Μια σειρά σύγχρονων ερωτημάτων –που οι απαντήσεις τους απαιτούν «“κατάδυση” στη ζωική (άρα και στην ανθρώπινη) ύπαρξη και συμπεριφορά, από βιολογικής πλευράς, μέσα στο εκάστοτε περιβάλλον όπου επιβιώνουν οι οργανισμοί που την αποτελούν»- προσεγγίζει ο Νίκος Ταραντίνος, με το βιβλίο του «Homo Perversus – Η μοιραία μετάλλαξη στην εξέλιξη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλλιγράφος.
Υπάρχει ανθρωπιά; Υπάρχει πολιτισμός; Υπάρχει ευτυχία;
Πέρασαν χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης επικυριαρχίας και η Γη πνίγεται ακόμη στο αίμα, στην αδικία και στον πόνο. Ο μέσος όρος ευζωίας μόλις υπερβαίνει το 5 με άριστα το 10 – με τεχνητή αναπνοή: χοροί, πανηγύρια, φαγητά, ποτά, τσιγάρα, διακοπές, έξυπνες συσκευές, εξαρτήσεις κ.ά.. Δίχως την αναπνοή αυτή, μήπως ο μέσος όρος θα έπεφτε κάτω κι απ’ το 5; Η ευζωία των ζώων της ζούγκλας βρίσκεται σαφώς πάνω απ’ το 5. Μήπως έγινε κάποιο λάθος;
Έχουν παρόν ή μέλλον η φιλοσοφία, η μουσική, η αρχιτεκτονική, η ζωγραφική, η γλυπτική; Μήπως, εδώ και χρόνια, ο άνθρωπος αναμασά παλαιά επιτεύγματα κι επινοήσεις; Μήπως τα έντονα συναισθήματα, οι πρόξενοι μεγαλουργίας, ανήκουν στο παρελθόν;
Γιατί πειστήκαμε ότι θα βρούμε στη νεωτερικότητα την ευζωία, αφού αυτή μάς οδηγεί σε εξαρτήσεις και σε εξανδραποδισμό; Μήπως η τεχνητή νοημοσύνη θα προκαλέσει στις μάζες σμίκρυνση του εγκεφάλου και θα τις μετατρέψει σε ανθρώπινα ρομπότ που θα αδυνατούν να ανταγωνιστούν σε επιδόσεις τα μηχανικά;
Θα υπάρχει ανάγκη στο άμεσο μέλλον για μηχανικούς, αρχιτέκτονες, γιατρούς, γεωπόνους; Τί θα απογίνουν τα Πανεπιστήμια; Μήπως η παιδεία καταντά πολυτέλεια;
Από την επικράτηση της ανδροκρατίας, ο άνθρωπος σκλαβώνει ό,τι μπορεί να σκλαβωθεί: καλλιέργειες, μικροοργανισμούς, ζώα, ανθρώπους. Γιατί να αποτελεί εξαίρεση η γυναίκα;
Τί σημαίνει «ανάπτυξη» και «υγιής ανταγωνισμός» στην επιχειρηματικότητα;
Γιατί ζούμε τη ζωική ζωή μας και γιατί πεθαίνουμε;
Για τον συγγραφέα, η δυσκολία εξεύρεσης απαντήσεων υπήρξε θελκτική.
