© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Το «Anora», η ιστορία μιας νεοϋρκεζας σεξεργάτριας που κερδίζει την ευκαιρία για μια νέα ζωή, αφού παντρεύεται έναν πλούσιο Ρώσο πελάτη της, γιο ολιγάρχη, αλλά απογοητεύεται από την περιφρόνηση των πεθερικών της, ήταν η μεγάλη νικήτρια της χθεσινής τελετής απονομής βραβείων Όσκαρ, συγκεντρώνοντας πέντε αγαλματίδια, μεταξύ των οποίων αυτό και της Καλύτερης Ταινίας.
Η 25χρονη πρωταγωνίστρια της ταινίας, η Μάικι Μάντισον, τιμήθηκε με το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, ενώ ο σκηνοθέτης της Σον Μπέικερ βραβεύθηκε με Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου Σεναρίου και Μοντάζ. Πολλοί περίμεναν τη Ντέμι Μουρ να κερδίσει στη κατηγορία Α Γυναικείου ρόλου, αλλά ευτυχώς επικράτησε η λογική και όχι το συναίσθημα.
Η ταινία «Anora» κόστισε μόλις 6 εκατομμύρια δολάρια, ένα πολύ μικρό ποσό για τα δεδομένα του Χόλιγουντ και αναδείχθηκε η μεγάλη νικήτρια στη βραδιά των Όσκαρ, απέναντι σε ταινίες όπως το αστείο «Κονκλάβιο», «The Brutalist» και το μιούζικαλ «Wicked».
«Αν προσπαθείτε να κάνετε ανεξάρτητες ταινίες, σας παρακαλώ συνεχίστε να τις κάνετε. Χρειαζόμαστε περισσότερες. Αυτή είναι η απόδειξη», δήλωσε ο Μπέικερ γνωστός για τις μικρού μήκους ταινίες του με θέμα ανθρώπους του περιθωρίου.
Η Μάντισον κατάφερε να επικρατήσει της Ντέμι Μουρ, που θεωρούνταν φαβορί για το Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «The Substance», η οποία απέσπασε το βραβείο για το Καλύτερο Μακιγιάζ για την εντυπωσιακή μεταμόρφωση της Μουρ.
«Μεγάλωσα στο Λος Άντζελες, αλλά το Χόλιγουντ μου φαινόταν πάντα τόσο μακρινό», είπε η 25χρονη Μάντισον στην ομιλία της. «Το να βρίσκομαι σήμερα εδώ, σε αυτό τον χώρο, είναι πραγματικά απίστευτο».
Η νεαρή ηθοποιός πρόσθεσε ότι θέλει «να ευχαριστήσει και να τιμήσει την κοινότητα των σεξεργατών», «θα συνεχίσω να είμαι σύμμαχός σας», τόνισε.
Ο Έιντριεν Μπρόντι κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας του, καθώς χθες τιμήθηκε με το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του ως ένας Εβραίος μετανάστης και αρχιτέκτονας που κυνηγά το αμερικανικό όνειρο στην ταινία «The Brutalist». Το πρώτο του Όσκαρ το είχε κερδίσει πριν 22 χρόνια, σε ηλικία 29 ετών, για την ταινία «Ο Πιανίστας» του σπουδαίου Ρόμαν Πολάνσκι, όπου υποδυόταν έναν Εβραίο πιανίστα που προσπαθεί να επιβιώσει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Αν το παρελθόν μπορεί να μας διδάξει κάτι, αυτό είναι να μας υπενθυμίσει να μην επιτρέπουμε το μίσος να εκφράζεται ανεξέλεγκτα», τόνισε στην ομιλία του ο 51χρονος Μπρόντι, κάνοντας έκκληση για έναν «πιο λογικό, πιο χαρούμενο και πιο συμπεριληπτικό κόσμο», μια έμμεση αναφορά στην προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.
Η Ζόι Σαλντάνα κέρδισε το βραβείο Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ισπανόφωνη ταινία «Emilia Perez» και δήλωσε στην ομιλία της ότι είναι «περήφανη που είναι παιδί μεταναστών που έχουν όνειρα, αξιοπρέπεια και χέρια που εργάζονται σκληρά».
Ο Κίραν Κάλκιν βραβεύθηκε με το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «A Real Pain», στην οποία υποδύεται έναν άνδρα εβραϊκής καταγωγής που ταξιδεύει στην Πολωνία για να ανακαλύψει τις ρίζες της οικογένειάς του. Χάλια η ταινία, προφανείς οι λόγοι για τη βράβευση.
Το ντοκιμαντέρ «No other land» που αναφέρεται στον εβραϊκό εποικισμό στη Δυτική Όχθη κέρδισε το βραβείο Όσκαρ στην κατηγορία του. Οι σκηνοθέτες του ντοκιμαντέρ, ο Παλαιστίνιος ακτιβιστής Μπάσελ Άντρα και ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Γιουβάλ Αμπραάμ, χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να ολοκληρώσουν την ταινία.
«Το ‘No other land’ αντικατοπτρίζει τη σκληρή πραγματικότητα που υφιστάμεθα εδώ και δεκαετίες και στην οποία ακόμη αντιστεκόμαστε, καθώς καλούμε τον κόσμο να αναλάβει σοβαρή δράση για να σταματήσει την αδικία και να σταματήσει την εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού», τόνισε ο Άντρα από τη σκηνή των Όσκαρ.
«Κάναμε αυτή την ταινία, Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί, διότι μαζί οι φωνές μας είναι πιο ισχυρές», πρόσθεσε ο Αμπραάμ.
Η λεττονικής παραγωγής ταινία κινουμένων σχεδίων «Flow» απέσπασε το Όσκαρ στην κατηγορία της, ενώ η βραζιλιάνικη «Είμαι ακόμη εδώ» κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία της Εουνίσε Πάιβα που αγωνίστηκε να μάθει την αλήθεια για την εξαφάνιση του συζύγου της, ενός πρώην βουλευτή, το 1971 κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στη Βραζιλία (1964-1985).
