Έργα με έντονη ζωγραφική δύναμη και ζωηρό συναίσθημα, που οδηγούν σε μια προσωπική θέαση του αστικού τοπίου και συγκεκριμένα του αττικού ουρανού, παρουσιάζει ο Χρήστος Παλλαντζάς στη νέα του έκθεση «Ἄνω σχῶμεν», στην Evripides Art Gallery [Ηρακλείτου 10 & Σκουφά Κολωνάκι, Αθήνα].
Ο καλλιτέχνης -εμπνεόμενος από το χειρόγραφο «Κλίμαξ» του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου και με σημείο αναφοράς την καθημερινή διαδρομή από το σπίτι του στα Πετράλωνα προς το εργαστήριό του στο Μεταξουργείο-, ανορθώνει το βλέμμα στον ουρανό, προτείνοντας μια διαφορετική ανάγνωση της πόλης μας.
Η απελευθέρωση της εικαστικής γραφής του Χρήστου Παλλαντζά είναι πιο ορατή από ποτέ στην παρούσα έκθεση, καθώς μετεξελίσσει τη θεματολογία του και «ανοίγεται» στον χωροχρόνο. Τα έργα του είναι λουσμένα με ένα «πνευματικό» φως, μια βαθυστόχαστη αποτύπωση της ίδιας της ζωής, όπου η Τέχνη του ζωγράφου «μεσιτεύει» ανάμεσα σε γη και ουρανό, για να μας αποκαλύψει τη δική του προσωπική «μαγική πόλη», κάτω «από έναν τρυφερό και αβάσταχτο ουρανό» όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις.
Η ζωγραφική του Χρήστου Παλλαντζά είναι, ταυτόχρονα, παρηγορητική. Λειτουργεί σαν εφαλτήριο για μια διαφορετική θεώρηση της καθημερινότητας, μέσα από ένα αλληγορικό πρίσμα, γεμάτο συμβολισμούς και ιδεατούς στόχους. Αποτυπώνει την ανάγκη του δημιουργού να συνταιριάξει το όνειρο με την πραγματικότητα και να δημιουργήσει τον δικό του «μύθο» μέσα σε μια πόλη γεμάτη παραδοξότητες.
Η Δρ. Ιστορικός της Τέχνης – Τεχνοκριτικός, Οfficier des Arts et Lettres, Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν, στο κείμενό της, που προλογίζει τον κατάλογο της έκθεσης, επισημαίνει:
«Άμεσα, με την ψυχή και όχι μόνο με την όραση, επικοινωνούν τα πρόσφατα έργα του Χρήστου Παλλαντζά που παρουσιάζονται στην έκθεση “ Ἄνω σχῶμεν”. Όντως, μας προκαλούν μιαν ανάταση πνευματική και ψυχική, οι συνθέσεις του πολύ σημαντικού Έλληνα καλλιτέχνη, που χάρη στο δυναμικό ταλέντο και το εγγενές πάθος του για δημιουργία, έχει ανανεώσει -όσο γίνεται πιο χαρισματικά- την εικαστική του γραφή.
Με απτό ερέθισμα την ατμόσφαιρα, που υποβάλλουν τοπία σε γειτονιές της Αθήνας, το σούρουπο ή και το βράδυ, ο Παλλαντζάς πραγματοποιεί, κάθε φορά, και από μια μεταφυσική σύνθεση: πομπό και δέκτη μιας υπέρτατης <αρμονίας>. Αρμονία, ταυτισμένη με αυτή καθαυτή την υπέρτατη κοσμική ενέργεια, που ερμηνεύεται στα έργα του, με μιαν ευρηματική, μοναδική σε θέαση και σε αίσθηση, ατμοσφαιρικότητα. Έχoντας, κοντολογίς, κατορθώσει να μετουσιώσει την ζωγραφική ύλη σε πνεύμα, ο εμπνευσμένα χαρισματικός καλλιτέχνης, μας μυεί σε αυτά καθαυτά τα μυστικά της κοσμογονίας….».
