Η έκθεση «Ζογγολόπουλος-Χουλιαράς: Μεσσάνα», η οποία εγκαινιάζεται το ερχόμενο Σάββατο 14 Ιουλίου, σχεδιάστηκε με απόλυτο σεβασμό και σε οργανική συνομιλία με τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης, μετά από έναν περίπου χρόνο μελέτης αλλά και ενδελεχούς επιτόπιας έρευνας.
Δύο από τους πλέον εξέχοντες Έλληνες γλύπτες που διακρίνονται, μεταξύ άλλων, για τον οργανικό μεταξύ τους διάλογο αλλά και την εξαιρετική συνομιλία του έργου τους με τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και τις δυνατότητες του δημοσίου χώρου, «εγκαθίστανται» στον Δημόσιο Χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης ακολουθώντας νοερά τη διαδρομή του επισκέπτη και υπογραμμίζοντας τη δομή, τον ρόλο και τη σημασία κάθε επιμέρους μνημείου.
Στην υποδειγματικά αναστηλωμένη πόλη της αρχαίας Μεσσήνης, σε στενή συνεργασία με τον επί σειρά ανασκαφέα της και Πρόεδρο της Εταιρείας Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών, Καθηγητή Πέτρο Θέμελη και σε σχεδιασμό που ακολουθεί και ενδυναμώνει τη διαδρομή της επίσκεψης στον αρχαιολογικό χώρο και τα επιμέρους μνημεία του (Κρήνη Αρσινόης, αρχαία Αγορά, Ασκληπιείο, Στάδιο, Παλαίστρα κ.ά.) τοποθετήθηκαν και παρουσιάζονται 11 γλυπτά του Γιώργου Ζογγολόπουλου και 11 γλυπτά του Γιώργου Χουλιαρά.
Τα έργα, μεγάλης κλίμακας στο σύνολό τους και κατασκευασμένα για εξωτερικό χώρο, ανθεκτικά ως προς το υλικό τους (μέταλλο) και «δωρικά» ως προς τη σύλληψη και την εκτέλεσή τους, με αναφορές μυθολογικές και ιστορικές συμβατές με τον χώρο αλλά και συμβολισμό διαχρονικό ως προς τις παναθρώπινες αναζητήσεις, επελέγησαν από τον Άγγελο Μωρέτη, αρχιτέκτονα και διευθυντή του Ιδρύματος Γεωργίου Ζογγολόπουλου, τον Ομ. Καθηγητή της ΑΣΚΤ Γιώργο Χουλιαρά και την επιμελήτρια της έκθεσης Ίριδα Κρητικού, προκειμένου να τοποθετηθούν στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης, να τον αφουγκραστούν ιστορικά και αισθητικά και να συνομιλήσουν μαζί του, επαναπροσδιορίζοντας το τοπίο, τη δομή και τους άξονες των αρχαίων κτισμάτων.
«Ακολουθώντας τη νοητή διαδρομή αλλά και τη δομή του χώρου, τοποθετούμενα με προϋπόθεση και ζητούμενο την απρόσκοπτη θέαση και στόχο την οργανική σήμανση και την ενίσχυση της δυναμικής κάθε αρχιτεκτονικής μονάδας, τα σύγχρονα γλυπτά των δύο εμβληματικών δημιουργών, συμβάλλοντας με τη λιτή αλλά καθηλωτική παρουσία τους σε έναν νέο συλλαβισμό της γεωγραφίας του χώρου, στην επαναψηλάφηση και τον αναστοχασμό των μνημείων του και της σημασίας τους, αρθρώνουν έναν πολυσχιδή διάλογο σχετικό με την ενεργοποιημένη περιήγηση, την ενδότερη υπόσταση και την υποδόρια κατανόηση του έμβιου και αεί μεταλλασσόμενου αρχαιολογικού χώρου», σημειώνει η Ίρις Κρητικού.
naftemporiki.gr
