© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Η ταινία της εβδομάδας μας θυμίζει την τέχνη του διαλόγου στο σινεμά – είναι που δεν κάνει συχνά σινεμά ο Ταραντίνο…
Η τελευταία συνεδρία του Φρόιντ είναι η ταινία που ξεχωρίζει, σκηνοθετημένη με προσοχή στη λεπτομέρεια από τον Ματ Μπράουν, με τον Άντονι Χόπκινς στο ρόλο του Φρόιντ – ρόλος ομολογουμένως αβανταδόρικος αλλά ερμηνευμένος με μπρίο από τον σπουδαίο Βρετανό ηθοποιό – όχι πως ο Μάθιου Γκουντ που στέκεται δίπλα του στο ρόλο του συγγραφέα Κ.Σ.Λιούις είναι υποδεέστερος. Η μεταξύ τους συζήτηση είναι που μας αφορά, αυτή όμως έρχεται στο δεύτερο μισό του φιλμ και μέχρι να φτάσουμε εκεί ο Μπράουν επικεντρώνεται στην εντυπωσιακή ανασύσταση της εποχής που, δεδομένου του θέματος εδώ, θα μπορούσε και να μην τον είχε απασχολήσει καθόλου. A, να πω εδώ πως εμφανίζεται και ο Τόλκιν στην ταινία, και οι φίλοι του Άρχοντα οφείλουν να δουν το φιλμ, μόνο και μόνο για τις παρατηρήσεις του!
Με περγαμηνές εμπορικού σουξέ έρχεται Το μυστικό της μαύρης βαλίτσας από την Αργεντινή (μισό εκατομμύριο θεατές), με ήρωα έναν πιλότο που υποχρεώνεται να πηγαινοφέρνει… μαύρες βαλίτσες για λογαριασμό μιας σκιώδους κυβερνητικής οργάνωσης. Ομολογώ πως δεν είδα πολύ Χίτσκοκ στην ταινία, γιατί ως Χιτσκοκ-ικό θρίλερ πλασάρεται, αλλά υπάρχει μια κατασκευαστική μαστοριά εδώ που θαυμάζεις, παρά το μπερδεμένο σενάριο.
Στα Κενά Αέρος του Χάφτεϊν Γκούναρ Σίγκουρδσον, μία ετερόκλητη ομάδα από άτομα με χρόνια φοβία για τα αεροπλάνα δοκιμάζεται σε μία πτήση από το Λονδίνο στην Ισλανδία και η πτήση καταλήγει σε αναγκαστική προσγείωση μετά από ενα μικρό ατύχημα! Περιμένεις να γελάσεις περισσότερο, και ο Τίμοθι Σπολ μοιάζει να προσπαθεί, αλλά το σενάριο δεν τον βοηθάει. Είναι χαριτωμένο το φιλμ, έχει μια τσαχπινιά, αλλά του λείπει περιεχόμενο, μοιάζει περισσότερο με άσκηση ύφους.
Το δε Γουίνι το Αρκουδάκι: Αίμα και Μέλι II ομολογώ πως δεν το είδα – βοήθησε και το ταξίδι στις Κάννες, και για να λέω “βοήθησε”, φανταστείτε πόσο καλά είχα περάσει με το πρώτο φιλμ.
