Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Τον νέο δίσκο του, με τίτλο «Ψυχή μου, μη λυγίζεις», θα παρουσιάσει ο Σταμάτης Σπανουδάκης στο Θέατρο Παλλάς, σε δύο μοναδικές μεγάλες συναυλίες, τη Δευτέρα 29 και την Τρίτη 30 Οκτωβρίου, στις 9 το βράδυ. Τα έσοδα των συναυλιών θα διατεθούν στα παιδικά ιδρύματα της Ιεράς Μητρόπολης Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας.
Συγκεκριμένα, θα δοθούν για την εκπαίδευση, τη στέγαση και την ιατρική περίθαλψη 1.000 παιδιών στο Μεντάν της Ινδονησίας, όπου η Ιερά Μητρόπολη λειτουργεί πέντε σχολεία -νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πολυτεχνική σχολή-, οικοτροφείο και νοσοκομείο. Με αυτή την φροντίδα, τα παιδιά από τις φτωχογειτονιές του Μεντάν διασώζονται από τις συμμορίες, την κακοποίηση, τα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα, και μορφώνονται, ώστε να ζήσουν ως ενήλικες στην πατρίδα τους και να μην αναγκαστούν να πάρουν τον επικίνδυνο δρόμο της παράνομης μετανάστευσης.
Οι εμφανίσεις του στο Παλλάς, ήταν μια καλή αφορμή για να μιλήσουμε, ακόμα μία φορά, με τον αγαπημένο δημιουργό.
Μιλήστε μας για τις επερχόμενες συναυλίες σας. Τι θα προσφέρετε, αυτή τη φορά, στο κοινό;
«Τι άλλο να προσφέρω από αυτό, που αυτήν τη στιγμή είμαι. Μουσικά, αλλά και ανθρώπινα. “Γιατί ποτέ δεν γίνεσαι, άλλο απ’ αυτό που είσαι”. Ήγουν, κομμάτια καινούργια από το “Ψυχή μου, μη λυγίζεις” και παλιότερα, που θα με συνοδεύουν αλλά και θα με σημαδεύουν, όσο ζω. Πάντα σε μία συναυλία πρέπει να παίζεις όσα το κοινό αγάπησε, αλλά και να “προτείνεις” κάποια καινούργια, με την ελπίδα ότι θα αγαπηθούν. Εγώ τουλάχιστον, αυτό κάνω».
Ποιοι θα σας συντροφεύσουν επί σκηνής;
«Οι μόνιμοι, πια, συνεργάτες μου: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης -βιολί, Δημήτρης Κοτταρίδης -τσέλο, Γιώργος Κοντοβάς -πιάνο, Νίκος Χατζόπουλος -κοντραμπάσο, Πάνος Κατσικιώτης -παντοειδή τύμπανα και η Ορχήστρα εγχόρδων “Τάμαλο”. Επίσης, η μικτή χορωδία “Μελωδοί”, με μαέστρο τον Γιώργο Ζιάκα και η παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου».
Τι βρίσκεται πίσω από την επιλογή του τίτλου «Ψυχή μου, μη λυγίζεις», για τον νέο σας δίσκο;
«Η αγωνία μου και η ανάγκη μου να προσφέρω, τουλάχιστον αυτό, στη χώρα που με γέννησε και στους ανθρώπους που θέλουν να με ακούσουν και να με πιστέψουν. “Σε μια χώρα που γκρεμίζεται, σ’ ένα αύριο που δεν χτίζεται”, τίποτε δεν έχει χαθεί. Φτάνει η ψυχή να μείνει όρθια. Να αναπνέει, να οραματίζεται και να ελπίζει. Άλλοι ζητάνε “άλλους κόσμους” στα ufo και σε εξωγήινους. Εμένα, μου φτάνει ένας γαλάζιος, ελληνικός ουρανός, με αγγέλους».
Τι αποτελεί για εσάς πηγή έμπνευσης;
«Σχεδόν πάντα, όλα τα λάθος “στην ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα”, πράγματα. Ο Χριστός, η Ελλάδα, οι άνθρωποι που αγαπάω, ή με αγαπάνε, οι ήρωες και οι μεγάλοι Έλληνες, που βάδισαν πριν από μας στα ίδια χώματα. Χώρα ηρώων και αγίων κατοικώ. Δόξα τω Θεώ».
Κάποιες σκέψεις για τη χώρα μας;
«Θα “κλέψω” για άλλη μια φορά τον εαυτό μου, επαναλαμβάνοντας: “Λίγο πιο ψηλά τα μάτια, Έλληνες”, ή “Μονάχα όσα έδωσες, για πάντα είναι δικά σου”, ή “Ελλάδα στους ώμους τη γη κουβαλάς, εσύ που χάραξες τους δρόμους, τη φωνή σου να βρεις ζητάς”».
Μια αγωνία σας;
«Ο εν ζωή θάνατος. Αλλά και ο άλλος».
Μια ευχή σας;
«Καλό παράδεισο».
