Ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αδαμόπουλος, μία εξέχουσα προσωπικότητα του ελληνικού κινηματογράφου που συνέβαλε καθοριστικά στη διατήρηση και την ανάδειξη της φιλμικής μας κληρονομιάς, έφυγε χθες από τη ζωή, στα 91 του χρόνια.
Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών με απέραντη θλίψη αποχαιρετά τον Θόδωρο Αδαμόπουλο, που έφυγε αιφνίδια χθες βράδυ. O στυλοβάτης και ο δημιουργικός πυρήνας της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, ο άνθρωπος που διέτρεξε από το ΑΣΤΥ, την ΚΑΝΑΡΗ και τη ΛΑΪΔΑ, όλους τους χώρους της Κινηματογραφικής Λέσχης, προβάλλοντας παγκόσμια αριστουργήματα και κάνοντας οικεία την κινηματογραφική τέχνη σε γενεές κινηματογραφόφιλων.
Ένας δημιουργός – σκηνοθέτης που πέρα από τη Τέχνη του, πρωτοστάτησε και στην αποκατάσταση σημαντικών ελληνικών ταινιών διασώζοντας έτσι την ιστορική συνέχεια του Κινηματογράφου μας.
Παραγωγικός και με υπεύθυνο πάντα λόγο στις διεκδικήσεις και στα αιτήματα του σωματείου μας, τιμήθηκε ως επίτιμο μέλος της Ε.Ε.Σ., μέχρι την αναπάντεχη απώλεια του.
Ο Θόδωρος Αδαμόπουλος ή Ανταμό για εμάς που συνυπήρξαμε στις προβολές που οργάνωνε, διατήρησε σε όλη του τη ζωή μια ευγένεια διαλόγου και εμπνευσμένης συνεργασίας των κινηματογραφικών χώρων που διηύθυνε. Τον αποχαιρετούμε με διαρκή συγκίνηση.
TAINIΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ENA ANTIO ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟ
Ο Θόδωρος Αδαμόπουλος, ο στυλοβάτης της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, ο σκηνοθέτης στον οποίο η ιδρύτρια της Ταινιοθήκης Αγλαϊα Μητροπούλου εμπιστεύτηκε τη διεύθυνση του ιδρύματος, ο διευθυντής της επί δεκαετίες και μέχρι χθες πρόεδρος της Γενικής της Συνέλευσης, δεν είναι πια κοντά μας. Ο άνθρωπος που επί δικτατορίας έπαιζε κρυφά όλα τα απαγορευμένα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου (ακόμα και Αϊζενστάιν!) στο νεοκλασικό της Κανάρη, εξαπατώντας τη χουντική λογοκρισία με άσχετους τίτλους που παρέπεμπαν δήθεν σε αισθηματικά φιλμ, έφυγε αιφνίδια χθες βράδυ 12 Ιανουαρίου, σε ηλικία 91 ετών. Παρέμενε μέχρι τέλους στις επάλξεις, με μια διαρκή έγνοια για το ίδρυμα και τον ελληνικό κινηματογράφο.
Ο Θόδωρος Αδαμόπουλος συνέβαλε αποφασιστικά στην συγκρότηση της κινηματογραφικής συλλογής της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και πρωτοστάτησε στην αποκατάσταση ιστορικών ελληνικών βωβών ταινιών ανοίγοντας το δρόμο για την τεχνογνωσία της ΤτΕ στη διάσωση του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ παλεψε μαζί με το Νίκο Κούνδουρο για να αποκτήσει η Ταινιοθήκη τη μόνιμη έδρα της στον Κεραμεικό και σταθερό κωδικό χρηματοδότησης (ένα όνειρο που όμως δεν είδε να εκπληρώνεται).
Από τα χέρια του πέρασαν γενιές κινηματογραφιστών, που βρήκαν την καλλιτεχνική τους ωρίμανση στο φιλόξενο σκοτάδι της Ταινιοθήκης, στη θρυλική στέγη της επί της οδού Κανάρη, το δεύτερο σπίτι του.
Τώρα, ήρθε η ώρα να συναντήσει και πάλι την σύζυγό του Τασία, και τον Δημήτρη Χατζή, το δεξί του χέρι στην Ταινιοθήκη, τον γιο που, όπως έλεγε, δεν απέκτησε ποτέ.
Η πρόεδρος της Ταινιοθήκης της Ελλάδος Μαρία Κομνηνού, το ΔΣ, η Γενική Συνέλευση και οι εργαζόμενοι του Ιδρύματος, ευχόμαστε στον αγαπημένο μας Θόδωρο καλό ταξίδι και εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στον ανηψιό του Τάσσο Αδαμόπουλο, τον δικό μας άνθρωπο.
Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί αύριο Παρασκευή 14 Ιανουαρίου (3 μ.μ.), στην Αμάρυνθο (Βάθεια) στην Εύβοια, τη γενέτειρα της συζύγου του Τασίας Μπαλαρούτσου, όπου έχει ταφεί και η ίδια.
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννήθηκε στον Σκληρό Μεσσηνίας. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Κινηματογράφου. Εργαζόταν από το 1964 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και διετέλεσε επί μακρόν Διευθυντής της Ταινιοθήκης ενώ μέχρι χθες κατείχε τη θέση του προέδρου της Γενικής Συνέλευσης του Ιδρύματος.
Το 1970 σκηνοθετεί μαζί με τον Ιάσονα Γιαννουλάκη το πρώτο σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης με τίτλο: «Το Σπίτι με τον Φοίνικα». Για τη μικρού μήκους ταινία του η «Η Ρόδα» έχει πάρει το Κρατικό Βραβείο Κινηματογράφου. Στον κινηματογράφο εργάζεται σε διάφορες τομείς από το 1959. Για τον τομέα της συντήρησης, της αποκατάστασης και της διάδοσης της εθνικής φιλμικής μας μνήμης ασχολείται πάνω από πενήντα χρόνια.
Είναι ο πρώτος εξειδικευμένος στην Ελλάδα, στην επιστημονική αποκατάσταση και συντήρηση κινηματογραφικών ταινιών. Ακόμη, έχει λάβει μέρος σε πολλά ελληνικά και διεθνή συμπόσια και σεμινάρια ως ομιλητής και εκπαιδευτής με θέμα την αποκατάσταση και την συντήρηση των ταινιών και έχει γράψει πολλά άρθρα σε ελληνικά και ξένα κινηματογραφικά περιοδικά που σχετίζονται με τη αποκατάσταση, συντήρηση και διαχείριση της φιλμικής μνήμης.
Όπως σημειώνει η Αγλαϊα Μητροπούλου στο βιβλίο της “Ελληνικός Κινηματογράφος”:
“Δύο αδελφοί, οι Θόδωρος και Νίκος Αδαμόπουλος, ο πρώτος σκηνοθέτης και ο δεύτερος φωτογράφος, αιφνιδιάζουν ευχάριστα το κοινό, το 1964, με μια ταινία μικρού μήκους τη Ρόδα. Χιούμορ, οξύτατη παρατηρητικότητα και ικανότητα ενορχήστρωσης, γύρω από ένα σατιρικό πυρήνα. Ο Θόδωρος Αδαμόπουλος, στον λίγο καιρό που του επιτρέπει η αφοσίωσή του στο έργο της Ταινιοθήκης της
Ελλάδος, γυρίζει το λαογραφικό ντοκυμανταίρ Ήταν μέρα χαράς, στα ξεχασμένα—από τους ανθρώπους
της τέχνης και της πολιτικής—Ζαγοροχώρια, εφαρμόζοντας την τεχνική του σινεμά ντιρέκτ` πράγμα που
δεν έγινε αντιληπτό από τους κριτικούς. Διασώζει τις τελευταίες αναλαμπές μεγάλων ζωγράφων και
γλυπτών: Θωμόπουλος, Τόμπρος, Σώχος, κάνει μιαν έρευνα πάνω στο έργο του Μανώλη Καλομοίρη, και
σε συνεργασία με τη Μαρία Κομνηνού, πραγματοποιεί το 1974, την πρώτη κινηματογραφική έρευνα
στον προεκλογικό χώρο, δίνοντας το πολιτικό πορτραίτο μιας από τις πιο νευραλγικές ελληνικές
περιφέρειες, με το ντοκυμανταίρ Καβάλα 74“.
