Περιζήτητος σταρ του κινηματογράφου ετοιμάζεται για το μεγάλο του πέρασμα στο θέατρο, σε έργο απαιτητικό. Και, αντί να δοκιμαστεί στα δύσκολα, αποφασίζει να τα παρατήσει όλα και να βρει καταφύγιο στο πολυτελέστατο σπα μιας μικρής παραθαλάσσιας πόλης κάπου στη Δυτική Γαλλία.
Οι μέρες περνούν μονότονα και αδιάφορα, μέχρι που μαθαίνει πως στην ίδια πόλη βρίσκεται η Αλίς, με την οποία έζησε μια δυνατή ερωτική ιστορία πριν από δεκαπέντε χρόνια, προτού ο καθένας πάρει τον δρόμο του και διακόψουν κάθε επαφή. Εκείνος νιώθει πως της χρωστάει μια συγγνώμη. Εκείνη, παντρεμένη πια, και μητέρα ενός παιδιού, δεν ξέρει αν αντέχει να τον ξαναδεί από τότε. Ο Στεφάν Μπριζέ, ο σκηνοθέτης του αριστουργηματικού «Νόμου της αγοράς», μάστορας στο ταξικό δράμα, επιλέγει αυτή τη φορά να αφηγηθεί μια ερωτική ιστορία με το «Μαζί ξανά», αλλά δε μπορεί να μην αποτυπώσει πρώτα τη μοναξιά του «πετυχημένου» μεγαλοαστού, φέρνοντας μας στο νου το «Somewhere» της Σοφία Κόπολα. Οι σιωπές όμως δεν σταματούν εδώ. Λες και θέλοντας να αποφύγει όλα τα συμβατικά αφηγηματικά κλισέ που έρχονται με ένα love story, ο Μπριζέ αφήνει τις σιωπές να μιλήσουν περισσότερο από τους ίδιους τους ήρωες του. Όταν όμως εκείνοι αποφασίζουν να μιλήσουν, τότε αναδεικνύεται και η δύναμη των συναισθημάτων τους, σε αυτή την καλοζυγισμένη, πολύ τρυφερή, και εξόχως ερμηνευμένη ταινία (Γκιγιόμ Κανέ και Άλμπα Ρορβάκερ δίνουν ρέστα) που δεν περίμενα να με αγγίξει τόσο.
Όπως δεν περίμενα και να ευχαριστηθώ τόσο το θρίλερ μυστηρίου της Ζόε Κράβιτς που υπογράφει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με το «Κώδικας κινδύνου», όπου ζάμπλουτος επιχειρηματίας καλεί μια σερβιτόρα και την κολλητή της στο ιδιωτικό του νησί για ένα διήμερο ακολασίας. Μόνο που οι μέρες περνούν και η αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά ολοένα και βαραίνει τους προσκεκλημένους αυτού του χλιδάτου πάρτι, με την σκηνοθέτιδα να αποκαθηλώνει την κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας μέσα από πετυχημένα gag και διαρκή σεναριακά άλματα – μέχρι δηλαδή να φτάσουμε στο λουτρό αίματος που μας περιμένει στο φινάλε. Με Τσάνινγκ Τέιταμ, Κρίστιαν Σλέιτερ, Τζίνα Ντέιβις και Χάλεϊ Τζόελ Όσμοντ – τον πιτσιρικά τη Έκτης Αίσθησης που, τι τα θες, μεγάλωσε. Λιγότερο αστεία η μαύρη κωμωδία «Άπληστοι άνθρωποι», όπου αστυνομικός αμερικάνικης κωμόπολης σκοτώνει κατά λάθος μια πλούσια κυρία, φωνάζει τον συνάδελφο του για βοήθεια και μαζί, ανακαλύπτουν ένα εκατομμύριο δολάρια δίπλα στο πτώμα. Φυσικά κάνουν ακριβώς αυτό που περιμένετε. Στο καστ οι Τζόσεφ Γκόρντον Λέβιτ και Τιμ Μπλέικ Νέλσον δουλεύουν συνετά τη… βλακεία των χαρακτήρων τους, και υπάρχουν σημεία που γελάς, αλλά περιμένεις επίσης και να αρθρωθεί κάτι πιο ουσιαστικό. Ή έστω, ένα καλύτερο αστείο. Λίγη ουσία κυνηγάς και στο «Μικρά πράγματα που πήγαν λάθος» του Χάρη Βαφειάδη όπου ο Φάνης, παλιά τηλεπερσόνα ενός reality show που έχει ανακαλύψει τον Θεό, προσπαθεί να πουλήσει το κατοικίδιο της κόρης του σε ένα πλούσιο ζευγάρι, ελπίζοντας να βγει από τη φτώχεια. Η ακτινογραφία της σύγχρονης Ελλάδας που επιχειρεί η ταινία, μοιάζει σχηματική και άδεια. Η καλλιτεχνική διεύθυνση προσπαθεί να σηκώσει όλο το σημειολογικό βάρος της στους ώμους – αλλά στο πρώτο μισό της ταινίας έχουν ειπωθεί τα πάντα – από δυο φορές κιόλας. Μετριότατο επίσης και «Το κοράκι», ριμέικ της εξαιρετικής περιπέτειας του Άλεξ Πρόγιας. Εδώ, τον ήρωα ενσαρκώνει ο Μπιλ Σκάρσγκαρντ. Στις επανεκδόσεις, ο «Μεγάλος ύπνος» με τον Μπόγκαρτ στο ρόλο του Φίλιπ Μάρλοου αποτελεί ιδανική σινεφιλική πρόταση, ενώ οι πιο αφοσιωμένοι θα προτιμήσουν το «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ.
