Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η Σαββέρια Μαργιολά και ο Ζαχαρίας Καρούνης συναντήθηκαν στην πλατεία, έκατσαν σ’ ένα καφέ και τα είπαν. Μίλησαν για τη μουσική, τις συνεργασίες τους με τους συνθέτες της καρδιάς τους, τα όνειρά τους, τα προσωπικά τους, τις σχέσεις και τους χωρισμούς τους. Είπαν ότι θέλουν να είναι και μαζί στη μουσική σκηνή Σφίγγα, τις Παρασκευές 31 Ιανουαρίου και 7 Φεβρουαρίου, να τα πουν και με μουσική, να τα τραγουδήσουν [Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής – πεζόδρομος Κιάφας 13].
Η Σαββέρια Μαργιολά μίλησε μαζί μας.
Θα θέλατε να μας μιλήσετε για το πρόγραμμα που θα απολαύσει το αθηναϊκό κοινό στη Σφίγγα;
«Παρέα με τον Ζαχαρία, φτιάξαμε ένα πρόγραμμα με τραγούδια από την προσωπική μας δισκογραφία αλλά και τραγούδια πασίγνωστα που θέλουμε να τραγουδήσουμε μαζί με τον κόσμο. Τραγούδια λαϊκά, έντεχνα, παραδοσιακά του κλαυθμού, της χαράς, του οδυρμού, του μπαλκονιού, της παραλίας, του ήλιου, του έρωτα, του χωρισμού, της καψούρας αλλά και της βαβούρας, από το χθες μέχρι το σήμερα».
Λίγα λόγια για τη συνάντηση και τη συνεργασία σας με τον Ζαχαρία Καρούνη;
«Η συνάντησή μας σε ένα αφιέρωμα σε τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Λοΐζου, στο θέατρο Ολύμπια με το εργαστήρι Ελληνικής μουσικής του Δήμου Αθηναίων, έγινε αφορμή γι’ αυτήν τη συνεργασία. Συζητώντας πολύ αυθόρμητα και ειλικρινά για τη μουσική, τις καλλιτεχνικές μας ανάγκες, τις προσωπικές μας ανησυχίες, ήρθαμε κοντά. Έτσι απλά και ανθρώπινα, μας γεννήθηκε η επιθυμία να βρεθούμε μαζί στη σκηνή και να μοιραστούμε τα συναισθήματα και την αλήθεια μας, φτιάχνοντας ένα πρόγραμμα με τραγούδια που αγαπάμε».
Κάποιο σχόλιο για την επαφή σας με το κοινό, όταν βρίσκεστε επί σκηνής;
«Για μένα, η μουσική είναι μοίρασμα. Η επικοινωνία με τους ανθρώπους που έρχονται στις παραστάσεις είναι ανάγκη και σκοπός. Ξεδιπλώνουμε τα κομμάτια μας και αυτή η ένωση είναι η τροφή της ψυχής μου».
Προέρχεστε από γνωστή μουσική οικογένεια -κόρη του γνωστού μουσικού Δημήτρη Μαργιολά και εγγονή του μουσικοσυνθέτη και βιολιστή Γιώργου Μαργιολά, και πολύ νωρίς μπήκατε στον χώρο της μουσικής. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, μία από τις πρώτες μουσικές μνήμες σας;
«Ο πατέρας και ο παππούς μου ήταν οι πρώτοι μου δάσκαλοι. Η αγάπη τους για τη μουσική και η αφοσίωσή τους με σημάδεψαν από τα πρώτα μου χρόνια. Έχω πολύ έντονες μνήμες. Χαρακτηριστικές είναι οι στιγμές που καθόμουν δίπλα στον πατέρα μου όταν έπιανε το μπουζούκι να μελετήσει, πράγμα που συνέβαινε και συμβαίνει ακόμα και τώρα. Περνούσαμε ώρες καθισμένοι στον καναπέ του σπιτιού, εκείνος να παίζει κι εγώ δίπλα του, να τον ακούω με ευλάβεια και πότε – πότε να τραγουδώ. Όπως αξέχαστες οι βόλτες, τα μαθήματα μουσικής και οι κουβέντες με τον παππού μου όταν περπατούσαμε τα καλοκαιρινά απογεύματα στα σοκάκια, στη χώρα της Νάξου».
Μια συμβουλή που σας έχουν δώσει οι δικοί σας;
«Δεν ξεχνώ ποτέ τα λόγια του πατέρα μου: «“Να έχεις γερό στομάχι, πίστη σ’ αυτό που αγαπάς και να δουλεύεις σκληρά”».
Έχετε, ήδη, συνεργαστεί με μεγάλους καλλιτέχνες. Ξεχωρίζετε κάποια ή κάποιες από τις συνεργασίες σας;
«Είχα την τύχη, από το ξεκίνημά μου, να βρεθώ δίπλα σε σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες. Όλες αυτές οι συνεργασίες ήταν δώρα που με βοήθησαν να ζυμωθώ και να εξελιχθώ. Τεράστιο σχολείο δίπλα στην αφοπλιστική προσωπικότητα Μαρινέλλα, μεγαλείο ψυχής και παιδείας δίπλα στον αξεπέραστο Μανώλη Μητσιά, σταθμοί μέσα μου η Χάρις Αλεξίου και ο Γιώργος Νταλάρας, πολύτιμο φυλαχτό η αγάπη, η αγκαλιά, η ανοιχτωσιά, οι συμβουλές και η στήριξη του μεγάλου, καρδιακού μου φίλου, Κώστα Μακεδόνα».
Πώς θα περιγράφατε το προσωπικό, καλλιτεχνικό σας προφίλ;
«Αισθάνομαι λαϊκή τραγουδίστρια. Μέσα στη λαϊκή μας μουσική βρίσκω την ψυχή μου, το στίγμα μου, όμως παράλληλα είμαι και αρκετά ανήσυχη καλλιτεχνικά. Αγαπώ τις προκλήσεις και μου αρέσει να πειραματίζομαι και σε διαφορετικού ύφους πράγματα όταν μου προκαλούν ενδιαφέρον, μουσικά και στιχουργικά».
Ένας αγαπημένος ξένος τραγουδιστής;
«Μόνο ένας; Ένας απ’ αυτούς που αγαπώ πολύ είναι ο Ryan Adams».
Ένα τραγούδι που, τελευταία, σας αρέσει να πετυχαίνετε στο ραδιόφωνο;
«Δύο τραγούδια έχουν κολλήσει στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό. Το “Έλα Γλυκέ” από το “Ηλιοδρόμιο” σε ποίηση Μαρίας Πολυδούρη και μουσική του Ηλία Σαρηγιαννίδη και το “Όσο δεν είμαστε μαζί” της Ελένης Τσαλιγοπούλου και του Κώστα Λειβαδά σε στίχους του Κώστα Φασουλά και μουσική του Κώστα Λειβαδά».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Οι όμορφοι -εσωτερικά- άνθρωποι γύρω μου, ο ανιψιός μου που ήρθε πριν λίγους μήνες, ο γάτος μου, η αμυγδαλιά στον κήπο που άνθισε νωρίς».
Κάτι που τη χαλά;
«Ο κάθε μορφής ρατσισμός, η πονηριά, η μικροψυχία».
Ας κλείσουμε με έναν στίχο που αγαπάτε ιδιαίτερα, από τα τραγούδια που θα πείτε στη Σφίγγα. Όποιον σας έρθει πρώτος στον νου.
«Δεν το λέμε σ’ αυτήν την παράσταση, αλλά το αγαπώ ιδιαίτερα, σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου: “Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο”».
Μαζί τους οι μουσικοί:
Mάριος Μουρμούρας: ενορχήστρωση, κιθάρες
Δημήτρης Μαργιόλας: μπουζούκι, λαούτο
Δήμος Πολυμέρης: ακορντεόν
Μάνος Αναγνωστόπουλος: μπάσο
Σπύρος Καραμήτσος: τύμπανα
