Ιστορικό μυθιστόρημα, μυθιστορηματική βιογραφία, μυητικό ταξίδι αυτογνωσίας, αποτίει φόρο τιμής σε μια εξέχουσα γυναικεία μορφή του βυζαντινού κόσμου, την ποιήτρια και υμνογράφο Κασσιανή, το τροπάριο της οποίας ψάλλεται τη Μεγάλη Τρίτη στις εκκλησίες.
«Η Μαρία έλεγε πως το Θεόφιλος και Κασσιανή είναι το κύκνειο άσμα της, εγώ, για να είμαι ειλικρινής, πίστευα πως θα έχει τη χρονική, ευχέρεια να γράψει κι άλλα, η δύναμη, η αυτοκυριαρχία, το πάθος της μ’ έκαναν, ίσως, να παραβλέπω τον χρόνο που, όντως, βαραίνει πάνω μας από ένα σημείο και πέρα, και να μην πιστεύω στα λόγια της. Η Μαρία είναι πια στην αγκαλιά της Μύρινας της Λήμνου. Και αγναντεύει τη θάλασσα, είμαι σίγουρη».
Άννα Πατάκη
Αθήνα, Φεβρουάριος 2024
«Μέσα σε όλες τις δυσκολίες της ηλικίας της (και της απόστασης από εμένα), το έργο της ήταν πάντα πηγή χαράς για τη μητέρα μου και ο Θεόφιλος και η Κασσιανή τής είχαν φωτίσει τους τελευταίους δύσκολους μήνες. Καθώς διαβάζω πάλι το βιβλίο, τη φαντάζομαι με ένα μεγάλο χαμόγελο για το έργο που κατάφερε στο 89ο έτος της ζωής της».
Εμμανουήλ Πόθος
Λονδίνο, Μάρτιος 2024
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Στις 15 Ιουνίου 2023 έφυγε από τη ζωή η διακεκριμένη Ελληνίδα ποιήτρια και συγγραφέας Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου, κληροδοτώντας μας μια πλούσια εργογραφία. Γεννήθηκε στη Μύρινα της Λήμνου, στις 15 Οκτωβρίου 1933.
Η βιβλιογραφία της περιλαμβάνει είκοσι δύο μυθιστορήματα με πολλαπλές ανατυπώσεις, έξι βιβλία πεζής ποίησης, δύο δοκίμια αφιερωμένα στον Οδυσσέα Ελύτη και στον Samuel Beckett (Οδυσσέας Ελύτης, ένα όραμα του κόσμου και Samuel Beckett) και δεκατέσσερις ποιητικές συλλογές. Επιπρόσθετα, παράλληλα με την ποίηση και την πεζογραφία, έγραφε θεατρικά έργα, τα οποία ανέβηκαν στο σανίδι, τόσο εντός των ελληνικών συνόρων όσο και εκτός.
Το έργο της μεταφράστηκε σε τρεις γλώσσες, στην αγγλική, τη γαλλική και τη σουηδική, και διδάσκεται σε πολλά πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού. Το 1966 της απονεμήθηκε, από την «Ομάδα των Δώδεκα», ομάδα απαρτιζόμενη από 12 εξέχοντες Έλληνες λογοτέχνες (που την αποτελούσαν οι κορυφαίοι της εποχής, μεταξύ των οποίων οι Ελύτης, Τερζάκης, Θεοτοκάς, Αθανασιάδης, Άλκης Θρύλος), το βραβείο «Φέξη» για τη συνολική μέχρι τότε λογοτεχνική δράση της και ως πολλά υποσχόμενη νέα συγγραφέα. Το 1987 έλαβε βραβείο από την Aκαδημία Aθηνών για το μυθιστόρημα H Mαρούλα της Λήμνου. Έπειτα, το 1995 έλαβε το βραβείο πεζογραφίας από το «Ίδρυμα Ουράνη» της Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημα Με τη λάμπα θυέλλης.
Η Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου αποτελεί αναμφισβήτητα ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο για τη λογοτεχνία της χώρας. Το ταλέντο και τη ποικιλομορφία των έργων της τα παραθέτει η Λίτσα Ψαραύτη με μια σύντομη αλλά τόσο ουσιαστική φράση: «Με λόγο ποιητικό και διεισδυτικό, όπως είναι γραμμένα όλα τα βιβλία της, και με την αμεσότητα της αλήθειας και της διαίσθησης, της βαθιάς ενόρασης που χαρακτηρίζει τη γραφή της, καταγράφει και σχολιάζει όχι μόνο περιστατικά που αφορούν την προσωπική της ζωή, αλλά και το κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, παράλληλα με τις προσωπικές της υπαρξιακές και μεταφυσικές αγωνίες και αναζητήσεις».
Τα έργα της εμπλούτισαν τα ελληνικά γράμματα και αποτελούν παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές.
Πηγή: Εκδόσεις Πατάκη
Επιμέλεια: Γιώργος Κουλουβάρης
[email protected]
