Ένα από τα αριστουργήματα του Μολιέρου, το «Σχολείο των Γυναικών», μια αρχετυπική ιστορία γυναικείας εξέγερσης σε ένα περιτύλιγμα αλλεπάλληλων, ξεκαρδιστικών παρεξηγήσεων, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου, 17 με 20 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ, στην Πειραιώς 260 [Χώρος Δ, Ταύρος].
Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Βασιλικό Θέατρο Palais στις 26 Δεκεμβρίου 1662, εγκαινιάζοντας στο γαλλικό θέατρο το είδος της ψυχολογικής κωμωδίας. Η παράσταση έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής αλλά και δριμειών αντιδράσεων –γνωστών και ως «κωμικός πόλεμος»-, στις οποίες ο Μολιέρος απάντησε με ένα σύντομο έργο με τίτλο «Κριτική του Σχολείου των Γυναικών», γελοιοποιώντας τους πολέμιούς του και εκθέτοντας τις θεωρητικές του απόψεις για την κωμωδία.
Στο «Σχολείο Γυναικών» βάζει ως πυρήνα του έργου τον απλοϊκό μεσήλικο Αρνόλφο, που έχει πάρει από τεσσάρων χρόνων παιδούλα την Αγνή, και την ανατρέφει για να την κάνει γυναίκα του. Η κοπέλα μεγαλώνει υπό την επιτήρηση δύο άξεστων υπηρετών και αποκομμένη από τον κόσμο για να παραμείνει αφελής και αγράμματη, στοιχεία που ο Αρνόλφος θεωρεί απαραίτητα σε μια καλή και υπάκουη σύζυγο. Όμως, η τύχη φέρνει στην πόλη τον νεαρό Οράτιο, που ερωτεύεται την Αγνή και καταφέρνει να της κλέψει την καρδιά. Μετά από μια σειρά κωμικών παρεξηγήσεων, όπου ο Αρνόλφος προσπαθεί ανεπιτυχώς να απομακρύνει τον Οράτιο, η λύση δίνεται με τους δύο νέους να ενώνονται με τα δεσμά του γάμου και τον Αρνόλφο να αποχωρεί ηττημένος.
Παρότι το έργο αποτελεί μια φάρσα πιστή στην παράδοση του είδους, απομονώνοντας κανείς τη διαδρομή του κεντρικού ήρωα, αποκαλύπτει άλλα αρχέτυπα, τραγικά. Ο στερεοτυπικός χαρακτήρας του απατημένου συζύγου, αυτός ο καταγέλαστος τύπος, ντύνεται τα άμφια ενός ιερέα της πατριαρχίας που κόβει το αίμα, και βαδίζει στα χνάρια ενός φαρσικού Οιδίποδα που βλέπει τις βεβαιότητές του, μία μία, να γκρεμίζονται.
Την ίδια ώρα, ο χαρακτήρας της αθώας Αγνής, ένα –εκ πρώτης όψεως- πρόβατο μεγαλωμένο για σφαγή, μετατρέπεται σε λέαινα μόλις αντιλαμβάνεται την απύθμενη δύναμη που πηγάζει από την ίδια της την αθωότητα. Και αυτή η σπάνιας μορφής σωματική και ιδεολογική βία του δυνάστη της, θα στραφεί εναντίον του με την ένταση ενός εφιάλτη, μέσα, όμως, από τον σπαρταριστά κωμικό θεατρικό λόγο του σπουδαίου Γάλλου συγγραφέα.
Άλλωστε, μπορεί φαινομενικά το «Σχολείο των Γυναικών» να στοχεύει να εκπαιδεύσει τις γυναίκες, να τις κάνει πιστές συζύγους, ποιος, όμως, αποκλείει ότι ο ύστατος σκοπός του δεν είναι να απελευθερώσει (μέσα μας) το σκλαβωμένο θήλυ; Με όχημα την ευρηματική μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη σε ομοιοκατάληκτο δεκαπεντασύλλαβο στίχο, ο Έκτορας Λυγίζος συνεχίζει τον πειραματισμό του στο απαιτητικό είδος της φάρσας, αναδεικνύοντας τη μουσικότητα του έμμετρου λόγου. Ταυτόχρονα, εξερευνά την ερεθιστική αμφισημία της «εκπαίδευσης» με στόχο την «ορθή» επιτέλεση των έμφυλων ρόλων.
Συντελεστές
Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη, διασκευή – σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος, σκηνικό: Κλειώ Μπομπότη, κοστούμια: Άλκηστη Μάμαλη, φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης, μουσική: The Boy.
Διανομή: Κωνσταντίνος Ζωγράφος (Οράτιος), Ευαγγελία Καρακατσάνη (Κρυζάλντ), Γιάννης Κλίνης (Ζωρζέτ), Σοφία Κόκκαλη (Αγνή), Έκτορας Λυγίζος (Αρνόλφος ή κύριος Ντε λα Σους), Άρης Μπαλής (Αλαίν/Ορόντ), TheBoy (Ανρίκ).
