«Επαναφορά > 72 αιώνες μ.Χ.»: Ατομική έκθεση γλυπτικής του Γιώργου Γεωργιάδη

Τρίτη, 14 Ιανουαρίου 2025 9:31 •

Η Sianti Gallery την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου στις 19:00 εγκαινιάζει την ατομική έκθεση γλυπτικής του αεικίνητου καλλιτέχνη, Γιώργου Γεωργιάδη με έργα της τελευταίας δεκαετίας υπό τον τίτλο «Επαναφορά >72 αιώνες μ.Χ.»

Την επιμέλεια έχει η Ίρις Κρητικού, αρχαιολόγος και ιστορικός τέχνης, που εντυπωσιασμένη από την γλυπτική δεινότητα του καλλιτέχνη και κυρίως από το σαρωτικό χιούμορ του καθώς επέλεξε να σμιλέψει πιθήκους με πλήθος ανθρώπινων χαρακτηριστικών, υπογραμμίζει:

«…Οι πιθηκάνθρωποι του Γεωργιάδη, πάνω από όλα, έχουν ασύγκριτο στυλ και ακτινοβόλα vintage γοητεία. Διαθέτουν -όπως ακριβώς και ο ίδιος- αειθαλή σοφία, πηγαίο χιούμορ, καυστικό αυτοσαρκασμό, εγγενή ευγένεια και ακμάζουσα νεότητα. Ποζάρουν με αυταρέσκεια, στολισμένοι με γυαλιά ηλίου και ανεμιζόμενα κασκόλ, ζεμένοι με τα ελαφριά σακίδια μίας μελλοντικής ουράνιας εκδρομής. Ερωτοτροπούν και ερωτεύονται. Γεννοβολούν. Κρατούν σε προστατευτική αγκαλιά τα νεογέννητα. Αγορεύουν, πολιτικολογούν και φωνασκούν. Τσακώνονται και παρεκτρέπονται. Τρώνε μπανάνες. Φορούν τραγιάσκες και ημίψηλα. Κυματίζουν με στόμφο και εμφανή υπεροχή την αστερόεσσα. Ταξιδεύουν. Ισορροπούν σε ποδήλατα, οδηγούν με χαρακτηριστική άνεση συλλεκτικά ακριβά αμάξια ή καβαλούν με θάρρος απαράμιλλο παλιές μοτοσυκλέτες. Κάποτε συναντιούνται στα καρουζέλ ενός αθέατου νυχτερινού λούνα παρκ και σεληνιάζονται κάτω από το φεγγάρι, κι άλλοτε στριμώχνονται στα εντόσθια ενός ινδικού λεωφορείου με γιρλάντες, λαμπιόνια και άλλα λαμπρά και εφήμερα γαμήλια στολίσματα. Οι πιθηκάνθρωποι του Γεωργιάδη, φτιάχνουν κυκλώματα και μουσικές μπάντες, ροκάρουν και αδημονούν για νέες περιπέτειες. Ως γνήσια μιμητικά όντα, κλέβουν ρόλους και αναγνωρίσιμες ανθρώπινες συμπεριφορές. Κλέβουν ό,τι τραβά την προσοχή τους και ό,τι γυαλίζει. Κλέβουν, γενικώς, την παράσταση».

Το σύνολο των έργων, τα οποία είναι μοναδικά χωρίς αρίθμηση, καθώς και δεκαπέντε έργα μικρότερου μεγέθους της ίδιας σειράς φιλοτεχνήθηκε την περίοδο 2014-2024, παράλληλα με αυτά της προηγούμενης ενότητας με τίτλο «Μυθολογία Ανάποδα». Για τον ίδιο τον καλλιτέχνη είναι μία πρόκληση να δουλεύει με το δίπυρο χυτευμένο κεραμικό stoneware αποδίδοντας τις ανατροπές στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων : «…Με τον καιρό και τη φαντασία μου είχα εμπεδώσει πως οι άνθρωποι φτάνοντας στο ανώτερο σημείο της εξέλιξής τους είχαν αρχίσει να επανέρχονται σιγά-σιγά και σε βάθος χρόνου στις αρχικές τους ρίζες, στα πρωτεύοντα δηλαδή, όπως τους όριζε με τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών ο Άγγλος φυσιολόγος Κάρολος Δαρβίνος, σαν μια σχεδόν ολική επαναφορά στην αφετηρία τους. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της μετάλλαξης θα είναι ότι στην πορεία τους ίσως αυτοί να διατηρήσουν κάποιες συνήθειες από την προηγούμενη ζωή τους ως Homo Sapiens: κατ’ αρχάς την όρθια βάδιση, όπως και κάποιες προτιμήσεις στην αμφίεσή τους, αλλά κυρίως τη λατρεία τους στην τεχνολογία και τις μηχανές, κι η μοτοσυκλέτα σ’ αυτή την περίπτωση αποτελεί ένα αιώνιο σύμβολο της μηχανικής εξέλιξης από τον άνθρωπο».

Τελικά, η Ίρις Κρητικού σημειώνει για την χαρισματική αγέλη του Γεωργιάδη : «…κατανοούμε ακόμη καλύτερα το εννοιολογικό κίνητρό του, το μαεστρικό ταλέντο και την οξύνοια που καταθέτει με τη σειρά του στο παιχνίδι αυτό των ηχηρών και φαινομενικά μόνον αστείων μεταμορφώσεων, του πιθηκισμού που με τη μεταδοτική δύναμή του ακολουθεί το ρεύμα της κοινής γνώμης, το ρεύμα της εποχής, θυμίζοντας κατά κάποιον τρόπο την επιδημική «ρινοκερίτιδα» του μεγάλου Ρουμάνου θεατρικού συγγραφέα, Ιονέσκο. Στο χέρι μας είναι, ωστόσο, να αντισταθούμε στον πολιτικό και συμπαντικό ζόφο, στην υποκρισία και την κομφορμιστική ύπνωση, στην απέραντη μοναξιά της ατομικότητας, στην καταλυτική και κενή γράμματος σοβαροφάνεια με τέχνη, ομορφιά και αστείρευτη χιουμοριστική σοβαρότητα».

Ο Γιώργος Γεωργιάδης το 1934 γεννήθηκε στο Μαρούσι. Από το 1954-59 σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με οικονομική ενίσχυση του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, στα εργαστήρια του Μιχάλη Τόμπρου και του Γιάννη Παππά. Το 1958 με υποτροφία εσωτερικού μελέτησε λαϊκή τέχνη στην Λέσβο. Το 1959 με υποτροφία του Ιδρύματος Ευγενίδη παρακολούθησε στην Φλωρεντία τεχνική του μετάλλου κοντά στον Μπρούνο Μπεάρτζι. Το 1975 πήρε χορηγία του Ιδρύματος Φόρντ. Το 1960-1980 δίδαξε σχέδιο στον Αθηναϊκό Τεχνολογικό Όμιλο Δοξιάδη. Πραγματοποίησε έντεκα ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1984, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε Βενετίας. Έχει τιμηθεί: Το 1961 με A’ βραβείο Πανελλαδικής Νέων, το 1974 με τιμητικό δίπλωμα Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών, το 1976 με A’ βραβείο διεθνούς εκθέσεως Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες και Β’ βραβείο της δεύτερης Μπιενάλε Αλεξάνδρειας, το 1985 με το βραβείο Ιταλών Δημοσιογράφων, το 1988 με το βραβείο Δήμου Αθηναίων και δεύτερο βραβείο της Διεθνούς εκθέσεως Mόντε Κάρλο. Το 1990 έλαβε το βραβείο «Άρτε ε Σπορτ», το 1991 το βραβείο «Φοντάνε ντι Ρόμα» και το 1993 το χρυσό μετάλλιο της Ιταλικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Επιστημών της Λιγυρίας. Τιμήθηκε από τους Δήμους Πεύκης και Αμαρουσίου για το σύνολο του έργου του. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών όπου υπήρξε μέλος της επιτροπής κατατάξεων και κρίσεων, και των συλλόγων Γλυπτών και αποφοίτων της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.