Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
«Το φανταστικό χωριό» του Σπύρου Γραμμένου, σε σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου, μας καλεί να το επισκεφτούμε κάθε Κυριακή στις 3 το μεσημέρι και κάθε Τετάρτη στις 9 το βράδυ στο Θέατρο 104 [Ευμολπιδών 41, Γκάζι].
Ένα αλληγορικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, γεμάτο μουσική και τραγούδια, για ένα «φανταστικό χωριό», που θα μπορούσε να είναι πρότυπο για μια ευτυχισμένη κοινωνία. Η ιστορία και οι ήρωες ζωντανεύουν μπροστά στους θεατές, συνομιλούν μαζί τους και όλοι μαζί γίνονται μέρος μιας μεγάλης γιορτής, όπου όλοι οι άνθρωποι χωράνε και ζούνε μονιασμένοι.
Τι θα γίνει όμως όταν ο πόθος για εξουσία τους χτυπήσει την πόρτα; Πώς θα αντιδράσουν οι ήρωες του «Φανταστικού χωριού» και τι συνέπειες θα έχει αυτό για όλο το χωριό;
Ο Σπύρος Γραμμένος, γνωστός από τα τραγούδια και το ιδιαίτερο ύφος του, έχοντας συνθέσει μουσική για αρκετές θεατρικές παραστάσεις, γράφει και πρωταγωνιστεί για πρώτη φορά, με τη συνοδεία ενός μουσικού επί σκηνής, ένα παραμύθι που απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας. Είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε μαζί του.
Τι συμβαίνει στο «φανταστικό χωριό»; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το παραμύθι σας;
«Στο “Φανταστικό Χωριό” τα πράγματα ήταν πολύ όμορφα και οι μέρες κυλούσαν αρμονικά, με τους κατοίκους να ζούνε σε έναν ιδανικό κόσμο, χωρίς εξουσίες, ιδιοκτησίες και παραλογισμούς. Ο καθένας είχε την εργασία του, τον χώρο του, τον χρόνο του για τη σχόλη και την αγωγή της ψυχής του. Τις Κυριακές έκαναν όλοι μαζί μια συνέλευση για τα θέματα που τους απασχολούσαν και, όταν με το καλό τελείωνε η κουβέντα, κάνανε μια μεγάλη γιορτή που τους ένωνε και τους έδινε δύναμη να συνεχίσουν. Ένας από τους κατοίκους ανακαλύπτει σε ένα του ταξίδι σε κάποιο άλλο χωριό, ένα διαφορετικό μοντέλο, με υπεύθυνους για κάθε τι, με δημάρχους, συμβούλους και όλα αυτά τα σχετικά. Το προτείνει και το μισό χωριό προσπαθεί να φτιάξει μια κοινωνία σαν τη δικιά μας, που τελικά… Δεν θα σας πω και το τέλος, αλλά μεταξύ μας, τον σκοτώνουνε τον δράκο».
Πώς προέκυψε η ιδέα αυτής της ιστορίας;
«Το “Φανταστικό Χωριό” έπαιζε πολλά χρόνια στο μυαλό μου, στον ύπνο μου και στον ξύπνιο μου. Διάβασα για διάφορες τέτοιες ενέργειες, σε διάφορα “Φανταστικά Χωριά” που κάποια κρατάνε από τη δεκαετία του ’70, όπως η Μαριναλέδα στην Ισπανία και ήθελα πολύ να κάνω κάτι όλες αυτές τις σκέψεις και όλα όσα είχα διαβάσει. Είχα απογοητευτεί κι από το κοινωνικό μοντέλο που ζούμε, και βρήκα τα λόγια μου για να το εκφράσω μέσα απ’ αυτό το παραμύθι και τους ήρωές του».
Πόσο εύκολο είναι να απευθύνεστε ταυτόχρονα σε ενηλίκους και παιδιά;
«Στα παιδιά είναι πολύ εύκολο. Απλώς, είσαι μαζί τους ειλικρινής και ευγενής. Στους μεγάλους είναι το δύσκολο, επειδή πρέπει να τους πείσεις να αφήσουν λίγο το παιδί που έχουν μέσα τους να ακούσει ένα παραμύθι».
Πείτε μας δυο λόγια, δυο στιχάκια από αυτά που ακούγονται στην παράσταση. Όποια σας έρθουν πρώτα στον νου.
«“Η πλατεία είχε παιχνίδια κι έναν πλάτανο στο κέντρο /κι όσα ήταν να συζητήσουν… τα κρεμάγανε στο δέντρο”».
Αν σας ζητούσαν να διασκευάσετε κάποιο από τα «κλασσικά παραμύθια», ποιο θα επιλέγατε; Και γιατί;
«Γενικά, θα ήθελα να πω την αλήθεια, στα παραμύθια που λένε για καλούς βασιλιάδες. Δεν γίνεται να λες καλός βασιλιάς. Είναι σαν να λες καλός πόλεμος».
Κάποιο άλλο μουσικό, καλλιτεχνικό σχέδιό σας για τον φετινό χειμώνα;
«Τα τρία τελευταία Σάββατα του Οκτώβρη θα είμαι στη σκηνή του Ορφέα στη Φωκίωνος Νέγρη, και κάπου στα τέλη του ίδιου μήνα ή στις αρχές του επόμενου θα κυκλοφορήσει ολοκληρωμένη η καινούρια δισκογραφική μου δουλειά, που ακόμα ψάχνω τον τίτλο της. Δύο κομμάτια έχουν κυκλοφορήσει ήδη στο youtube και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες. Το “Ω Να Σου” και η “Ενενηντάρα TDK”».
Ένα σχόλιό σας για την κοινωνία μας;
«Κοιμόμαστε και ξυπνάμε με φόβο. Και όσο το βλέπουν αυτό, προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν».
Μια καθημερινή σας αγαπημένη συνήθεια;
«Ένας ελληνικός μέτριος καφές, κάπου προς το απόγευμα».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Τα χαμόγελα».
Κάτι που τη χαλά;
«Η γκρίνια».
Μια αγωνία σας;
«Το παρελθόν».
Μια ευχή σας;
«Υγεία».
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο – τραγούδια: Σπύρος Γραμμένος, σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου, σκηνικά – κοστούμια: Αμαλία Θεωδοροπούλου, βοηθός σκηνοθέτη: Κώστας Δετώρος. Ερμηνεύει ο Σπύρος Γραμμένος. Μαζί του, ο μουσικός Χάρης Παρασκευάς.
