Ένα από τα 10 παιδιά της οικογένειάς της, γνώρισε τις τέχνες σε ένα καθολικό μοναστήρι, στο οποίο μπαινόβγαινε όταν την έδιωχναν οι ανάδοχες οικογένειες ή μετά από φιλοξενία στο σπίτι της θείας της κι ενώ η μητέρα της έμπαινε και έβγαινε από τη φυλακή. «Πάντα ήθελα να χορεύω και πάντα μου άρεσαν οι ταινίες και ήθελα να παίξω» δήλωσε η ηθοποιός.
Η κακοποίηση και ο ρόλος της μητέρας της
«Ήταν οι καλόγριες στο μοναστήρι που με ανέβασαν στη σκηνή. Μου έμαθαν να πατάω -και πώς να παίζω μπέιζμπολ- ανάμεσα στις εξομολογήσεις» σημείωσε. Η ηθοποιός είπε ακόμα ότι κακοποιήθηκε σωματικά από τις καλόγριες καθώς και από τη μητέρα της κατά τη διάρκεια, όπως τη λέει, της «πικρής» εφηβείας της.
«Όταν οι άνθρωποι λένε: «Ναι, αλλά σε έκανε αυτό που είσαι και είσαι πιο δυνατή», επικυρώνουν την κατάχρηση, δίνουν αξιοπιστία, σωστά; Φανταστείτε τι θα έκανα χωρίς να με χτυπήσουν, χωρίς να κακοποιηθώ ψυχικά. Άρα είναι βλακείες. Και νομίζω ότι οι άνθρωποι το λένε αυτό για να νιώσουν καλύτερα γιατί είναι δύσκολο να το ακούσουν».
Τα Όσκαρ, το Χόλυγουντ και οι Λατίνοι
«Νομίζω ότι ο Μπρένταν άξιζε το Όσκαρ», είπε «αλλά θα τρελαινόμουν αν ο Κόλιν Φάρελ το είχε πάρει για το ”Banshees of Inisherin”. Έκανε κάτι συγκεκριμένο για την κουλτούρα του, σωστά; Πόσες άλλες ταινίες έχει κάνει που ήταν ειδικά για την κουλτούρα του;». Καμία, είναι το σχόλιο του περιοδικού. «Σωστά. Αυτό ζητάμε ως Λατίνοι. Θέλουμε να κάνουμε πράγματα που είναι ειδικά για τον πολιτισμό μας, για την ιστορία μας» πρόσθεσε.
