνολογίας έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το 2022 ανακηρύχθηκε ιππότης του Μεγάλου Σταυρού OMRI της Ιταλικής Δημοκρατίας για το θεμελιώδες έργο του στη φιλοσοφία.
Η Katherine Hayles είναι ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες, και στο Πανεπιστήμιο Duke. Είναι η ερευνήτρια η οποία εισήγαγε την έννοια και τον όρο του «μετα-ανθρώπινου» στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες. Η έρευνά της επικεντρώνεται στις σχέσεις κριτικής σκέψης, επιστήμης και τεχνολογίας στον 20ό και 21ο αιώνα. Μεταξύ των βιβλίων της περιλαμβάνονται τα Postprint: Books and Becoming Computational (2021), Unthought: The Power of the Cognitive Nonconscious (2017) και How We Think: Digital Media and Contemporary Technogenesis (2015). Για τα βιβλία της έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, όπως τα: βραβείο Rene Wellek για το καλύτερο βιβλίο κριτικής θεωρίας για το How We Became Posthuman: Virtual Bodies in Literature, Cybernetics and Informatics, και το βραβείο Suzanne Langer Award για το βιβλίο της Writing Machines. Έχει αναγνωριστεί με πολλές ερευνητικές διακρίσεις και βραβεία, μεταξύ των οποίων δύο υποτροφίες NEH, ένα Guggenheim, μια υποτροφία Rockefeller Residential Fellowship στο Bellagio και δύο προεδρικές ερευνητικές υποτροφίες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Επί του παρόντος εργάζεται στο έργο Technosymbiosis: Futures of the Human.
Ο Patrice Maniglier διδάσκει στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Paris Nanterre (Παρίσι, Γαλλία). Φοίτησε στην Ecole Normale Supérieure (Παρίσι). Το έργο του επεκτείνεται σε διάφορα πεδία έρευνας: ιστορία της γαλλικής φιλοσοφίας του 20ού αιώνα, φιλοσοφία των κοινωνικών επιστημών (γλωσσολογία, ανθρωπολογία, ψυχανάλυση), αισθητική (θεωρία κινηματογράφου και σύγχρονη τέχνη) και πιο πρόσφατα επιστήμες συστημάτων Γης (Earthsystemsciences). Υπερασπίζεται μια ιστορική επανερμηνεία καθώς και μια σύγχρονη επανενεργοποίηση του «στρουκτουραλισμού». Πιο πρόσφατα, η συνεργασία του με τον σπουδαίο Γάλλο φιλόσοφο Bruno Latour (1947-2022) τον οδήγησε στην υπεράσπιση μιας πλουραλιστικής αντίληψης της «Γης» που στηρίζεται σε δομιστικές έννοιες, υποστηρίζοντας ότι η Γη είναι ταυτόχρονα μία και πολλαπλή. Συχνά συμμετέχει σε δημόσιες συζητήσεις στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης (Le Monde, Libération, France Inter, France Culture, κ.λπ.). Είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων, μεταξύ των οποίων το La Vie énigmatique des signes: Saussure et la naissance du structuralisme (2006), La Perspective du Diable, Figurations de l’espace et philosophie, de la Renaissance à Rosemary’s Baby (2010), Foucault at the movies (2018), La Philosophie qui se fait (2019), La Terre, le philosophe et le virus, Bruno Latour expliqué par l’actualité (2021), Sœurs, Pour une psychanalyse féministe (2023).
Ο Παναγιώτης Ροϊλός είναι Καθηγητής Ελληνικών Σπουδών και Συγκριτικής Κριτικής Θεωρίας και Γραμματολογίας, κάτοχος της Έδρας «Γιώργος Σεφέρης» στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο είναι Ερευνητικός Εταίρος στο Minda de Gunzburg Center for European Studies καθώς και στο Weatherhead Center for International Affairs, όπου έχει συνιδρύσει (2007) και συνδιευθύνει το Σεμιναριακό Πρόγραμμα Cultural Politics. Οι διεθνείς διακρίσεις για το ερευνητικό έργο του συμπεριλαμβάνουν το Forschungsstipendium für erfahrene Wissenschaftler του Alexander von Humboldt Foundation και επίτιμο διδακτορικό από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Έχει συγγράψει και επιμεληθεί δέκα βιβλία, συμπεριλαμβανομένων των μονογραφιών Towards a Ritual Poetics (2003; co-author) Amphoteroglossia: A Poetics of the Twelfth-Century Medieval Greek Novel (2005), C. P. Cavafy: The Economics of Metonymy (2009), και τους τόμους Medieval Greek Storytelling: Fictionality and Narrative in Byzantium (editor, 2014) και From Byzantium to the Early Greek Enlightenment: Books, Writers, and Ideologies in Early Modern Greek Contexts (Late 15th–Early 18th C.; editor, 2024). Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει τα βιβλία Neomedieval Metacapitalism και Postclassical Imaginaries: A Cognitive Anthropology of Late Antique and Byzantine Phantasia.
Πηγή: European Cultural Centre of Delphi
Επιμέλεια: Γιώργος Κουλουβάρης
[email protected]
