Skip to main content

Οι «Μαγεμένες» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Στη νέα προσωρινή θέση τους, αυτήν τη φορά στην προστατευτική σκιά της στοάς του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, βρίσκονται οι «Μαγεμένες», τα αντίγραφα τεσσάρων αμφίπλευρων αγαλμάτων, που είχαν κλαπεί από την πόλη το 1864.

Οι αυθεντικές «Μαγεμένες» («Las Incantadas» στα σεφαραδίτικα), γνωστές και ως «Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης», φυλάσσονται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου, αλλά τα πιστά αντίγραφά τους, φτιαγμένα στο Λούβρο, βρίσκονται εδώ και περίπου δύο χρόνια στη γενέθλια πόλη.

Οι τέσσερις αμφίπλευροι πεσσοί που έφθασαν στην πόλη μετά από αγώνα φορέων της πόλης εκτέθηκαν για πρώτη φορά στην 80ή ΔΕΘ και παρέμεναν μέχρι σήμερα στις αποθήκες της Έκθεσης.

Η προσωρινή τους τοποθέτηση στη βόρεια είσοδο του Αρχαιολογικού Μουσείου αλλάζει την εξωτερική εικόνα του Μουσείου και δίνει τη δυνατότητα στους Θεσσαλονικείς και τους τουρίστες να θαυμάσουν την ομορφιά τους.

Οι «Μαγεμένες» θα παραμείνουν σκεπασμένες μέχρι τα εγκαίνια της 82ης έκθεσης Θεσσαλονίκης όταν θα αποκαλυφθούν σε ειδική τελετή εγκαινίων.

Λαϊκή παράδοση, χωρίς ιστορική βάση

Τα γλυπτά πήραν την ονομασία «Μαγεμένες» από μια λαϊκή παράδοση, χωρίς ιστορική βάση. Ανήκαν σε μια στοά που συνέδεε το παλάτι του Μεγάλου Αλεξάνδρου με ένα άλλο, στο οποίο διέμενε ο φιλοξενούμενός του βασιλιάς της Θράκης με την συνοδεία του. Η βασίλισσα της Θράκης ενέδωσε στη γοητεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και εκείνος τις νύχτες την επισκεπτόταν κρυφά περνώντας από αυτή τη στοά.

Ο άντρας της το έμαθε και ζήτησε να κάνουν στη στοά μάγια. Ο Αριστοτέλης ενημέρωσε τον Αλέξανδρο, ο οποίος εκείνη τη νύχτα δεν βγήκε. Η βασίλισσα, ανήσυχη για την καθυστέρησή του, πήγε με την ακολουθία της στη στοά να τον περιμένει και, χτυπημένη από τα μάγια, μαρμάρωσε, όπως μαρμάρωσε αμέσως μετά κι ο άντρας της, που πήγε κι αυτός εκεί για να δει αν τα μάγια είχαν αποδώσει.

Το μνημείο με την ονομασία «Μαγεμένες» ή Είδωλα, Las Incantadas στα ισπανοεβραϊκά, ανήκε πιθανότατα σε ένα σημαντικό δημόσιο κτήριο στο κέντρο της ρωμαϊκής Θεσσαλονίκης. Χρονολογείται στο τέλος του 2ου ή στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. και τοποθετείται κάπου ανάμεσα στην Παναγία Χαλκέων, τα Λουτρά Παράδεισος και στον Άγιο Νικόλαο, στον άξονα της σημερινής οδού Αριστοτέλους.

naftemporiki.gr