Στις 8 Οκτωβρίου, στις 18.30, στην πλατεία Κοτζιά, θα εγκαινιαστεί από την δημοτική αρχή της Αθήνας το καλλιτεχνικό έργο σε δημόσιο χώρο ‘MOODBOARD’ (‘ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΙΑΘΕΣΕΩΝ’) του εικαστικού Γιώργου Δρίβα.
Έργο από τους πολίτες για τους πολίτες, το ‘MOODBOARD’ αποτελεί προϊόν συνεργασίας μεταξύ τέχνης και επιστήμης. Πράγματι, η συνεργασία αυτή είχε ως αφετηρία τα αποτελέσματα μιας μεγάλης έρευνας του καθηγητή Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ Νίκου Παναγιωτόπουλου τα οποία δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του με τίτλο Οι πολίτες μιλούν για την Ελλάδα (Εκ. Πεδίο, 2021).
Η έρευνα αυτή διαπίστωσε και εξέτασε και το γεγονός της συνεχώς αυξανόμενης απογοήτευσης των πολιτών εξαιτίας της αίσθησης τους πως οι οδύνες τους δεν έχουν χώρο για να εκφραστούν, πως δεν κατανοούνται από τους κυβερνώντες οι νέες μορφές αλλοτρίωσης που τους κατοικούν αποστερώντας τους, πολύ συχνά πια, τόσο τους όρους όσο και τους λόγους ύπαρξής τους, πως καμιά εξουσία που τους κυβερνά δεν επιμελείται την έλλειψη ελπίδας από την οποία υποφέρουν.
Σε μια τέτοια στιγμή, το δημόσιο αυτό εικαστικό έργο επιδιώκει να σηματοδοτήσει την ανάγκη να τίθεται ο πολίτης συνεχώς στο κέντρο των αποφάσεων που λαμβάνονται για το παρόν και το μέλλον του, καθώς και, με τρόπο συστηματικό και συμμετοχικό, η ίδια η δική του αποτίμηση για την αποτελεσματικότητα αυτών των αποφάσεων.
Το έργο, επιχορηγούμενο από το Υπουργείο Πολιτισμού, αποτελεί μια διαδραστική φωτιστική εγκατάσταση, εμπνευσμένη από το πολύεδρον του έργου “Melencolia I” του AlbrechtDürer.
Η φωτιστική εγκατάσταση θα αλλάζει χρώμα με βάση το πως θα δηλώνει ότι αισθάνεται ο εκάστοτε πολίτης-επισκέπτης της, σε σχέση με βασικά ζητήματα της διακυβέρνησης του στην βάση ενός σύντομου ερωτηματολογίου που θα του απευθύνεται, και αποσκοπεί να σηματοδοτήσει την ανάγκη εφεύρεσης και δημιουργίας ενός είδους ανοιχτού λαϊκού βήματος έκφρασης των πολιτών, νέων μορφών Αγοράς του Δήμου, όπου οι πολίτες θα δηλώνουν και θα καταγράφουν την σχέση τους με τους φορείς εκπροσώπησης και διαχείρισης των ζητημάτων που απασχολούν την ζωή τους.
Απέναντι στο μείζονος σημασίας φαινόμενο της κρίσης της πολιτικής εκπροσώπησης που αποτέλεσε το ερέθισμα μας για να δημιουργηθεί το έργο αυτό, με την αφορμή των 50 ετών από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας και των 80 χρόνων από την απελευθέρωση της Αθήνας, και με την κοινή πεποίθηση πως είναι ο καιρός να φανταστούμε και να δημιουργήσουμε ανοικτούς χώρους αλλά και τρόπους που θα είναι ικανοί να φιλοξενήσουν μια ποικιλία προσεγγίσεων και αναμετρήσεων με τα
φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα, επιχειρήσαμε να δημιουργήσουμε μια γλώσσα η οποία επικοινωνεί την ανάγκη να ληφθεί υπόψη και να διασφαλιστεί από τους κυβερνώντες η αξιοπρέπεια και η αυθεντικότητα των απόψεων των καθημερινών ανθρώπων που αποκλείονται από τον δημόσιο λόγο και τη δημόσια θέα.
