Με μοναδικό κίνητρο την αγάπη τους για τη συνθετική σκέψη του Μίκη Θεοδωράκη, ο Κωνσταντίνος και ο Ματθαίος Τσαχουρίδης γεφύρωσαν μουσικά Ανατολή και Δύση. Σ’ ένα απρόσμενο μουσικό ταξίδι, για πρώτη φορά, ο «Εύξεινος Πόντος» συνάντησε τον Μίκη Θεοδωράκη μέσα από τη φωνή του Κωνσταντίνου και την ποντιακή λύρα του Ματθαίου.
Το αποτέλεσμα ήταν η πετυχημένη μουσική παράσταση «Μίκης ο Ευξείνιος», που παρακολούθησαν χιλιάδες θεατές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και ηχογραφήθηκε ζωντανά στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τον Απρίλιο του 2019.
Ο ομώνυμος δίσκος, που πρόσφατα κυκλοφόρησε από την FM Records, είναι μια διαφορετική προσέγγιση στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Με φωνή και με δοξάρι ακολουθούμε μία έθνικ μουσική διαδρομή, πάνω σε μια επιλεγμένη ανθολογία τραγουδιών, η οποία προσεκτικά μελετήθηκε και δουλεύτηκε από κοινού με τον συνθέτη.
Με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου, είχαμε τη μεγάλη χαρά να συνομιλήσουμε με τα δύο αδέλφια, με τους δύο αγαπημένους, πολυβραβευμένους καλλιτέχνες -τον κορυφαίο σολίστα της ποντιακής λύρας Ματθαίο και τον συγκλονιστικό ερμηνευτή Κωνσταντίνο.
Λίγα λόγια για τον νέο σας δίσκο;
Κ.Τ.: «Πρόκειται για ένα όνειρο ζωής που πραγματοποιήθηκε! Ηχογραφήματα που αποδίδουν όλη τη θετική ενέργεια και τον παιδικό ενθουσιασμό μας επί σκηνής… και όλη αυτή η προσπάθεια υπό τη σκέπη του Μίκη Θεοδωράκη!»
Πώς προέκυψε η επιλογή αυτής της συγκεκριμένης ανθολογίας τραγουδιών;
Μ.Τ: «Προέκυψε από κοινού με τον συνθέτη. Λίγες μόλις ώρες ήταν αρκετές για να επιλέξουμε αυτόν τον κύκλο τραγουδιών που αντιπροσωπεύουν την ψυχική μας διάθεση σε σχέση με τη συνθετική σκέψη του Μίκη».
Κάποια δυσκολία που συναντήσατε σ’ αυτό το γεφύρωμα Ανατολής και Δύσης;
Κ.Τ: «Θα λέγαμε ότι είμαστε συνηθισμένοι σε αυτό το διακύβευμα, μιας και αποτελούμε κομμάτι από αυτό το ψυχικό σταυροδρόμι της Ανατολής και της Δύσης. Όλη μας η πορεία στη μουσική, από τα γεννοφάσκια μας, είναι συνυφασμένη με τη “συρραφή” αυτών των δύο μεγάλων μουσικών σχολείων, κάτι που ακόμα και ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης το βίωσε στη μουσική του δημιουργία: από τη μία η μαγεία της συμφωνικής μουσικής και της κάθετης μουσικής σκέψης και από την άλλη ο μυστικισμός της Ανατολής και η λαϊκή σοφία των προφορικών παραδόσεων».
Δυο λόγια σας για τον Πόντο;
Μ.Τ.: «Ο Πόντος και η μουσική των Ελλήνων του Πόντου, για εμάς, είναι οι ρίζες του μουσικού μας δέντρου. Είναι η αρχή ενός ταξιδιού όπου πάντα μπορεί και χαράζει καινούριες πορείες με κρυφές ή φανερές αναφορές σε αυτό το ιδιαίτερο κομμάτι του Ελληνισμού».
Μιλήστε μας για τη γνωριμία σας με τον Μίκη Θεοδωράκη.
Κ.Τ.: «Πρόκειται για ένα πλατύσκαλο στη μουσική μας σταδιοδρομία…ο χρόνος επέτρεψε να γίνει αυτή η γνωριμία έτσι όπως την ονειρευόμασταν… στο σπίτι του… εμείς, αυτός και ένας κοινός μας φίλος. Τα λόγια του πολύτιμα! Νιώσαμε ευγενέστεροι μετά από αυτή τη συνάντηση και τυχεροί… Ήταν κάτι σαν να ακούγαμε την πιο σημαντική ακαδημαϊκή διάλεξη».
Υπάρχει επιθυμία για ανάλογες, μελλοντικές προσεγγίσεις στο έργο άλλων σημαντικών δημιουργών;
Μ.Τ.: «Σαφώς, η χώρα μας έχει να επιδείξει πολλές σπουδαίες μουσικές προσωπικότητες…».
Κωνσταντίνε, μια σκέψη σας για τον Ματθαίο;
Κ.Τ.: «Μοναδικός, προικισμένος, χαρακτήρας με γωνίες και απίστευτες ευαισθησίες!»
Ματθαίε, μία δική σας για τον Κωνσταντίνο;
Μ.Τ.: «Μοναδικός, οργανωτικός, ταλαντούχος, επικοινωνιακός και με δικό του φίλτρο ζωής!»
Κάτι στο οποίο μοιάζετε ιδιαίτερα και κάτι που σας βρίσκει αντίθετους;
Κ.Τ.: «Πολλά και στις δύο περιπτώσεις… Μοιάζουμε σίγουρα στην ψυχή… στο γιατί, στο πότε, στο “τι” θα επικρατήσει μεταξύ μας… αλλά διαφέρουμε, ίσως, στο “πως” και στο “πότε”…».
Πλούσια σε έργο και συνεργασίες η καλλιτεχνική σας διαδρομή. Θα μοιραστείτε μαζί μας, κάποια στιγμή που ξεχωρίζετε;
Μ.Τ.: «Πρόκειται για μια αλυσίδα επαφών που ο κάθε κρίκος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον προηγούμενο και τον επόμενο… και οι στιγμές, επίσης, πολλές… Από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, μέχρι τον πρίγκιπα Κάρολο της Μ. Βρετανίας, τον Cat Stevens (Yusuf Islam), τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μίμη Πλέσσα, τον σημερινό πρόεδρο του Ιράκ Dr Barham Salih και βέβαια την εγχώρια μουσική σκηνή της χώρας μας. Μια πρόσφατη ξεχωριστή στιγμή ήταν η αφιερωματική συναυλία για τα 100 χρόνια της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου πέρυσι στο Ηρώδειο, με τους αγαπημένους Γιώργο Νταλάρα, Μελίνα Ασλανίδου και άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες, όπου η συγκίνηση μεταφράστηκε σε δάκρυ στιγμής και εκστασιασμό μουσικής εκτέλεσης…Ξεχωρίζουμε, επίσης, τις δύο αφιερωματικές εκπομπές με τον Σπύρο Παπαδόπουλο στο “Στην Υγειά μας ρε παιδιά”».
Κάτι που σας έχει πικράνει; Υπάρχει;
Κ.Τ.: «Όλα είναι στιγμές στη ζωή μας και θυμόμαστε τα θετικά, όχι τα αρνητικά. Εάν, όμως, κάτι μας πικραίνει πολύ σε αυτόν τον τόπο είναι ότι, προτού ξεκινήσει το πρωτάθλημα, ξέρουμε ποιος θα βγει πρώτος, προτού γίνουν εκλογές, ξέρουμε ποιος θα κυβερνήσει, προτού προκηρυχθεί μια θέση, ξέρουμε αυτόν που θα την πάρει και πάει λέγοντας… Αντιδημοκρατικές διαδικασίες, που σταματούν τη φαντασία και την εξέλιξη στη ζωή των ανθρώπων».
Μια όμορφη εικόνα από τα παιδικά σας χρόνια;
Μ.Τ.: «Η ζωή τα καλοκαίρια στο χωριό μας, στη Μικρή Σάντα Ημαθίας. Χωματόδρομος… και το νερό που πίναμε το παίρναμε από τη μια κεντρική βρύση του χωριού… Παιχνίδι, μέχρι τελικής πτώσεως…».
Ένα μελλοντικό σας σχέδιο;
Κ.Τ.: «Τρισδιάστατη παρουσίαση της μουσικής μας… Περισσότερες λεπτομέρειες, μόλις λυθεί ο γόρδιος δεσμός του κορωνοϊού…».
Τους τελευταίους μήνες, η COVID-19 εισέβαλε στις ζωές μας. Κάποιο σχόλιό σας για όσα ζήσαμε και ζούμε;
Μ.Τ.: «Το μεγαλύτερο “μάθημα” του 21ου αιώνα για την ανθρωπότητά μας… Ευχόμαστε να σταματήσει σύντομα η εκμετάλλευση των παρενεργειών αυτής της κατάστασης και να αδράξουμε την ευκαιρία ώστε πάντα να στοχεύουμε στην πεμπτουσία της καθημερινότητάς μας, με τη φύση και με τους συνανθρώπους μας».
Να κλείσουμε με τους τους στίχους κάποιου τραγουδιού;
Κ.Τ & Μ.Τ.: «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ/ τη λάμπα κρατώ ψηλά/ να δούνε της γης οι θλιμμένοι/ να ’ρθούνε , να βρουν συντροφιά…./ Σταμνί για να πιει ο καημός…/ σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός…».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
