Ο Σον Μπέικερ δεν είναι κανένας τυχαίος. Μάλιστα, είναι ίσως ο τελευταίος γνήσια ανεξάρτητος Αμερικανός δημιουργός. Αυτός δηλαδή που δεν λοξοκοιτάζει από τη μεριά του Χόλιγουντ, που δεν στήνει indie χαριτωμενιές κλείνοντας παράλληλα το μάτι στους απέναντι, αυτός που δεν βιάζεται να τα ξεπουλήσει όλα για να φιλμάρει ιπτάμενους σωτήρες της ηθικής μας, για να το πω λίγο πιο χοντρά.
Ο Χρυσός Φοίνικας στο Anora, ένα ρεαλιστικότατο b-side του Pretty Woman, όπου οι σεξεργάτριες δε λάμπουν αλλά τα όνειρα τους επίσης δεν λερώνονται μηδενιστικά χάριν κυνικού εφέ (με ένα τελευταίο μέρος φόρο τιμής στην αναγεννημένη screwball comedy ala Peter Bogdanovich), ο πρώτος Φοίνικας σε Αμερικανό σκηνοθέτη από την εποχή του Δέντρου Της Ζωής, δίνει φέτος ένα ισχυρό στίγμα, ακόμα κι αν η καλύτερη ταινία στο διαγωνιστικό ήταν το υπέροχο Ινδικό All that we see as light πήρε το αμέσως επόμενο βραβείο, το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής. Η Καπάντια εδώ, με μια φυσική άνεση, καταγράφει τις παράλληλες ιστορίες δύο γυναικών στο Μουμπάι, τα όνειρα που η κοινωνία τις υποχρεώνει να βάλουν στην άκρη, και ενώ η κάμερα της σφύζει από ρεαλισμό και τραχύτητα, εντούτοις αποτυπώνει στιγμές γνήσιας ποίησης που σου ζεσταίνει την καρδιά. Δίκαιες λοιπόν και οι βραβεύσεις των πρωταγωνιστριών.
Ερχόμενος, δηλαδή φυγαδευμένος από το Ιράν, όπως και ο Γιλμάζ Γκιουνέι παλιότερα από την Τουρκία, ο Μοχάμαντ Ρασούλοφ έφερε στις Κάννες το σκληρό πολιτικό δράμα “Ο σπόρος του ιερού σύκου” που όλοι περίμεναν να πάρει τον Φοίνικα, αλλά τελικά έφυγε με το Ειδικό Βραβείο της επιτροπής. Η ταινία του όμως θα αρέσει πολύ στο ελληνικό κοινό.
Φουλ αναμενόμενη η βράβευση στον Τσέσι Πλέμονς μιας και δεν υπήρξε κι άλλη ανδρική ερμηνεία φέτος (εννοώ δεν υπήρχαν και ταινίες με άνδρες πρωταγωνιστές ούτως ή άλλως) οπότε όλοι ξέραμε πως θα το έπαιρνε, ο Ζακ Οντιάρ πόνταρε στα σίγουρα και επιβραβεύτηκε, μεγάλο πανηγύρι για το βραβείο σεναρίου στο Substance, και στοπ καρέ στο προσκύνημα Μπέικερ στον Τζορτζ Λούκας, που κάποιο βουτυρόπαιδο προχθές στο masterclass του τον κατηγόρησε πως τα Star Wars είναι “so white” και ο άνθρωπος αναρωτήθηκε “Ποιοί; Οι εξωγήινοι;”. Η δε συνάντηση του με τον Κόπολα επί σκηνής για την τιμητική του βράβευση, η πιο τρυφερή σινεφιλική εικόνα για φέτος.
