To βιβλίο «Διαβάζοντας με το παιδί μου στο σπίτι» της Τερέζας Μπάουμ και της Παναγιώτας Δεληγιάννη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο», αποτελεί έναν οδηγό για την καθημερινή μελέτη των μαθητών της Α΄ τάξης του Δημοτικού. Περιέχει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κάθε γονιός για να εκπαιδεύσει το παιδί του σε μια καθημερινή ρουτίνα μελέτης.
Οι συγγραφείς της έκδοσης μιλήσαν μαζί μας.
Σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο σας και ποιος είναι ο στόχος του;
Τερέζα Μπάουμ: «To βιβλίο αυτό απευθύνεται σε γονείς που έχουν παιδιά στην Α΄ τάξη του Δημοτικού. Το ξεκίνημα του Δημοτικού σχολείου γεμίζει άγχος και γεννά έντονους προβληματισμούς σε κάθε νέο γονέα. Τα παιδιά αντιμετωπίζουν μία νέα καθημερινότητα, ενώ η σχολική μελέτη πρέπει να ενσωματωθεί στην καθημερινή ρουτίνα. Βασικός στόχος του βιβλίου είναι να αποτελέσει ένα χρήσιμο εγχειρίδιο για κάθε γονέα, στο οποίο θα μπορεί να ανατρέξει για να οργανώσει με επιτυχία τη νέα καθημερινότητα της οικογένειας και να εκπαιδεύσει το παιδί του σε μία σταδιακή αυτονομία στη σχολική μελέτη. Είναι πολύ σημαντική η κατανόηση των νέων αναγκών του παιδιού μας. Το βιβλίο θέλει να αποδείξει πως με κάποια απλά και μεθοδικά βήματα ένα μικρό πρωτάκι θα καταφέρει να νιώσει ασφάλεια σε αυτό το νέο του βήμα και θα καταφέρει να μελετά μόνο του, μετά τον πρώτο καιρό. Η σχέση γονέα και παιδιού είναι θεμελιώδης και είναι απαραίτητο να προστατευτεί από την καθημερινή τριβή που μπορεί να φέρει η μελέτη στο σπίτι».
Γιατί να διαβάσει ένας γονέας το βιβλίο σας; Πού θα τον βοηθήσει;
Παναγιώτα Δεληγιάννη: «Ένας γονέας, αν διαβάσει το βιβλίο αυτό, θα έχει πολλαπλά οφέλη. Αρχικά, θα οργανώσει με απλές συμβουλές τη νέα καθημερινότητα του παιδιού, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας, λειτουργικά και κυρίως αποτελεσματικά, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες που πιθανόν δεν είχε σκεφτεί ή είχε υποτιμήσει. Ακόμα, θα γνωρίσει τους στόχους και τα ορόσημα που πρέπει το παιδί του να κατακτήσει σε κάθε μάθημα της Α΄ τάξης. Επιπρόσθετα, ακολουθώντας τα βήματα που προτείνονται, θα εκπαιδεύσει το παιδί του εύκολα και αποτελεσματικά στην αυτονομία ως προς τη σχολική μελέτη. Θα μάθει, ακόμα, παιχνιώδεις τρόπους να βοηθήσει το παιδί του κατά τη μαθησιακή διαδικασία, ενώ θα έχει κατά νου τις ενδείξεις μίας πιθανής μαθησιακής διαδικασίας. Τέλος, θα μπορεί να ανατρέχει σε βασικά ερωτήματα και προβληματισμούς, ενώ θα καταλάβει πώς να σταθεί δίπλα στο παιδί του για να καλλιεργήσει βασικές δεξιότητες που θα το συνοδεύσουν σε όλη του τη ζωή».
Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή που δίνετε στους γονείς όταν τα παιδιά τελειώνουν το Νηπιαγωγείο;
Τερέζα Μπάουμ: «Η μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό είναι πολύ σημαντική. Μία τέτοια μετάβαση από την προσχολική στη σχολική ηλικία απαιτεί προετοιμασία, προκειμένου το παιδί μας να αποκτήσει ποικίλα εφόδια για να αντιμετωπίσει όλες τις εν δυνάμει αλλαγές που θα προκύψουν από αυτή. Το παιδί μας αρχίζει να αποκτά την προσωπικότητά του και να κατακτά νέες δεξιότητες. Είναι πολύ σημαντικό ένα παιδί να είναι επανδρωμένο με δεξιότητες που θα το βοηθούν να εντάσσεται ομαλά στον περιβάλλοντα χώρο του και σε κάθε επόμενο απαιτητικό στάδιο. Μία βασική, λοιπόν, συμβουλή είναι να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή την ανάπτυξη του παιδιού μας, να το παρατηρούμε, να ενθαρρύνουμε στοιχεία που θα του φανούν χρήσιμα και να το γεμίσουμε εμπειρίες που θα το κάνουν να είναι παρατηρητικό, να αγαπήσει τη μάθηση και να νιώθει ικανό».
Η μελέτη είναι συνήθως μια δύσκολη διαδικασία. Με ποιες μεθόδους μπορεί να γίνει πιο ευχάριστη σύμφωνα με την εμπειρία σας;
Παναγιώτα Δεληγιάννη: «Η μελέτη, πράγματι, είναι μία δύσκολη διαδικασία, καθόσον επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Παράγοντες, όπως η κούραση των παιδιών, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η μη εμπλοκή των γονιών, οι εξωσχολικές δραστηριότητες, η κακή οργάνωσή της ή κάποια μαθησιακή δυσκολία μπορούν να μετατρέψουν τη μελέτη στο σπίτι σε ένα καθημερινό πεδίο σύγκρουσης και διαμάχης. Αν ληφθούν, από νωρίς, υπόψη όλα τα παραπάνω και οι γονείς επιμείνουν η μελέτη να αποτελέσει απλά ένα κομμάτι της καθημερινότητας και όχι τη βασικότερη ενασχόληση των παιδιών τους, τότε μπορεί να γίνει ευχάριστη. Όσο το παιδί θα εκπαιδεύεται στην αυτόνομη μελέτη, τόσο θα νιώθει σιγουριά, ασφάλεια και αυτοπεποίθηση. Αυτά τα συναισθήματα θα βοηθήσουν στην εδραίωση υγιούς σχέσης του με το σχολείο και, τελικά, η μελέτη δεν θα είναι παρά μία διεκπεραιωτική διαδικασία».
Αν ήσασταν Υπουργός Παιδείας, για μια μέρα, τι θα βελτιώνατε, τι θα αλλάζατε στο εκπαιδευτικό μας σύστημα;
Τερέζα Μπάουμ: «Δυστυχώς, οι αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν σε μία μέρα. Και ο λόγος είναι ότι οι ουσιαστικές αλλαγές χρειάζονται μακροχρόνιο σχεδιασμό. Θα τολμήσω, όμως, να πω ότι η μεγαλύτερη αλλαγή που χρειάζεται να γίνει είναι να αναβαθμιστεί ο ρόλος του εκπαιδευτικού, κατανοώντας όχι μόνο το Υπουργείο αλλά και η κοινωνία ότι η ικανότητα και δύναμη του εκπαιδευτικού δεν είναι να μαθαίνει στα παιδιά μαθηματικά και ιστορία αλλά να διαμορφώνει τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό του και τη ζωή γενικότερα».
Παναγιώτα Δεληγιάννη: «Θέλουμε από τον δάσκαλο να μάθει στα παιδιά μας σεβασμό αλλά οι γονείς τον υποτιμούν μπροστά στους μαθητές του. Απαιτούμε να έχει μέσα στην τάξη του ησυχία αλλά αν επιπλήξει έναν μαθητή κινδυνεύει να παραπεμφθεί σε Πειθαρχικό Συμβούλιο. Σχολιάζεται στα viber των γονέων και όλοι τον κρίνουν και τον κατακρίνουν, θεωρώντας ότι το παιδί λέει πάντα την αλήθεια και έχει πάντα δίκιο. Η ζημιά που προκαλούμε ως κοινωνία είναι τεράστια. Και η ζημιά δεν αφορά τον δάσκαλο. Δεν μειώνεται η αξιοπρέπειά του ή ο μισθός του από τη γνώμη που έχει ο γονέας γι’ αυτόν. Η τεράστια ζημιά γίνεται στο παιδί μας. Δεν φταίνε οι εκπαιδευτικοί για όσα γίνονται στα σχολεία της χώρας μας. Χωρίς να ισχυρίζομαι ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι τέλειοι -ποιος είναι άλλωστε;- ας τους δείξουμε τον σεβασμό που αξίζει στον άνθρωπο που μεγαλώνει, μαζί μας, το παιδί μας».
