Σε ηλικία 94 ετών έφυγε από τη ζωή ο εικαστικός Γιάννης Χαΐνης, αφήνοντας στις νεότερες γενιές το εμβληματικό του έργο.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1930 υπήρξε μαθητής του ζωγράφου Νίκου Καρτσωνάκη (Νάκη). Το 1947 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του, καθώς συνελήφθη για την πολιτική του δράση. Σπούδασε για ένα διάστημα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 στο Παρίσι.
Χωρίς τίτλο, 1969
Ήταν ένας από τους πρωτεργάτες στην ίδρυση του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης» και εμπνευστής της «Ομάδας τέχνης A’» η οποία έδινε έμφαση στον παιδευτικό και πολιτικό ρόλο της τέχνης, οργανώνοντας εκθέσεις, καλλιτεχνικές δράσεις και ανοιχτές συζητήσεις στην Αθήνα και την περιφέρεια, με συμμετοχή πολλών προοδευτικών καλλιτεχνών.
Στη διάρκεια της δικτατορίας, αυτοεξόριστος στο Παρίσι, συμμετείχε σε αντιδικτατορικές κινήσεις και στα γεγονότα του Μάη του 1968. Εντάχθηκε στο Front des Artistes Plasticiens (FAP) και παρουσίασε το έργο του σε διάφορα πολιτιστικά κέντρα. Συμμετείχε επίσης στην επιτροπή μελέτης πολιτισμικών παρεμβάσεων με τον P. Gaudibert. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, παρέμεινε πιστός στις αρχικές του απόψεις, απέχοντας από τους θεσμικούς χώρους τέχνης.
Ο κριτικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης έγραψε για τον Χαΐνη: «Μνήμη Γ. Χαΐνη που έφυγε χτες. Ο Γιάννης υπήρξε, εκτός των άλλων, μαζί με Πατρίκιο, Κουλουφάκο κ.λπ. η ψυχή του ιστορικού περιοδικού “Επιθεώρησηςλ Τέχνης”».
Κυριακή Μάλαμα: Ο Γιάννης Χαΐνης υπήρξε ένας μεγάλος εικαστικός και κοινωνικός διανοητής της τέχνης.
Δήλωση της Βουλευτή Χαλκιδικής, Τομεάρχη Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Ο εικαστικός Γιάννης Χαΐνης αφήνει πίσω του ένα πρωτοπόρο έργο, με το δικό του ιδιαίτερο στυλ, εκείνο της σημειολογικής αφαίρεσης και των συμβολισμών μέσα από τις γεωμετρικές μορφές. Τα έργα του τον κατατάσσουν ως έναν από τους μεγάλους Έλληνες εικαστικούς της εποχής μας. Όμως, ο Γιάννης Χαΐνης μας αφήνει και μία συγκεκριμένη κοινωνική οπτική για την τέχνη. Η προσέγγισή του, η κοινωνική του πορεία μέσα στο καλλιτεχνικό στερέωμα κι η πολιτική στάση του απέναντι στην τέχνη, στα υποκείμενα και τα αντικείμενά της τον καθιστούν έναν κορυφαίο διανοητή της κοινωνιολογίας της τέχνης. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
