© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Η αλήθεια είναι πως ελάχιστες ήταν οι εκπλήξεις στα φετινά βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, αλλά λίγα μας ενόχλησαν φέτος, που θα πει πως οι περισσότερες βραβεύσεις μας βρήκαν σύμφωνους, αν όχι ποιοτικά, σίγουρα πολιτικά.
Γιατί είναι θέμα πολιτικής η βράβευση του “Οπενχάιμερ” – κινηματογραφικής πολιτικής! Βλέπετε, ο Κρίστοφερ Νόλαν εκπροσωπεί το Χόλιγουντ των Μεγάλων Ταινιών, των ταινιών που στήνονται με όραμα και χαρακτήρα, με θέματα φιλόδοξα (και ενίοτε… κλεισοπόρτικα, που θα έλεγε κάποιος παλιός διανομέας). Ή αυτόν θα στήριζε η Ακαδημία, ή την Μπάρμπι. Δηλαδή, ή το σινεμά των δημιουργών, ή τις παραγγελίες των πολυεθνικών. Δε χρειάζεται να τονίσουμε τι στηρίζουμε.
Η Έμμα Στόουν ήταν το φαβορί (τουλάχιστον για όσους ζυγίζουν σωστά τα προγνωστικά), η Έμμα Στόουν το πήρε, και είναι η δεύτερη φορά που πρωταγωνίστρια του Λάνθιμου φεύγει με το χρυσό αγαλματάκι. Ουρά θα κάνουν για να παίξουν στη μεθεπόμενη ταινία του (η επόμενη έχει ήδη γυριστεί) και φυσικά οι τεχνικές βραβεύσεις ήταν δίκαιες και αναμενόμενες: Ποιος είχε να επιδείξει καλύτερη δουλειά σε σκηνικά και κοστούμια; Εξίσου αναμενόμενη και δίκαια ήταν η βράβευση ήχου για τη Ζώνη Ενδιαφέροντος του σπουδαίου Τζόναθαν Γκλέιζερ: η μισή ταινία ήταν το sound design. Πήρε και το βραβείο διεθνούς ταινίας, εξίσου δίκαια, και ο Γκλέιζερ έβαλε δίπλα – δίπλα τη Χαμάς και τις κατασταλτικές δυνάμεις του Ισραήλ αναφερόμενος στη γενοκτονία της Γάζας για να εισπράξει κάπως μουδιασμένα χειροκροτήματα (κατανοητό).
Κίλιαν Μέρφι και Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ βραβεύτηκαν για τις απαιτητικές ερμηνείες τους στο έπος του Νόλαν (που φυσικά πήρε και βραβείο σκηνοθεσίας) ενώ πανάξια η Νταβάιν Τζόι Ράντολφ σήκωσε το βραβείο Β’ γυναικείου ρόλου για τα υπέροχα Παιδιά Του Χειμώνα του Αλεξάντερ Πέιν. Μεγάλος χαμένος, για άλλη μια φορά, ο Μάρτιν Σκορσέζε (έντεκα υποψηφιότητες και κανένα βραβείο) και μεγάλη στιγμή για εμάς, η από κοινού εμφάνιση των Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ και Ντάνι Ντε Βίτο που τους θυμόμαστε ως… Δίδυμα, στην ομώνυμη ταινία του Ιβάν Ρέιτμαν. Όσο για το γυμνό του Τζον Σένα, γελάσαμε περισσότερο με την αμηχανία του ηθοποιού παρά με την εξυπνάδα του αστείου. Λες και του την είχαν στημένη. Δίκαιο, προφανώς, και το βραβείο στον αγαπημένο Μιγιαζάκι, για το Αγόρι και τον Ερωδιό.
Κάτι τελευταίο: Η βράβευση σεναρίου για τη σπουδαία Ανατομία Μιας Πτώσης βγάζει λίγο γλώσσα στους Γάλλους που άφησαν την ταινία έξω από την κούρσα του ξενόγλωσσου Όσκαρ καθώς η σκηνοθέτιδα Τζάστιν Τριέ είχε σούρει τα εξ αμάξης στον Εμανουέλ Μακρόν που προσπάθησε να κόψει το δρόμο του φιλμ προς την Ακαδημία (με επέμβαση δική του προτάθηκε για το βραβείο η ταινία Στη Φωτιά που τελικά δεν πέρασε καν στην τελική λίστα). Είπαμε, εδώ είναι σόου μπίζνες…
