Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο «Θησείον – Ένα Θέατρο για τις Τέχνες» η μεγάλη επιτυχία «Ο Καλός Άνθρωπος του Σετσουάν», σε μετάφραση – σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη και μουσική Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Το αριστούργημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, παρουσιάζεται μόνο για τριάντα παραστάσεις, από Τετάρτη έως Κυριακή στις 9 μ.μ.
Στο έργο –που γράφτηκε την περίοδο 1930-1941, κατά τη διάρκεια της εξορίας του Μπρεχτ στην Σκανδιναβία- τρεις Θεοί έρχονται στη γη, με σκοπό να βρουν αρκετούς καλούς ανθρώπους που να ζουν με αξιοπρέπεια, ώστε να δικαιολογήσουν τη θεϊκή ύπαρξή τους και να διατηρηθεί ο κόσμος ως έχει. Έπειτα από πολλές δυσκολίες, εντοπίζουν τον μοναδικό καλό άνθρωπο: μια πόρνη στην επαρχία Σετσουάν της Κίνας, την Σεν Τε. Οι Θεοί την ανταμείβουν με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό κι εκείνη ανοίγει ένα μικρό καπνοπωλείο. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τους συμπολίτες της που την εκμεταλλεύονται, η Σεν Τε εφευρίσκει ένα alter ego, έναν «φανταστικό» ξάδερφο, τον σκληρό Σουί Τα, παίρνοντας τη μορφή του όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν. Πόσο καιρό, όμως, θα αντέξει να παίζει αυτόν τον διπλό ρόλο; Το καίριο ηθικό ερώτημα: «Μπορεί ο καλός να επιβιώσει σε μια κοινωνία διεφθαρμένων;», ζητά απάντηση…
Μιλήσαμε με τον Νίκο Πουρσανίδη, που πρωταγωνιστεί στην παράσταση.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση;
«Ως μέρος αυτής της παράστασης, πιστεύω ότι τη χαρακτηρίζει μια γενναιοδωρία ανάμεσα στους ηθοποιούς που, εντέλει, συγκινεί το κοινό. Στο έργο κυριαρχεί το ερώτημα, αν μπορεί κάποιος στις μέρες μας -δηλαδή στον πολιτισμό μας ανά τους αιώνες, να είναι καλός. Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά ελπιδοφόρο για τον θεατή να βλέπει ηθοποιούς -οδηγούμενους από τη σκηνοθεσία κι από αυτό που ένιωσαν από το κείμενο, να προσφέρονται ο ένας στον άλλο, και κυρίως στο κοινό, παίζοντας, τραγουδώντας και πάσχοντας με χιούμορ».
Τι συναντάμε στον πυρήνα του έργου;
«Στον πυρήνα του έργου είναι το ερώτημα για το αν αντέχει να είναι κάποιος καλός αλλά και το πώς αντιμετωπίζεις τον έρωτα -που κυριαρχεί στις μεγάλες αποφάσεις των ηρώων».
Μιλήστε μας για τον ρόλο που ερμηνεύετε.
«Κάνω τον Γιανγκ Σουν. Έναν άνθρωπο που έχει σπουδάσει αεροπόρος αλλά δεν μπορεί να πετάξει γιατί “δεν χρειάζονται άλλοι αεροπόροι”. Είναι ο μοναδικός σε αυτόν τον μικρόκοσμο του Σετσουάν που έχει μορφωθεί, αλλά η φτώχεια και η μη εκπλήρωση των ονείρων του, τον οδηγούν στη απόπειρα αυτοκτονίας. Στο σημείο που επέλεξε να δώσει τέλος στην ζωή του, γνωρίζει τη Σεν Τε, την ερωτεύεται και, από εκεί και έπειτα, παλεύει με τα συναισθήματά του και τα ανεκπλήρωτα όνειρά του που τον οδηγούν να γίνεται αδίστακτος και αβοήθητος».
Κάποιο σχόλιό σας για τη σκηνοθετική προσέγγιση του Νικορέστη Χανιωτάκη;
«Ο Νικορέστης έχει δημιουργήσει μια πυρετική παράσταση, με υπέροχο χιούμορ. Γίνονται τόσα πολλά πράγματα, τα οποία όμως δεν σε αποσπούν αλλά σε παρασέρνουν σε ένα παραπλήσιο σύμπαν, το οποίο διαλύεται και ξαναχτίζεται ξαφνικά. Στις πρόβες, είχαμε πει πως εμείς, ως ηθοποιοί, παίζουμε τους ρόλους, οι οποίοι φτάνουν στο σημείο να μας παρασύρουν. Ο Νικορέστης, πιστεύω, σου δίνει και το συγκεκριμένο πλαίσιο αλλά και την ελευθερία να ψάξεις».
Πείτε μας μια ατάκα, έναν διάλογο ή περιγράψτε μας μια σκηνή από το έργο. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
«Η πρώτη στιγμή που ο Γιανγκ Σουν συναντάει την Σεν Τε και όπου εκείνη, στην ουσία, τον πείθει να ζήσει».
Παράλληλα, ετοιμάζεστε για τη «Μήδεια» του Μποστ, που θα ανέβει τον Νοέμβριο στο «Θησείον – Ένα Θέατρο για τις Τέχνες». Πείτε μας δυο λόγια και γι’ αυτό.
«Είναι μια διαχρονική, έξυπνη και καλαίσθητη ελληνική κωμωδία. Καλαίσθητη και στο χιούμορ, στη γλώσσα αλλά και στην ένταση με την οποία αντιμετωπίζει τα θέματα που θίγει. Χαίρομαι πολύ που δουλεύω πάλι με τον Νικορέστη, ο οποίος, όπως και με το Σετσουάν, προτείνει κάτι πολύ φρέσκο και έξυπνο. Οι ηθοποιοί και οι συντελεστές είναι υπέροχοι και… εντάξει, θα είναι πολύ αστείο να κάνω τον Ιάσωνα απέναντι στη Μήδεια του Μάκη».
Θα μας πείτε και μια μεγάλη καλλιτεχνική σας επιθυμία;
«Τα τελευταία χρόνια γράφω διηγήματα και σενάρια. Χαίρομαι πολύ, γιατί δύο διηγήματά μου θα εκδοθούν αρχές του Νοέμβρη από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, με τίτλο “Πέρα από το Δάσος”. Οπότε, η επόμενη καλλιτεχνική επιθυμία μου είναι να δω ένα σενάριό μου να γυρίζεται».
Μια αγαπημένη σας συνήθεια;
«Μου αρέσει πολύ να περπατάω ή να τρέχω και να ακούω μουσική. Όταν είμαι σε μια ξένη πόλη, μου αρέσει να το κάνω αυτό και να χάνομαι επίτηδες, για να βρω μετά τον δρόμο μόνος μου».
Ένα βιβλίο που αγαπάτε;
«Αγαπώ πολύ τη “Δίκη” του Φραντς Κάφκα. Μου αρέσει πολύ η αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί, μαζί με ένα τρομακτικό χιούμορ. Η φράση: “Το δικαστήριο έλκεται από την ενοχή”, έρχεται πολύ συχνά στις σκέψεις μου».
Μια αγαπημένη ταινία;
«Το “Συνέντευξη με έναν Βρικόλακα” είναι απ’ τις πιο αγαπημένες μου. Είναι ένα πανέμορφο σκοτεινό δράμα, που παίζουν όλοι εξαιρετικά και βλέποντάς το όταν ήμουν μικρός, είχα ερωτευτεί την Kirsten Dunst».
Κι ένας αγαπημένος προορισμός;
«Το Λονδίνο. Το δεύτερο σπίτι μου».
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Πρωτότυπη μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Δραματολογική συνεργασία/Απόδοση στίχων: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
Σκηνικά – Κοστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη
Κινησιολογία: Ειρήνη-Ερωφίλη Κλέπκου
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τόνια Καζάκου
«Θησείον – Ένα Θέατρο για τις Τέχνες»: Τουρναβίτου 7, Αθήνα (Ψυρρή)
Ερμηνεύουν: Πέγκυ Τρικαλιώτη, Ηρώ Μουκίου, Γιάννης Καλατζόπουλος, Γεράσιμος Σκαφίδας, Νίκος Πουρσανίδης, Κώστας Κάππας, Μπέτυ Αποστόλου, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Ηλέκτρα Σαρρή.
