Σε μια απόπειρα να διατυπώσει σε λόγο την απουσία και τον πόνο, το τραύμα μιας παράλογης δολοφονίας και μιας παράλογης καθημερινότητας, ένας συγγραφέας φέρνει τον θεατή αντιμέτωπο με τις έννοιες της ατομικής ευθύνης απέναντι στα κοινά, της συλλογικής μνήμης, της ενοχής και της βαθύτερης ηθικής υπόστασης του πολίτη στις σημερινές κοινωνίες.
Αντλώντας έμπνευση από ένα αποτρόπαιο πραγματικό γεγονός, το κείμενο του πολυβραβευμένου Γάλλου συγγραφέα Laurent Mauvignier, «Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη», παρουσιάζεται σε μετάφραση του Σπύρου Γιανναρά (εκδόσεις Άγρα), σκηνοθεσία της Άσπας Τομπούλη και ερμηνεία του Νίκου Νίκα, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, από τις 3 Οκτωβρίου έως τις 6 Δεκεμβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 9 το βράδυ.
Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε θεατρική μορφή, με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος και του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Γιατί, τότε, θα καταλάβαινε για τι ήταν ικανοί οι φύλακες…»
Γαλλία. 30 Δεκεμβρίου του 2009. Ένας Γάλλος υπήκοος με καταγωγή από την Μαρτινίκα, ο 25άχρονος Μικαέλ Μπλεζ, μπαίνει σε ένα σούπερ μάρκετ Carrefour, στη Λυών, παίρνει ένα κουτάκι μπύρα και το πίνει. Τέσσερις σεκιούριτι τον πλησιάζουν, τον οδηγούν στα υπόγεια του καταστήματος και τον ξυλοκοπούν άγρια. Ο νεαρός πεθαίνει από μηχανική ασφυξία. Οι κάμερες ασφαλείας έχουν καταγράψει τα πάντα.
Ο εισαγγελέας, σοκαρισμένος από την ηθελημένη και απροκάλυπτη βία που αποτυπώνεται στα video, δηλώνει ότι «είναι απαράδεκτο να πεθαίνει κανείς για μερικά κουτάκια μπύρας». Οι δράστες παραπέμπονται. Η είδηση απασχολεί για λίγες μόνο μέρες τις αστυνομικές στήλες των γαλλικών εφημερίδων και, στη συνέχεια, περνάει στη λήθη.
«Και αυτό, που είπε ο εισαγγελέας, είναι πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πεθαίνει για κάτι τόσο μηδαμινό, πως είναι άδικο να πεθαίνει κανείς για ένα κουτάκι μπύρα, που ο τύπος κράτησε στα χέρια του τόσο, ώστε να μπορέσουν οι φύλακες να τον κατηγορήσουν για ληστεία και να περηφανεύονται αργότερα πως τον εντόπισαν και τον ξεχώρισαν, εκεί, ανάμεσα στους άλλους που ψώνιζαν, τόσο ώστε εκείνος να αποπειραθεί – έτσι είναι – να προσπαθήσει να τρέξει προς τα ταμεία ή να επιχειρήσει μια χειρονομία αντίστασης, γιατί τότε θα καταλάβαινε για τι ήταν ικανοί οι φύλακες…»
Ένα βαθιά πολιτικό κείμενο
Ορμώμενος από αυτό το τραγικό περιστατικό, ο Laurent Mauvignier έγραψε ένα πυκνό και δυνατό πολιτικό κείμενο, το οποίο, μέσα από την αφήγηση ενός ανώνυμου αφηγητή, μετατοπίζεται διαρκώς, μιλώντας από τη σκοπιά του θύματος, των θυτών, των γονιών του θύματος ή τυχαίων ανθρώπων. Εστιάζοντας σε θέματα καίρια και οδυνηρά για τον σημερινό πολίτη, κυρίως στην άλογη βία και την αγριότητα της καθημερινότητας, με συνήθη θύματα μετανάστες, άστεγους, ανθρώπους του περιθωρίου, ο συγγραφέας ενδιαφέρεται για τη λήθη και τη σιωπή, που σκεπάζουν τον θάνατο ενός αφανούς, ενός κοινωνικού παρία, ενός πολίτη που η φωνή του δεν ακούγεται ποτέ.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Σπύρος Γιανναράς, σκηνοθεσία: Άσπα Τομπούλη, σκηνικά – κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου, σχεδιασμός ήχων: Δημήτρης Ιατρόπουλος, video: Com.odd.or, φωτισμοί: Ηλίας Κωνσταντακόπουλος, επιμέλεια κίνησης: Ίρις Νικολάου, βοηθός σκηνοθέτη: Ευθύμης Χρήστου, φωτογραφίες: Ελένη Μολφέτα. Ερμηνεία: Νίκος Νίκας.
Πληροφορίες
Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων: Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α – Κυψέλη, τηλ.: 213 0040496. Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά. Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό, άνω των 65 ετών), 5 ευρώ (κάρτα ανεργίας, κάρτα ΣΕΗ, ΑΜΕΑ, κάρτα του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας).
naftemporiki.gr
