Ενσωματώνοντας θραύσματα κι από άλλους «Δον Ζουάν» της παγκόσμιας λογοτεχνίας και ακροβατώντας στα σύνορα δύο γλωσσών: του σινεμά και του θεάτρου, το έργο, που, στην εποχή του, πολεμήθηκε όσο κανένα, ο «Δον Ζουάν» του Μολιέρου, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, από τις 25 Ιανουαρίου έως τις 19 Φεβρουαρίου, στις 8.30 το βράδυ.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί με αγγλικούς υπέρτιτλους, τα Σαββατοκύριακα 4 και 5, 11 και 12 και 18 και19 Φεβρουαρίου.
Ή μήπως έχει δίκιο ο ίδιος ο Δον Ζουάν;
Τι είναι, τελικά, ο Δον Ζουάν; Ο μεγαλύτερος αλήτης που πέρασε ποτέ από τη Γη, ένας αφηνιασμένος, ένας διάβολος, ένας αιρετικός, ένας ασεβής χωρίς όρια, ένας αληθινός Σαρδανάπαλος, ο νυμφίος του ανθρώπινου γένους, όπως πιστεύει ο υπηρέτης του, Σγαναρέλ; Είναι αυτός, που οι γυναίκες θέλουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους να πιστέψουν, αν και φοβούνται μην είναι κόλακας και έχει στον νου του μόνο να εξαπατά κορίτσια, όπως νομίζουν διάφορες νεαρές; Είναι η θλίψη και τα βάσανα της ζωής, όπως πιστεύει ο πατέρας του;
Ή μήπως έχει δίκιο ο ίδιος ο Δον Ζουάν, ένας άντρας που παντρεύεται περίπου κάθε μήνα, ένας άντρας που η ζωή του σκανδαλίζει, ένας αθεράπευτα ρομαντικός καρδιοκατακτητής που καταφέρνει να παίρνει χάρη ακόμα και για θανάτους που προκάλεσε; Μήπως είναι λογικό να μην μπορεί να αρνηθεί την καρδιά του σε καθετί αξιαγάπητο που βλέπει, που και δέκα χιλιάδες καρδιές αν είχε, θα τις έδινε όλες; Έχουν ανεξήγητα θέλγητρα οι νεογέννητες ορμές και όλη η απόλαυση του έρωτα συνίσταται στην αλλαγή;
Εκθέτει τους εχθρούς του, αλλά και τον εαυτό του
Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός καταπιάνεται με την ιστορία αυτού του αιώνιου εραστή, που ζει μέσα από τα πάθη του, είναι σε διαρκή κίνηση, αδημονεί να γευτεί τις χαρές της ζωής, αυτού του σκεπτικιστή που δεν αρνείται να διαπραγματευτεί με το μεταφυσικό, προκαλεί τη συντηρητική κοινωνία της κάθε εποχής, αμφισβητώντας κανόνες, αναδεικνύοντας την υποκρισία, παραβιάζοντας κοινωνικά ταμπού. Με την αξεπέραστη γοητεία του, την αίσθηση ελευθερίας που τον διαποτίζει και το οξύ πνεύμα του, εκθέτει τους εχθρούς του, αλλά και τον εαυτό του.
Ένας ήρωας – μύθος και ένα έργο – αίνιγμα που θίγει μεγάλα ερωτήματα της ανθρώπινης φύσης: την επιθυμία, τον φόβο, την ελευθερία. «Ένα πρόσωπο – σημείο μέσα στον χάρτη του ανθρώπινου πόθου, του ανθρώπινου φόβου, τόσο φαντασιακό όσο ένα μετείκασμα, τόσο πραγματικό όσο ένα ποίημα. Μια ουτοπική επανάσταση του ανθρώπου απέναντι σε ό,τι υποδύεται σταθερότητα, γεμάτη θύματα, πραγματικά και φανταστικά» σημειώνει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός.
Το έργο – θύμα των «ορθώς σκεπτόμενων»
Ο Δον Ζουάν γεννήθηκε από την πένα του Ισπανού δραματουργού Τίρσο ντε Μολίνα, αλλά η φήμη του εξαπλώθηκε στα πέρατα του κόσμου. Η μορφή του Δον Ζουάν έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον σημαντικών δραματουργών, ποιητών, πεζογράφων και φιλοσόφων ανά τους αιώνες.
Ο Μολιέρος (1622 – 1673), ένας από τους πιο σπουδαίους συγγραφείς του παγκόσμιου ρεπερτορίου, δραματουργός, ηθοποιός και θιασάρχης, που έζησε τον «μεγάλο αιώνα» της γαλλικής κλασικής δραματουργίας και, στα έργα του, στηλιτεύει την υποκρισία και, μέσα από μοναδικές κωμικές καταστάσεις, εξερευνά τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, μας έχει δώσει ίσως τον πιο γνήσιο, τον πιο ασεβή Δον Ζουάν από όλους. Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στις 15 Φεβρουαρίου 1665, στο Παλαί Ρουαγιάλ, και προκάλεσε φοβερές αντιδράσεις. Ο Μολιέρος κατηγορήθηκε ως άθεος και αναγκάστηκε να προχωρήσει σε περικοπές του κειμένου. Ο βασιλιάς, ο οποίος θαύμαζε μεν τον συγγραφέα, αλλά δεν κατάφερε να διαχειριστεί τις αντιδράσεις, του ζήτησε να αποσύρει το έργο, ανανεώνοντας, ταυτόχρονα, τη δημόσια υποστήριξή του σε αυτόν: αποδέχτηκε να γίνει ο ανάδοχος του πρώτου παιδιού του Μολιέρου και πίστωσε τον θίασό του με μια γενναία επιχορήγηση και με τον τίτλο του «Βασιλικού Θιάσου».
Ο Μολιέρος απέσυρε την παράσταση και δεν εξέδωσε ποτέ το κείμενο. Από τότε και για σχεδόν δύο αιώνες, το έργο έμεινε στην αφάνεια. Το πλήρες κείμενο παρουσιάστηκε ξανά στη Γαλλία το 1841 και, από τότε, δεν εγκατέλειψε τη σκηνή. Αυτό το απαγορευμένο έργο, το έργο – θύμα των «ορθώς σκεπτόμενων» θεατών, καταγράφεται πια, στον 20ό αιώνα, ως κορυφαίο του γαλλικού κλασικού θεάτρου.
Παράλληλη δράση
Την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου, μετά την παράσταση, θα ακολουθήσει συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές της.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση κειμένου Μολιέρου: Δημήτρης Δημητριάδης, σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός, δραματουργία: Μιχαήλ Μαρμαρινός – Έρι Κύργια, μουσική – μεταγραφή «Don Giovanni» του Μότσαρτ: Δημήτρης Καμαρωτός, διαμόρφωση χώρου: Kenny McLellan, κοστούμια: Εύα Νάθενα, φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ, φωτογραφίες – video γυναικών: Έφη Γούση, επιμέλεια κίνησης: Τάσος Καραχάλιος, σχεδιασμός ήχου: Κώστας Μπώκος, βοηθοί σκηνοθέτη: Ασπασία – Μαρία Αλεξίου, Ιωάννα Μπιτούνη, μετάφραση υπερτίτλων: Μέμη Κατσώνη, παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, υπεύθυνη παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη. Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης): Γιάννος Περλέγκας, Χάρης Φραγκούλης, Έλενα Μαυρίδου, Γιάννης Βογιατζής, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Τάσος Καραχάλιος, Έφη Γούση, Adrian Frieling, Ντένης Μακρής, Ilya Algaer, Χορός: χορωδία γυναικών, σοπράνο: Μυρσίνη Μαργαρίτη, ακορντεόν: Στέλιος Κατσατσίδης.
Πληροφορίες
Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση: λεωφ. Συγγρού 107 – Αθήνα, τηλ.: 210 9005800. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 25, 20, 15, 10, 7 ευρώ, μειωμένο ή μικρή παρέα (5 – 9 άτομα): 20, 16, 12, 8 ευρώ, μεγάλη παρέα (10+ άτομα): 18, 14, 11, 7 ευρώ, ΑΜΕΑ – άνεργοι: 5 ευρώ, συνοδός ΑΜΕΑ: 10 ευρώ. Πώληση εισιτηρίων: ταμείο Στέγης (Δευτέρα – Κυριακή: 9:00 – 21:00), καταστήματα: Γερμανός, Cosmote και Ιανός οδού Σταδίου, τηλεφωνικά: 210 9005800, ομαδικές κρατήσεις: 213 0178176 και ηλεκτρονικά στο [email protected], γραμμή Φίλων της Στέγης: 213 0178200 (Δευτέρα – Κυριακή: 9:00 – 20:00), ηλεκτρονική προπώληση: sgt.gr, η υπηρεσία print@home είναι διαθέσιμη για τις online αγορές εισιτηρίων. Τυπώστε το εισιτήριό σας, από όπου κι αν βρίσκεστε, και μπείτε με αυτό απευθείας στην αίθουσα.
naftemporiki.gr
