Skip to main content

Γιάννης Παρασκευόπουλος: «…να σηκωθούμε ορθοί και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας ολόκληρο»

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]

Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος σκηνοθετεί το αριστοτεχνικά εκρηκτικό ψυχολογικό θρίλερ των Τόμας Βίντερμπεργκ, Μόγκενς Ρούκοφ και Μπο Χρ. Χάνσεν, «Οικογενειακή γιορτή» («Festen»), που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και παρουσιάζεται στο Εθνικό Θέατρο, από τις 6 έως τις 9 Ιουλίου, και μας μιλά για την παράσταση και για τη σημερινή Ελλάδα.

Ποια θέματα θίγει το έργο;

«Η “Οικογενειακή γιορτή” είναι ένα έργο, που ξεπερνάει την έννοια του θέματος και περνάει σε μια άλλη διάσταση αυτό που διαπραγματεύεται. Το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης, που φαίνεται να είναι το κινητήριο θέμα, είναι απλώς η αφορμή, για να θίξει ο συγγραφέας αυτό που τον απασχολεί: το πόσο καλά είμαστε προστατευμένοι μέσα στον ψεύτικο κόσμο που έχουμε κατασκευάσει. Είναι σαν ο κάθε ήρωας του έργου να έχει φτιάξει ένα σύμπαν και να έχει χτίσει ένα κάστρο γύρω του, για να τον προστατεύει. Όλοι αυτοί οι μικροί κόσμοι έρχονται και καταρρέουν μετά την απόφαση του κεντρικού ήρωα να αποκαλύψει την αλήθεια του».

Πώς εξελίσσεται η πλοκή του;

«Όλα ξεκινούν με αφορμή τα εξηκοστά γενέθλια του πατέρα. Όλη η οικογένεια συγκεντρώνεται, για να γιορτάσει. Όμως, τα μέλη της συναντιούνται για πρώτη φορά μετά την κηδεία της κόρης, που έχει αυτοκτονήσει. Μέσα σε όλη αυτήν την ατμόσφαιρα που όλοι προσπαθούν να γιορτάσουν, παρόλο που η ανάμνηση του θανάτου είναι σχετικά πρόσφατη, έρχεται η απόφαση του Κρίστιαν να αποκαλύψει ότι αυτός και η νεκρή του αδελφή ήταν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης του πατέρα τους».

Πώς το προσεγγίζετε μέσα από τη σκηνοθετική σας ματιά;

«Ίσως να φταίει η ηλικία, όμως, τώρα πια, για να κοιτάξω κάτι, πρέπει να πάω λίγο πίσω, να πάρω μια απόσταση από το αντικείμενο. Έχω, λοιπόν, μια πρεσβυωπική οπτική για το έργο. Το έργο γράφτηκε στη Δανία, είναι κάτι που συμβαίνει σε μια βόρεια ευρωπαϊκή χώρα. Η αντιμετώπιση των χαρακτήρων δεν μας είναι καθόλου οικεία. Κι όμως, η οδύνη της αλήθειας τους μας αγγίζει και μας συγκλονίζει όλους».

Ποια στοιχεία της σύγχρονης ζωής μας καθρεφτίζει η παράσταση;

«Ίσως, το τεράστιο αδιέξοδο, στο οποίο μπορεί να μας φέρνει η αγάπη των δικών μας ανθρώπων. Η οικογένεια θα είναι πάντα το πιο ήσυχο κύτταρο της κοινωνίας. Είναι τρομακτικό να σκέφτεται κανείς πως δυο άνθρωποι, που μεγάλωσαν μαζί, που πέρασαν ατελείωτο χρόνο μαζί, που έπαιξαν, που έκλαψαν, που κοιμήθηκαν σε διπλανά κρεβάτια για χρόνια, δεν μπορούν να λύσουν ένα απλό θέμα και καταλήγουν να είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί».

Πού θα έπρεπε να στραφεί – κοιτάξει ο σημερινός άνθρωπος, ώστε να μην του ξεφεύγει η πραγματική ουσία της ζωής;

«Να δει τον εαυτό του. Νομίζω πως έχουμε χαθεί, κοιτάζοντας τους άλλους ή προβάλλοντας τον εαυτό μας μέσα από τα πολυμέσα, και έχουμε ξεχάσει τον εαυτό μας. Εγώ αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε: να σηκωθούμε ορθοί και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας ολόκληρο».

Όσον αφορά στη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, ποια είναι τα συναισθήματά σας;

«Ταξιδεύω στο εξωτερικό αρκετά συχνά για επαγγελματικούς λόγους. Κάθε φορά που επιστρέφω, νιώθω χαρούμενος. Όσο μπορώ να δημιουργώ, δεν επιτρέπω αυτό που συμβαίνει να με απογοητεύσει. Έχω την τύχη όλο αυτό να μπορώ να το κάνω κάτι και να το επικοινωνώ με το κοινό. Επιπλέον, έχοντας και δυο παιδιά, θέλω να πιστεύω πως η επιμονή μας τους δίνει δικαίωμα στο όνειρο».

Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτή τη δύσκολη φάση;

«Να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις, που μας κάνουν να νιώθουμε ελεύθεροι και δημιουργικοί. Δεν είναι εύκολο, αλλά νομίζω πως, αναπτύσσοντας μια καλύτερη σχέση με την αλήθεια, μπορούμε να τα καταφέρουμε».

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν – Μανώλης Δούνιας, ελεύθερη απόδοση στίχων: Μαγδαληνή Μπεκρή, σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος, σκηνικά – κοστούμια: Σοφία Παπαδοπούλου, μουσική: Μάνος Μυλωνάκης, κίνηση: Αλέξης Τσιάμογλου, φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης, Α΄ βοηθός σκηνοθέτη: Άρης Νινίκας, Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Χιώτης, βοηθός σκηνογράφου: Δανάη Πανά, βοηθοί φωτιστή: Ιφιγένεια Γιαννιού –  Αθανασία Λάζου – Σταματία Σαπατόρη, οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη.

Διανομή (με σειρά εμφάνισης): Χρίστος Στυλιανού (Κρίστιαν), Στεφανία Ζώρα (το μικρό κοριτσάκι), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Μίκαελ), Σταυρούλα Αραμπατζόγλου (Μέττε),  Κωνσταντίνος Λιάρος (Λαρς), Ιωάννα Παγιατάκη (Ελένε), Γιολάντα Μπαλαούρα (Έλσι), Βασίλης Σπυρόπουλος (Χέλγκε), Κλειώ Δανάη Οθωναίου (Πία), Νίκος Καπέλιος (Χέλμουντ), Αλέξανδρος Τσακίρης (παππούς), Νεφέλη Ανθοπούλου (Πάουλα), Γιάννης Παρασκευόπουλος (Κιμ), Βασίλης Παπαγεωργίου (Μπάτοκαϊ).

Πληροφορίες

Εθνικό Θέατρο – Αίθουσα Εκδηλώσεων: Αγ. Κωνσταντίνου 22 – 24, Αθήνα, τηλ.: 210 5288170 – 171. Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή και Κυριακή: 21.00, Σάββατο: 18.00 και 21.00. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 20 ευρώ, φοιτητικό: 15 ευρώ, ανέργων: δωρεάν (5 θέσεις σε κάθε παράσταση, με σειρά προτεραιότητας και επίδειξη κάρτας ανεργίας).

Πώληση εισιτηρίων: κεντρικά εκδοτήρια Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου: Πανεπιστημίου 39 – εντός στοάς Πεσμαζόγλου (Δευτέρα – Παρασκευή: 9:00 – 16:00, Σάββατο: 10:00 – 15:00), καταστήματα Reload και βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, ηλεκτρονικά: greekfestival.gr, τηλεφωνικά: 210 3272000 (καθημερινά και Κυριακές: 9:00 – 21:00). Εκδοτήρια εισιτηρίων λειτουργούν σε όλους τους χώρους των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τα οποία εξυπηρετούν μόνο την παράσταση της ημέρας και ανοίγουν δύο ώρες πριν την έναρξή της.