Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Το Μουσικό Δωμάτιο, στη μουσική σκηνή Ρίζες στον Κεραμεικό, υποδέχεται αυτό τον χειμώνα τον συνθέτη και σολίστ στο μπουζούκι Θανάση Πολυκανδριώτη [Αγησιλάου 88 & Σαλαμίνος].
Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης θα παρουσιάζει κάθε Σάββατο βράδυ και Κυριακή μεσημέρι το δικό του «Ποτ Πουρί».
Μετά από πενήντα πέντε χρόνια καλλιτεχνικής εμπειρίας σε δισκογραφία, συναυλίες και εκπαίδευση, ο συνθέτης επιλέγει να παρουσιάσει ένα λαϊκό πρόγραμμα εφ’ όλης της ύλης, με πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριο. Έτσι, στην παράσταση «Ποτ Πουρί», «μπερδεύει» όμοια τραγούδια από διαφορετικές δεκαετίες αλλά από συγγενείς συνθέτες με την ίδια κατεύθυνση, λαϊκό, ρεμπέτικο, δημοτικό, έντεχνο.
Η μεγαλοπρέπεια ενός ταξιμιού Σαμπάχ και αυτοσχεδιασμού την κατάλληλη στιγμή, στρώνουν το έδαφος για τα κλασικά «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Ένας μάγκας στο Βοτανικό». Μετά έρχεται το ταξίμι Χιτζασκιάρ και τελείως φυσικά ακολουθούν οι ίδιοι δρόμοι με το «Τα βάσανά μου» και το «Ήθελα να σ’ αντάμωνα».
Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης θα θυμίσει στο κοινό και μια σειρά από εμβληματικές πρώτες εκτελέσεις που αποτυπώθηκαν στο βινύλιο από τη δική του πενιά και σημάδεψαν την ελληνική δισκογραφία -το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» του Μάνου Λοΐζου, η «Αθανασία» του Μάνου Χατζιδάκι, το «Μακρύ Ζεϊμπέκικο του Νίκου» του Διονύση Σαββόπουλου, η «Πρώτη φορά» του Μίμη Πλέσσα είναι μερικές από αυτές. Από το πρόγραμμα δεν θα λείπουν και οι μεγάλες επιτυχίες του, όπως οι «Τελειώσαμε λοιπόν», «Στου φεγγαριού την αγκαλιά», «Τι έκανα για πάρτη μου», «Τα πήρες όλα», «Ατέλειωτο ερωτικό ταξίδι», κ.ά.
Στο Μουσικό Δωμάτιο, το μπουζούκι θα συναντήσει και τον Johannes Brahms, μουσική καινοτομία την οποία μας έχει συνηθίσει ο Πολυκανδριώτης με τη σύμπραξη του λαϊκού μας οργάνου με συμφωνικές ορχήστρες.
Μαζί του οι συνεργάτες του, Χριστίνα Μιχαλάκη στο τραγούδι, Αλέξανδρος Κουβέλης στο μπουζούκι και τον τζουρά, Ανδρέας Βουδούρης στο πιάνο, Νίκος Νταρίλας στα κρουστά, Κώστας Αραβαντινός στην κιθάρα και τη φωνή.
Η παράσταση φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα μουσικό στέκι, που θα χωράνε ακόμα και οι παραγγελιές, πράγμα που ενδείκνυται για έναν τέτοιο φιλικό «οικογενειακό» χώρο, όπου ο καλλιτέχνης έχει άμεση επαφή με τον κόσμο.
Με τον με τον Θανάση Πολυκανδριώτη, είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε.
Αν και ο τίτλος «Ποτ Πουρί» δίνει το στίγμα του προγράμματος που θα μας προσφέρετε, θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση;
«Μια μουσική παράσταση οφείλει να ενώνει. Να ενώνει το κοινό και να γιατρεύει τις διαχωριστικές γραμμές που έχουμε ως κοινωνία στην καθημερινότητά μας. Το δικό μου ποτ πουρί συνθέτει έναν μεγάλο όγκο τραγουδιών που αγαπήθηκαν και στα οποία είχα την τύχη και την ευλογία να παίξω στις πρώτες εκτελέσεις καθώς και το συνθετικό μου έργο».
Και λίγα λόγια για τη σχέση σας με το μπουζούκι; Πώς θα την περιγράφατε;
«Η σχέση μου με το μπουζούκι. Καμία!!! Αστειεύομαι. Πενήντα πέντε χρόνια αγκαλιά με ένα όργανο, είναι πάρα πολύ δύσκολο να περιγράψω και να αποτυπώσω αυτή τη σχέση».
Κάποιο σχόλιο για την επαφή σας με το κοινό, όταν είστε επί σκηνής;
«Όταν είμαι στη σκηνή αισθάνομαι ότι πρέπει να ψυχαγωγήσω και να εκπαιδεύσω το κοινό. Ποτέ στη μακροχρόνια μουσική μου διαδρομή, δεν έγινα υπηρέτης του κοινού».
Μέσα από τις πολλές συνεργασίες σας, κάποια ή κάποιες που ξεχωρίζετε;
«Αν τους αναφέρω όλους, γιατί είναι πολλοί, θα θέλουμε πολλές σελίδες. Θα πω τρία τέσσερα ονόματα -Χατζιδάκις, Πάριος, Καζαντζίδης, Στράτος».
Πώς νιώθετε που δημιουργίες σας τραγουδιούνται για χρόνια και αγαπιούνται τόσο πολύ από διαφορετικές γενιές;
«Νιώθω ότι η μουσική μου αλήθεια κατοχυρώθηκε στη συνείδηση του κόσμου και αυτό μόνο πληρότητα μπορεί να δημιουργήσει στον ψυχισμό ενός καλλιτέχνη».
Τελικά, τι βρίσκεται πίσω από τις μεγάλες επιτυχίες; Υπάρχει «συνταγή»;
«Καμία συνταγή. Η έμπνευση έρχεται όποτε κρίνει αυτή και σου χτυπάει το μυαλό. Τότε εγώ πρέπει να είμαι έτοιμος να γράψω και είναι θέμα καλής στιγμής για το αν θα βγει επιτυχία ή όχι».
Θα μοιραστείτε μαζί μας μια γλυκιά ανάμνηση από την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
«Ναι, η πιο μεγάλη και ανεξίτηλη στιγμή είναι αυτή το καλοκαίρι του 1963, που με παρότρυνση του πατέρα μου βρέθηκα για πρώτη φορά με το μπουζούκι αγκαλιά στο Πύργο της Ηλείας και ήταν η αιτία να κολλήσω με αυτό».
Όλα αυτά τα χρόνια -τα γεμάτα δημιουργία, είναι κάτι που σας πίκρανε πολύ; «Πίσω από μια χαρά κρύβεται μια ισόποση λύπη. Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Είτε είσαι μουσικοσυνθέτης, είτε ταξιτζής, είτε επιχειρηματίας. Πολλές».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έδωσαν;
«Ο Χατζιδάκις μού είπε: “Θανάση, μουσικός ίσον ταπεινότης”. Είχε δίκιο εκατό τις εκατό, και αυτό συμβουλεύω κι εγώ τους μαθητές μου».
Μια συμβουλή που εσείς θα δίνατε, σε κάποιον που ξεκινά τα πρώτα του μουσικά βήματα;
«Να μη ξεκινήσουν τα μαθήματα ή την πορεία τους αν δεν αγαπούν αυτό που διάλεξαν για να βγάλουν την ψυχούλα τους».
Έντονη είναι η ενασχόλησή σας με την εκπαίδευση παιδιών. Μιλήστε μας για αυτή την εμπειρία σας.
«Όταν κάνω μάθημα είμαι ευτυχής, γιατί μεταλαμπαδεύω σε έναν νέο τις γνώσεις μου και αυτό, βέβαια, είναι μέγιστη ευθύνη».
Κάποιο μελλοντικό σας σχέδιο;
«Έχω δυο δίσκους στα σκαριά -έναν με στίχους του Φίλιππου Γράψα και έναν με ανέκδοτους στίχους του αείμνηστου Μάνου Ελευθέριου. Επίσης, τον Δεκέμβριο θα παρουσιάσω ένα σεμινάριο και ένα ρεσιτάλ στο Μουσικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης».
Να κλείσουμε με έναν στίχο που αγαπάτε;
«“Στου φεγγαριού την αγκαλιά, απόψε θα κοιμάσαι…” -Ιφιγένεια Γιαννοπούλου».
