© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Το 1918 στη Ρανγκούν, ο Έντγκαρ, ένας Βρετανός δημόσιος υπάλληλος, πανικοβάλλεται και εγκαταλείπει την αρραβωνιαστικιά του, τη Μόλι, τη μέρα του γάμου τους. Διασχίζει την Ασία, κυριευμένος από υπαρξιακές αμφιβολίες, ενώ η αποφασιστική Μόλι τον καταδιώκει, ταξιδεύοντας από το Μανταλέι στη Μπανγκόκ και τη Σαγκάη.
Όλα αυτά στο απολύτως απολαυστικό «Grand Tour» του Μιγκέλ Γκομέζ, που φαίνεται να αντιμετωπίσει ακόμα το σινεμά σαν ένα θαύμα (πόσοι απέμειναν;), καθώς τα όρια ανάμεσα στη μυθοπλασία και την τεκμηρίωση θολώνουν, και ο θεατής βρίσκεται πλέον «εγκλωβισμένος» σε έναν φιλμικό χώρο όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Βλέπετε, στην μεγάλη οθόνη, αυτή η φαινομενικά παράλογη σύζευξη των ιστοριών και των ηρώων στήνει, με κάθε της στροφή, ένα φιλμ σουρεαλιστικής τρέλας και υπερβατικότητας που μοιάζει να λειτουργεί σε μια διάσταση πέρα της αφηγηματικής λογικής και της παραδοσιακής ανάπτυξης χαρακτήρων. Και όλα αυτά, με ένα πανταχού παρών σκανδαλιάρικο χιούμορ.
Σινεμά μεγάλων απαιτήσεων στο «Απρίλης» της σπουδαίας Γεωργιανής σκηνοθέτιδας Ντέα Κουλουμπεγκασβίλ, όπου εξειδικευμένη μαιευτήρας σε κλινική της ανατολικής Γεωργίας, βρίσκεται αντιμέτωπη με την κατηγορία του ιατρικού λάθους μετά από έναν δύσκολο τοκετό και τον θάνατο του βρέφους. Δε νομίζω να έχει γυριστεί σημαντικότερη ταινία για το ζήτημα της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος, αλλά ο θεατής πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Μιλάμε για ένα ακραία φορμαλιστικό σινεμά, για μια ταινία στυφή, σχεδόν ζοφερή, από το ξεκίνημα της ακόμα: Ένα φρικιαστικό, ανθρωποειδές πλάσμα που κινείται αργά σε έναν σκοτεινό, απροσδιόριστο χώρο, με φωνές παιδιών να ακούγονται στο βάθος και την κάμερα να παρακολουθεί ακίνητη και «παγωμένη» καθώς παρατηρεί τη μορφή – πλάνο που επαναλαμβάνεται όσο ξετυλίγεται το φιλμ. Καθώς η ηρωίδα (που παρέχει αντισυλληπτικά χάπια στα κρυφά, πραγματοποιώντας παράλληλα παράνομες εκτρώσεις σε γυναίκες της τριγύρω επαρχίας) έρχεται αντιμέτωπη με τις επιλογές της, σε ένα σύμπαν όπου τα πάντα μοιάζουν απειλητικά, η Κουλουμπεγκασβίλ ωθεί την προβληματική της εκτός ορίων – και η θέαση αγγίζει τα επίπεδα μιας εξωσωματικής εμπειρίας. Είναι μακράν η πιο ανυποχώρητη σκηνοθέτιδα του σύγχρονου κινηματογράφου.
Η τρίτη σπουδαία ταινία της εβδομάδας είναι παιδική: Σε ένα (μελλοντικό;) απροσδιόριστο σύμπαν, μια μοναχική μαύρη γάτα πασχίζει να μείνει στην επιφάνεια και να επιβιώσει σε μια νέα πραγματικότητα, πλημμυρισμένη από ορμητικά νερά, θανάσιμους κινδύνους αλλά και απρόσμενους συμμάχους: Έναν σκύλο, ένα λεμούριο και ένα εξωτικό πουλί. Όλα αυτά στο «Flow» από τη Λετονία, βραβευμένο στις Κάννες και υποψήφιο για Όσκαρ φέτος, μια φωτορεαλιστική ταινία κινουμένων σχεδίων χωρίς διαλόγους, και μια εξόχως ουσιαστική πρόταση για παιδικό σινεμά, φτιαγμένη με μοναδική αφηγηματική φροντίδα, που κάνει σκόνη όλη τη σύγχρονη βιομηχανία παραγωγής αντίστοιχου θεάματος. Να πάτε οπωσδήποτε με τα παιδιά σας – θα περάσετε υπέροχα κι εσείς.
Ανάμεσα στα άλλα φιλμ της εβδομάδας, έχουμε την «Επικίνδυνη Πτήση», περιπέτεια στους αιθέρες σε σκηνοθεσία Μελ Γκίμπσον με τον Μαρκ Γουόλμπεργκ (σε ρόλο κακού που, παρεμπιπτόντως, δεν δικαιολογεί την τοποθέτηση του στην αφίσα ως πρωταγωνιστή), το χιουμοριστικό θρίλερ «Companion» (καλοφτιαγμένο αλλά εντελώς εξωφρενικό και μικρόνοο στις φτηνιάρικες σημάνσεις του) με ηρωίδα ένα γυναικείο ρομπότ που εναντιώνεται στον κάτοχο της, το μεγαλειώδες ντοκιμαντέρ «Τραγούδια της Γης», μια οπτικοακουστική σύνθεση των αρχέγονων δυνάμεων της γης που παραπέμπει στο «Κογιανισκάτσι», και το «Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες» του Δημήτρη Ινδαρέ, ένα ποιητικό μα και παγανιστικό ντοκιμαντέρ, αφιερωμένο στη γη και την ιστορία των Καλαβρύτων όπου ο έρωτας της Ελένης και του Λιμάζαγα, λίγο πριν από την Επανάσταση του 1821, και μια γονική κατάρα, στοιχειώνουν την ιστορία της οικογένειας και του χωριού.
