Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η θεατρική σύνθεση «Υλικό Καποδίστριας» του Γιάννη Μαργαρίτη -σε σκηνοθεσία του ιδίου, ταξιδεύει αυτό το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα.
Η παράσταση διερευνά με σύγχρονο και απόλυτα θεατρικό τρόπο την άγνωστη σε πολλούς προσωπικότητα του πρώτου κυβερνήτη του ελληνικού κράτους, τον οποίο ο λαός αγάπησε σαν πατέρα, την επίδραση της προσωπικότητας και του έργου του σε όλη την Ευρώπη, τον μεγάλο του έρωτα με την Ρωξάντρα Στούρτζα, αλλά και τις πολιτικές του παρακαταθήκες.
Με αφορμή το ανέβασμα, είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με τον πρωταγωνιστή Νίκο Ορφανό.
Θα θέλατε να ξεκινήσουμε με λίγα λόγια σας για το έργο;
«Το “Υλικό Καποδίστριας” είναι μία συμπαραγωγή των ΔH.ΠE.ΘΕ. Καλαμάτας και Ρούμελης, κατόπιν παραγγελίας της περιφέρειας Πελοποννήσου, στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση. Είναι μία σκηνική σύνθεση του Γιάννη Μαργαρίτη, που εξερευνά από ντοκουμέντα και αρχεία της εποχής, αλλά και θεατρικά έργα με θέμα τον κυβερνήτη, καθοριστικές στιγμές από τη ζωή και τη θητεία του. Με σύγχρονο θεατρικά τρόπο, εξερευνούμε αυτή την εμβληματική προσωπικότητα, που σφράγισε το ξεκίνημα του νεότερου Ελληνικού κράτους. Είναι μια συμπαραγωγή των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Μοριά και Ρούμελης, δύο τόπων αναφοράς στον αγώνα και ως εκ τούτου, αποτελεί ένα επιπρόσθετο χρέος, αν θέλετε, ώστε να ξαναδούμε την ιστορία με την αναζωογονητική δύναμη του θεάτρου, χωρίς επιφανειακές ρητορείες, αλλά με ανθρωπιά και διάθεση αναστοχασμού».
Σκέψεις και συναισθήματα από την επαφή σας με τον ρόλο του Καποδίστρια;
«Ήδη μελετούσα αυτό το πρόσωπο. Δεν είναι εύκολο να αναμετρηθείς μαζί του, με την πορεία του, την εσωτερική του δύναμη. Και ποτέ δεν είναι εύκολο να αναμετρηθείς με την ιστορία, παρά μόνο να συμβαδίσεις μαζί της. Προσπάθησα να αναδείξω τον άνθρωπο, την αγωνία του, το ηθικό του ανάστημα. Πράγματα που ακόμα δεν είναι ευρέως γνωστά, παρόλο που οι ιστορικοί τα γνωρίζουν. Όταν υποδύεσαι τέτοια πρόσωπα, φέρεις και το βάρος της εποχής, στις συμπεριφορές, στους κώδικες επικοινωνίας, στην ομιλία, σε όλα. Οι ρόλοι “εποχής”, ιστορικοί ή μη, δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση και γι’ αυτό είναι οι αγαπημένοι μου».
Πείτε μας κάποια λόγια από το κείμενο –όποια σας έρθουν πρώτα στον νου.
«Απέκαμα… ήρθα εδώ για να δημιουργήσω ένα ευρωπαϊκό κράτος του 19ου αιώνα, αλλά τα μυαλά των περισσοτέρων είναι στο 13ο αιώνα…αλλά θα παραμείνω στη χαλάστρα μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μου… κι ας κινδυνεύω να χαθώ…».
Στις αρχές του χρόνου αναλάβατε καθήκοντα καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης. Μιλήστε μας για τη -μέχρι τώρα- εμπειρία σας.
«Ανέλαβα ένα δύσκολο καράβι, ακέφαλο για εφτά χρόνια. Ένα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., από το οποίο πρωτοξεκίνησα το 1992, που έπρεπε να ξαναβρεί το στίγμα του στη νέα αυτή εποχή, όπου έχουν αλλάξει τα πάντα σε επίπεδο σχεδιασμού, επικοινωνίας, πολιτιστικής στρατηγικής, οικονομικής διαχείρισης. Εμπνέομαι από πολιτιστικούς Οργανισμούς του εξωτερικού και με τη σειρά μου προσπαθώ να εμπνεύσω, ώστε να δημιουργήσουμε ξανά ένα θέατρο υψηλών προσδοκιών και αποτελεσμάτων. Νιώθω λίγο σαν τον Καποδίστρια. Ευτυχώς, έχω αμέριστη συμπαράσταση από τη δημοτική αρχή και το ΔΣ του θεάτρου, αλλά και από τους Λαμιώτες, που περιμένουν με ανυπομονησία τις νέες μας παραγωγές».
Κάποια σχέδια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. για το άμεσο μέλλον; Κάποιοι στόχοι;
«Ρίχνουμε μεγάλο βάρος στην οργάνωση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., καλύπτουμε τις ελλείψεις σε τεχνικό προσωπικό και υποδομές, αξιοποιούμε το βεστιάριο και την αποθήκη μας, υιοθετούμε νέες μεθόδους επικοινωνίας και χαράζουμε μια πολιτική εξωστρέφειας. Τρέχει ήδη η συμπαραγωγή μας με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας. Μέσα Σεπτεμβρίου έρχεται μια δική μας παραγωγή, ξανά θεματική της επανάστασης, μια μουσικοθεατρική παραγωγή με τίτλο “3 μορφές της επανάστασης”. Ακολουθεί η προετοιμασία των χειμερινών παραγωγών, ο “Πήτερ Παν” για την παιδική σκηνή -με 9 ηθοποιούς επί σκηνής, ο “Κατά Φαντασίαν ασθενής” για την κεντρική σκηνή -με 10 ηθοποιούς, μία συνεργασία με τη συμμετοχή της χορωδίας Λαμίας σε θεατρική παράσταση της Λυρικής σκηνής και, ταυτόχρονα, ξεκινάει το θεατρικό εργαστήρι για παιδιά και εφήβους. Και όλα αυτά μέχρι τον Δεκέμβριο. Αρκεί να μας το επιτρέψουν τα υγειονομικά δεδομένα».
Και κάποιο προσωπικό σας καλλιτεχνικό σχέδιο;
«Η είσοδος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης στο Φεστιβάλ Επιδαύρου. Καθώς και η παρουσία του σε διοργανώσεις του εξωτερικού».
Μια στιγμή που θεωρείτε σταθμό, στην πλούσια καλλιτεχνική σας διαδρομή;
«Την πρώτη μου παράσταση, πρωτοετής μαθητής του Θεάτρου Τέχνης στο Υπόγειο το 1989. Τον πρώτο μου ρόλο στην Επίδαυρο στον «Πλούτο», το 1994. Είναι κάμποσες, αλλά ας θυμηθώ αυτές τις δύο, που χάνονται λίγο στον χρόνο».
Ένα βιβλίο που διαβάσατε τελευταία και σας άρεσε;
«“Το πικρό ποτήρι” της Λένας Διβάνη, για τη σχέση Καποδίστρια-Ρωξάνδρας Στούρτζα, μια εξαιρετική γλυκόπικρη αφήγηση μέσα από τις επιστολές των δύο ανεκπλήρωτων εραστών. Αλλά και το «The Old Vic», του Terry Coleman, για την πορεία αυτού του σημαντικού για το μεταπολεμικό βρετανικό θέατρο Οργανισμού».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Αν δεν υπερασπιστείς εσύ τη δουλειά σου, δεν θα βρεθεί κανείς να το κάνει για σένα. Ο Περικλής Χούρσογλου, πριν τριάντα περίπου χρόνια».
Κάτι που αγαπάτε ιδιαίτερα στην Ελλάδα;
«Το φως της, τη μυρωδιά του καλοκαιριού στα ξερά λιβάδια των Κυκλάδων, την ενέργεια της Κρήτης, την αναζωογονητική δύναμη της Ευρυτανίας, το μέλι της, το κρασί και το λάδι της, τους κίονες του παρελθόντος και τα αρχαία της θέατρα, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκονται».
Και κάτι που θα θέλατε να αλλάξει στη χώρα μας;
«Να ξαναβάλουμε τις αξίες που θέλουμε να μας χαρακτηρίζουν ως κοινωνία στο τραπέζι και να τις κάνουμε αδιαπραγμάτευτες και ανώτερες κάθε ιδεολογίας και θρησκείας. Έχουν θολώσει τα όριά μας, δυστυχώς. Και θέλω μια αναβαπτισμένη εκπαίδευση, με το βάρος στην αγωγή και τη διάπλαση και όχι στην ξερή απομνημόνευση και τον εξεταστικό αυτοσκοπό».
Να κλείσουμε με στίχους ενός αγαπημένου τραγουδιού;
« “…Όταν λυγίζω, ή σπάω,/ σε μένα όταν ξεσπάω,/ είναι εκεί, σκιά στη γη./ Όταν φοβάμαι κι είμ’ ανασφαλής,/ για κάποιον είμαι το κέντρο της γης·/ κι αν εσύ δε φανείς/ είναι δίπλα μου, στα ξενύχτια μου,/ σα σκιά μου στη γη…”
Οι μοναδικοί στίχοι της Ελεάννας Βραχάλη, από το υπέροχο τραγούδι “Σκιά στη γη”, όπως το τραγουδάει εξαιρετικά ο Γιώργος Σαμπάνης, για όλα τα αγαπημένα μας αδέσποτα ζώα, που μας αγαπάνε και μας συντροφεύουν σα σκιά μας στη γη. Ένα τραγούδι που κλαίω κάθε φορά που το ακούω και τρέχω να αγκαλιάσω τους γάτους μου. Γιατί με την παρουσία τους μας θυμίζουν συνεχώς την αγάπη για κάθε αθώο πλάσμα αυτού του κόσμου».
Ταυτότητα Παράστασης
Επιλογή Κειμένων – θεατρική προσαρμογή: Γιάννης Μαργαρίτης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μαργαρίτης
Μουσική σύνθεση – Στίχοι τραγουδιών: Δημήτρης Οικονομάκης
Σκηνικό – Κοστούμια: Δημήτρης Κακριδάς
Βίντεο: Γιάννης Ντουσιόπουλος
Φωτογραφίες: Εύφορη Γη
Παίζουν: Νίκος Ορφανός, Χρυσάνθη Δούζη, Δημήτρης Καλαντζής, Γιώργος Τσαπόγας, Άρης Τσαμπαλίκας και Γιάννης Μαργαρίτης
Παραγωγή: Περιφέρεια Πελοποννήσου, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας
Συμπαραγωγός: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης
Πρόγραμμα περιοδείας
ΛΕΙΒΑΔΙΑ Δευτέρα 26 Ιουλίου ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΡΥΑΣ
ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ Τετάρτη 28 Ιουλίου ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
ΛΑΜΙΑ Πέμπτη 29 Ιουλίου ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΜΙΑΣ
ΛΑΜΙΑ Παρασκευή 30 Ιουλίου ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΜΙΑΣ
ΕΡΜΙΟΝΗ Πέμπτη, 5 Αυγούστου ΑΥΛΕΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗΣ
ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ Παρασκευή 6 Αυγούστου ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ Σάββατο 7 Αυγούστου ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ
ΚΟΡΙΝΘΟΣ Κυριακή 8 Αυγούστου ΧΩΡΟΣ ΞΕΝΙΑ ΑΡΧΑΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΣ
ΛΕΩΝΙΔΙΟ Δευτέρα 9 Αυγούστου ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ ΛΕΩΝΙΔΙΟΥ
ΣΥΚΙΕΣ Τρίτη 24 Αυγούστου ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΥΚΕΩΝ “ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ”
ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ Παρασκευή 27 Αυγούστου ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ»
ΧΑΛΑΝΔΡΙ Σάββατο 28 Αυγούστου ΕΥΡΥΠΙΔΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΕΜΑΤΙΑΣ
ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ Κυριακή 29 Αυγούστου ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ “ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ”
ΑΡΓΟΣ Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου ΣΤΡΑΤΩΝΕΣ “ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ”
ΝΑΥΠΛΙΟ Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΑΚΙ ΟΣΕ
ΑΤΤΙΚΟ ΑΛΣΟΣ Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου ΘΕΑΤΡΟ ΑΤΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ “ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ”
ΚΑΛΑΜΑΤΑ Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου ΚΑΣΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
