Οι Διεθνείς Μουσικές Ημέρες Καλαμάτας, το εμβληματικό Φεστιβάλ κλασικής μουσικής, πιστό στο ραντεβού του με το κοινό, παρουσιάζουν έως τις 2 Αυγούστου ένα πλούσιο πρόγραμμα συναυλιών και masterclasses.
Είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με την Indira Rahmatulla, ιδρυτικό μέλος και καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ.
Φέτος είναι η πέμπτη χρονιά παρουσίας του εμβληματικού Φεστιβάλ κλασικής μουσικής. Θα θέλατε να μας πείτε τι σας οδήγησε, τι σας ενέπνευσε τη δημιουργία του;
«Η έμπνευση πίσω από το Φεστιβάλ βασίζεται στην ιδέα της καλλιτεχνικής ανταλλαγής και φιλίας που γεννιέται κατά τη διάρκεια μιας κοινής μουσικής πράξης και διαφόρων άλλων μορφών τέχνης. Ξεκίνησε από το αμοιβαίο όνειρό μας με τον Δημήτρη Λάμπο και τον Στάθη Γυφτάκη. Είχαμε το κοινό όραμα να δημιουργήσουμε έναν τόπο συνάντησης, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να μοιραστούν τη μουσική τους εμπειρία, τη γνώση και την τέχνη τους, να επικοινωνήσουν με τις νεότερες γενιές και να προσφέρουν στο κοινό μια μοναδική εμπειρία, η οποία θα είναι ικανή να μείνει στον τόπο αφότου έχει τελειώσει το Φεστιβάλ και να αποδώσει καρπούς. Αισθάνομαι πολύ τυχερή και περήφανη που είμαι μέλος μιας τόσο δημιουργικής και δυναμικής ομάδας».
Γιατί στην Καλαμάτα; Και πώς έχει δεχτεί η πόλη την παρουσία του θεσμού;
«Στην Καλαμάτα, επειδή η πόλη αυτή έχει μια εξαιρετικά γενναιόδωρη και μεγάλη καρδιά. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι μια πολύ μεγάλη πόλη, η Καλαμάτα εναγκαλιάζει πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις και το κοινό είναι πολύ δεκτικό και φιλόξενο. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να μπορούμε να μοιραστούμε το όραμά μας και να είμαστε επιθυμητοί από το κοινό μας. Το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας είναι το σπίτι μας από την αρχή του Φεστιβάλ και είναι αξιοθαύμαστο το πόσο γενναιόδωρα έχει ανοίξει τις πόρτες του για να μπορέσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες».
Μιλήστε μας για όσα θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της μεσσηνιακής πρωτεύουσας στη φετινή διοργάνωση.
«Αυτό το καλοκαίρι έχουμε μια πολύ ειδική έκδοση του Φεστιβάλ, η οποία χαρακτηρίζεται από μια μεγάλη ποικιλία οργάνων και μουσικών συνόλων. Φέτος έχουμε μουσικούς που προέρχονται από την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Ρωσία, τη Σουηδία και την Τουρκία· ένα γεγονός που μας βοηθά ως Φεστιβάλ να κερδίσουμε περαιτέρω διεθνή αναγνώριση, αλλά μας κάνει και να πιστέψουμε ακόμη περισσότερο στην παγκόσμια ειρήνη και συνεργασία.
Για πρώτη φορά, στο Φεστιβάλ μας θα έχουμε και μια μικρή ορχήστρα με επικεφαλής τον Joshua Weilerstein, ο οποίος είναι ένας από τους πιο συναρπαστικούς νέους μαέστρους της γενιάς του, και με μοναδικούς μουσικούς από όλο τον κόσμο. Θα ερμηνεύσουμε ένα πολύ φρέσκο πρόγραμμα αποτελούμενο από έργα διαφορετικών εποχών και επιπρόσθετα ένα πολύ ιδιαίτερο έργο του Στάθη Γυφτάκη, το οποίο γράφτηκε ειδικά για τη φετινή περίσταση. Με ακριβώς την ίδια ενορχήστρωση θα παίξουμε και το έργο «Appalachian Spring» του Aaron Copland.
Φέτος, είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε δύο εξέχοντα ελληνικά σύνολα. Το ένα είναι το λ-ensemble, το οποίο θα εξερευνήσει τα απρόβλεπτα μονοπάτια της σύγχρονης μουσικής, και το άλλο είναι το Sokratis Sinopoulos Quartet, που συνδυάζει την τζαζ με τη σύγχρονη μουσική.
Επιστρέφουμε, επίσης, ως πιάνο τρίο με την Αλεξία Μουζά και τον Felix Froschhammer· κάτι για το οποίο ανυπομονούμε ήδη καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ο βιολίστας Ηλίας Σδούκος θα εμφανιστεί ξανά μαζί μας και θα παίξουμε το “Κουαρτέτο πιάνου No.3, Op.60” του Johannes Brahms.
Τέλος, θα κλείσουμε με το αγαπημένο μου τζαζ τρίο της εποχής μας: το Spiral Trio -αποτελούμενο από τους Σπύρο Μάνεση, Αρίωνα Γυφτάκη και Αναστάση Γούλιαρη».
Εν μέσω της εν εξελίξει πανδημίας που ζούμε, θα θέλατε να μας αναφέρετε κάποιες από τις δυσκολίες της διοργάνωσης;
«Η αρχή της πανδημίας πέρυσι ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή για όλους μας. Ακόμα κι αν καταφέραμε θαυμάσια να φιλοξενήσουμε μερικές συναυλίες τον περασμένο Σεπτέμβριο, ήταν οργανωτικά η πιο δύσκολη χρονιά απ’ όλες. Η γενικευμένη αβεβαιότητα, οι συνεχώς μεταβαλλόμενοι κανονισμοί και η μετάλλαξη του ιού προκάλεσαν γενική αστάθεια. Κυρίως οικονομικά, έπρεπε να αντιμετωπίσουμε πολλές περικοπές στη χρηματοδότησή μας, γεγονός που κατέστησε πολύ δύσκολο να λειτουργήσουμε ως Φεστιβάλ. Επίσης, λόγω των ταξιδιωτικών κανονισμών δεν μπορέσαμε να φιλοξενήσουμε τα masterclasses με διεθνές προφίλ.
Γι’ αυτόν τον λόγο πιστεύω ακόμη περισσότερο ότι είναι πολύ σημαντικό που καταφέρνουμε φέτος να συναντηθούμε, να φέρουμε τη μουσική κοντά στο κοινό μας και αυτό με ελεύθερη είσοδο».
Ποια η δική σας σχέση με την Καλαμάτα;
«Πιστεύω ότι στη ζωή δεν έχουμε μόνο αδερφές ψυχές, αλλά και τοποθεσίες με τις οποίες νιώθουμε μια ιδιαίτερη σύνδεση. Θεωρώ την Καλαμάτα ένα τέτοιο μέρος για μένα».
Κάτι που αγαπάτε πολύ σε αυτήν;
«Τους ανθρώπους, τη θάλασσα, το φαγητό, το έδαφος… βασικά τα πάντα!».
Τι θα προτείνατε σε έναν επισκέπτη της πόλης να κάνει οπωσδήποτε – πέρα από την επίσκεψη του Φεστιβάλ;
«Να παρακολουθήσει την ανατολή του ηλίου, να περπατήσει χωρίς GPS για να γνωρίσει την Καλαμάτα εκ των έσω, να παρακολουθήσει μια παράσταση στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού, να επισκεφθεί τη Συλλογή Ελληνικών Ενδυμασιών “Βικτώρια Καρέλια”, να επισκεφθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο, να πιεί έναν φρέντο -με τον οποίο έχω πλέον εθιστεί, και γενικά να απολαύσει την εκπληκτική γαστρονομία των τοπικών ταβερνών».
Θα μοιραστείτε μαζί μας μια αγαπημένη στιγμή από την πλούσια καλλιτεχνική σας διαδρομή;
«Η στιγμή που έπαιξα τσέλο καθισμένη στα πόδια του πατέρα μου. Πρέπει να ήμουν τριών ή τεσσάρων χρονών».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Να έχεις πάντοτε περιέργεια και να μη σταματήσεις ποτέ να μαθαίνεις κατά τη διάρκεια της ζωής».
Να κλείσουμε με στίχους από ένα τραγούδι που αγαπάτε;
«“Don’t worry, be happy” του Bobby McFerrin».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
