Ο κινηματογραφιστής Ρόμπι Μιούλερ, γνωστός για το έργο του στις ταινίες των Βιμ Βέντερς, Τζιμ Τζάρμους και Λαρς Φον Τρίερ, πέθανε σε ηλικία 78 ετών.
Ο Μιούλερ πέθανε στο σπίτι του στο Άμστερνταμ, μετά από πολλά χρόνια αγγειακής άνοιας που τον είχε αφήσει ανίκανο να μιλήσει ή να κινηθεί, σύμφωνα με την ολλανδική εφημερίδα «Het Parool». Ο Μιούλερ, γεννημένος στο Κουρασάο το 1940, αποτέλεσε έναν από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες του κινηματογράφου του τελευταίου μισού αιώνα. Μετά τις σπουδές του στην Κινηματογραφική Ακαδημία της Ολλανδίας, μαθήτευσε δίπλα στον κινηματογραφιστή Γκέραρντ Βάντενμπεργκ και εργάστηκε ως βοηθός κάμεραμαν σε πολλές από τις ταινίες του στην Ολλανδία και τη Γερμανία.
Η πρώτη ταινία του Βέντερς, «Καλοκαίρι στην Πόλη» (Summer in the City) ήταν, επίσης, και η αρχή για τον Ρόμπι Μιούλερ. Μαζί θα συνέχιζαν να ετοιμάζουν 10 ταινίες, καθώς και μέρος του «Πέρα από τα Σύννεφα» (Beyond the Clouds), την τελευταία ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι.
Στις ταινίες αυτές ο Μιούλερ ανέπτυξε ένα εκλεπτυσμένο, παρατηρητικό ύφος, συμπληρώνοντας το ενδιαφέρον του Βέντερς για τη ρετρό ποπ κουλτούρα και τις τύπου roadtrip περιπλανήσεις. Αναμφισβήτητα η πιο επιτυχημένη συνεργασία τους ήταν το «Παρίσι – Τέξας», το οποίο κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1984. Ωστόσο, η ταινία «Ο Αμερικανός φίλος», το αριστούργημα της Πατρίτσια Χάισμιθ, της πιο διάσημης εν ζωή συγγραφέως αστυνομικής λογοτεχνίας, ήταν αυτή η οποία εδραίωσε τη διεθνή φήμη τους, το 1977.
Ο Μιούλερ συνδέθηκε ιδιαίτερα με τον Τζιμ Τζάρμους, γυρίζοντας τις ταινίες «Mystery Train», «Dead Man» και «Ghost Dog: Way of the Samurai». Στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, είχε αποκτήσει μεγάλο όνομα στον κινηματογράφο, ενώ ήταν τακτικά υποψήφιος για βραβεία παρόλο που δεν προτάθηκε ποτέ υποψήφιος για Όσκαρ.
Συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Λαρς Φον Τρίερ στο «Δαμάζοντας τα κύματα» (Breaking the Waves) το 1996 και στο «Χορεύοντας στο σκοτάδι» (Dancer in the Dark) το 2000, το οποίο απέσπασε Χρυσό Φοίνικα. Τελευταίες ταινίες του Μιούλερ, ήταν το «24 Hour Party People» του Μίχαελ Γουίντερμποτομ το 2002, και το «Carib’s Leap in Grenada» του Στιβ ΜακΚουίν την ίδια χρονιά.
