Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η οικογενειακή κωμωδία «Ένα μωρό για τρεις», παρουσιάζεται στη θεατρική της εκδοχή, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε απόδοση και σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαρσέλλου.
Η υπόθεση βασίζεται στην κωμική γαλλική ταινία του 1985 «Trois hommes et un couffin» της Coline Serreau, που ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και χρυσή σφαίρα καλύτερης ταινίας, ενώ το 1987 το χολιγουντιανό ριμέικ «Three men and a baby» σε σκηνοθεσία Leonard Nimoy, με πρωταγωνιστές τους Tom Selleck, Steve Guttenberg και Ted Danson, αναδείχθηκε από το αμερικανικό Box Office ως η εμπορικότερη ταινία της χρονιάς, με εισπράξεις που ξεπέρασαν τα 400 εκ. δολάρια παγκοσμίως.
Η παράσταση έχει ξεκινήσει τις καλοκαιρινές διαδρομές της και ανεβαίνει τη Δευτέρα 27 Ιουλίου στο Θέατρο Πέτρας, την Τρίτη 28 στο Δημοτικό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης και το Σάββατο 8 Αυγούστου στο Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας.
Είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με τον πρωταγωνιστή της, ηθοποιό Παύλο Χαϊκάλη.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο;
«Είναι ένα γαλλικό έργο το “Ένα μωρό για τρεις”, το οποίο έγινε γνωστό από την ταινία που έγινε στην δεκαετία του ’80, όπου τρεις φανατικοί εργένηδες φίλοι βρίσκουν στην πόρτα τους ένα μωρό και καλούνται να το μεγαλώσουν, καθότι το μωρό είναι ενός εκ των τριών. Προήλθε από μια τυχαία συνεύρεση, από μια περιπέτεια. Έτσι, και οι τρεις αναλαμβάνουν να το μεγαλώσουν και να το φροντίσουν. Κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στη ζωή τους. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, απέφευγαν τις ευθύνες της συγκατοίκησης και του γάμου και, ξαφνικά, καλούνται να αναλάβουν έναν τόσο σημαντικό ρόλο ευθύνης».
Μιλήστε μας για τον ρόλο που ερμηνεύετε.
«Εγώ είμαι ένας από τους τρεις εργένηδες, μαζί με τον Γιάννη τον Δρακόπουλο και τον Κώστα Αποστολάκη. Είμαι ο αρχιτέκτονας. Ο Γιάννης Δρακόπουλος είναι ένας σκηνοθέτης και ο Κώστας Αποστολάκης είναι οικονομολόγος. Τρεις διαφορετικοί κόσμοι που συγκρούονται με το να φροντίσουν ένα παιδί».
Πείτε μας μια ατάκα σας, έναν διάλογο από το έργο ή περιγράψτε μας μια σκηνή. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
«Είναι μια σκηνή που θεωρώ πολύ αστεία, όπου προσπαθούμε να βγάλουμε και να αλλάξουμε την πάνα του μωρού. Κι εκεί έρχεται η φοβερή ερώτηση: “Πώς είναι δυνατόν ένα τόσο μικρό πράγμα να βγάζει τόση ποσότητα και τόση βρώμα”».
Κάποιες σκέψεις, κάποια συναισθήματα από την επαφή σας με το έργο;
«Το να αναλάβεις να φροντίσεις και να μεγαλώσεις ένα παιδί είναι μια τεράστια ευθύνη και δεν είναι μόνο το υλικό κομμάτι αλλά και το πνευματικό, η αγάπη που πρέπει να λάβει από τη στιγμή της γέννησής του. Όλοι όσοι το μεγαλώνουν, γονείς, φίλοι, οποιοσδήποτε το περιβάλλει , πρέπει να δείχνουν τη δέουσα προστασία, αγάπη και μετάδοση γνώσης».
Τους τελευταίους μήνες, η COVID-19 εισέβαλε στις ζωές μας. Κάποιο σχόλιό σας για όσα ζήσαμε και ζούμε;
«Είναι πάντοτε σημεία των καιρών που δηλώνουν ότι αυτά που γνωρίζαμε δεν πρόκειται να ισχύουν από εδώ και πέρα. Θα αλλάξουμε τρόπο ζωής, συνήθειες και κάθε τι που γίνεται έχει ένα καλό. Να προσεγγίσουμε τη ζωή μας μέσα από τα μάτια των άλλων και όχι μόνο μέσα από τα δικά μας μάτια».
Θα μοιραστείτε μαζί μας μια όμορφη στιγμή, από την πλούσια καλλιτεχνική σας πορεία;
«Υπάρχουν πολλές στιγμές που είναι τόσο δυνατές, τόσο θεατρικές όσο και τηλεοπτικές. Θεωρώ, σχήμα οξύμωρο αν θέλετε, ότι η μεγαλύτερή μου θεατρική επιτυχία είναι ένα δράμα και όχι κωμωδία. Το “Έγκλημα και Τιμωρία”».
Και μία πικρή;
«Πικρή θα έλεγα ότι είναι πάντοτε όταν υπάρχει μια δυσαρμονία σε μια δουλειά, μια σύγκρουση θέσεων, απόψεων μεταξύ των συντελεστών για την διαμόρφωση ενός έργου. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι πολλές, να ευχηθούμε να γίνονται όλο και πιο λίγες».
Θα θέλατε να μας αναφέρετε κάποιο ή κάποια πρόσωπα που ξεχωρίσατε μέσα από τις συνεργασίες σας;
«Δεν θα ήθελα να ονοματίσω κάποιον. Υπάρχουν πολλοί -όχι σε προσωπικό επίπεδο, αλλά σε γενικό. Πιστεύω πως κάθε συνάδελφος που συναντιόμαστε στο θεατρικό ή στο τηλεοπτικό σανίδι έχει να προσφέρει κάτι. Υπάρχει χώρος για όλους και νομίζω ότι θα ήταν αδικία να πάω σε προσωπικό επίπεδο. Πάντα, όμως, θα ευχαριστώ αυτούς τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα μου και με βοήθησαν. Θεωρώ σημαντική την παρουσία του και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ηλία τον Λογοθέτη που ήταν η αιτία που έμεινα στο θέατρο».
Κάποιος θεατρικός ή τηλεοπτικός ρόλος σας που αγαπήσατε ιδιαίτερα;
«Νομίζω πως ο “Μίμης” στο 50-50 ήταν από τους πιο σημαντικούς, ο παπάς στο “Τι ψυχή θα παραδώσεις”και η γριά στους Μήτσους. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι άλλοι ρόλοι δεν ήταν εξίσου αγαπητοί».
Και κάποιος που θέλετε να ερμηνεύσετε;
«Θεατρικά θα ήθελα να ερμηνεύσω τον Κρέοντα στην “Αντιγόνη” και τον Θείο Βάνια».
Κάτι που αγαπάτε στην Ελλάδα;
«Την προϋπάρχουσα σκέψη. Την βιομηχανία της σκέψης της».
Και κάτι που θα θέλατε να αλλάξει στη χώρα μας;
«Η σκέψη».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Θα έλεγα ότι δεν είναι συμβουλή, είναι από το έργο του Ουίλλιαμς “Καλοκαίρι και καταχνιά”. “Από τη ζωή σου ζήτα τα πάντα, δέξου όμως και το τίποτα”».
Ένα βιβλίο που αγαπάτε;
«“Το επόμενο βήμα της δημιουργίας” του Ιωάννη Τσάτσαρη».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Η καλοσύνη των ανθρώπων».
Κάτι που τη χαλά;
«Η έλλειψη καλοσύνης στους ανθρώπους».
Κύριε Χαϊκάλη, να κλείσουμε με τον στίχο ενός τραγουδιού;
«“Ατομική μου ενέργεια /κι ανάσα μου στα χείλη/ την πρώτη ουσία, την αρχή,/ σηκώστε με να δω. /Όχι από περιέργεια, /μα δε χωράω στην ύλη /κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή /την έχει για Θεό”».
Ταυτότητα Παράστασης
Σκηνοθεσία – απόδοση: Θέμις Μαρσέλλου
Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Χορογραφία: Άννα Αθανασιάδη
Φωνητική διδασκαλία: Δημήτρης Μπουζάνης
Μουσική επιμέλεια: Θέμις Μαρσέλλου- Μαρία Βασιλάτου
Διεύθυνση παραγωγής: Παναγιώτης Γεώργας
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Βασιλάτου
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Βίντεο – design: Θωμάς Παλυβός
Παραγωγή: Performing Arts and Entertainment
Ερμηνεύουν: Παύλος Χαϊκάλης, Κώστας Αποστολάκης, Γιάννης Δρακόπουλος, Φωτεινή Αθερίδου, Κώστας Φαλελάκης, Έφη Σταυροπούλου, Μαρία Βασιλάτου, Θέμις Μαρσέλλου.
