Με τη νέα όπερα «Λεπορέλλα» του Γιώργου Κουρουπού, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες, ξεκινά το 2020 για την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ). Το λιμπρέτο, βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του μεγάλου Αυστριακού συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ, υπογράφει η διακεκριμένη ποιήτρια και λογοτέχνης Ιουλίτα Ηλιοπούλου.
Η «Λεπορέλλα», η οποία αποτελεί παραγγελία της Εναλλακτικής Σκηνής στον συνθέτη, θα παρουσιαστεί στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ για έξι παραστάσεις, από τις 11 έως τις 26 Ιανουαρίου 2020.
Σκηνοθετημένη σαν υποβλητικό δραματικό θρίλερ, μέσα σε ένα αφαιρετικό σκηνικό που παραμένει πιστό στο πνεύμα της νουβέλας, η «Λεπορέλλα» είναι ένα ψυχογράφημα που εξερευνά τις σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης σεξουαλικότητας αλλά και μια μοναδικά δυνατή και συγκινητική ιστορία για τους ανθρώπους που δεν αγαπήθηκαν.
Στη Βιέννη, στα τέλη του 19ου αιώνα, στο αρχοντικό ενός βαρόνου, μια φιλάργυρη, γεροντοκόρη υπηρέτρια ζει τον ανεκπλήρωτο έρωτα για το αφεντικό της, εξυπηρετώντας τις ανήθικες επιθυμίες του και κρυφακούγοντας πίσω απ’ τον τοίχο. Οι συνέπειες των πράξεών της, όμως, θα είναι καταστροφικές.
Τη μουσική διεύθυνση έχει αναλάβει ο αρχιμουσικός Νίκος Βασιλείου, ενώ τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια φέρουν την υπογραφή του Πάρι Μέξη, ενός πολυδιάστατου δημιουργού με διεθνή παρουσία στην όπερα και ιδιαίτερη αισθητική ματιά.
Εξαίρετο δείγμα γραφής της ψυχογραφικής πένας του μάστορα της νουβέλας Στέφαν Τσβάιχ (1881-1942), ενός από τους «ιδανικούς αυτόχειρες» της παγκόσμιας λογοτεχνίας, η «Λεπορέλλα» αποτελεί την τραγική «θηλυκή εκδοχή» του πιστού υπηρέτη Λεπορέλλο στην αριστουργηματική όπερα «Ντον Τζοβάννι» του Μότσαρτ. Η νουβέλα πρωτοεκδόθηκε το 1935 και συμπεριλήφθηκε στον τόμο «Αμόκ και άλλες νουβέλες» (κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2014 από τις εκδόσεις Άγρα), που συγκεντρώνει μερικές από τις γνωστότερες και δημοφιλέστερες ιστορίες του συγγραφέα. Οι περίφημες νουβέλες του Τσβάιχ, σαν μια σειρά από πίνακες που αναπαριστούν την ευαισθησία της βιεννέζικης κοινωνίας των αρχών του 20ού αιώνα, τον κατέστησαν τον πιο πολυδιαβασμένο και πιο μεταφρασμένο γερμανόφωνο λογοτέχνη.
Στη «Λεπορέλλα», μια αδρή γυναίκα από το Τιρόλο φτάνει στη Βιέννη για να εργαστεί σε ένα σπίτι βαρόνων. Ο στρυφνός χαρακτήρας της βαρόνης, η ελαφρότητα του βαρόνου, η ταραχώδης σχέση του ζεύγους διαμορφώνουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο η υπηρέτρια θα παίξει έναν καταλυτικό ρόλο. Στην αρχή αρκείται στα καθήκοντά της, όταν όμως η βαρόνη πρόσκαιρα απομακρυνθεί από το σπίτι, εκείνη θα αφοσιωθεί δουλικά στον βαρόνο διευκολύνοντας τις ερωτικές του δραστηριότητες. Η αφύπνιση του δικού της ερωτισμού, που γίνεται ολοένα και πιο ανεξέλεγκτος, την οδηγεί στη σχεδιασμένη «αυτοκτονία» της βαρόνης, γεγονός που θα επιφέρει αργότερα και το δικό της τραγικό τέλος.
Η υπόθεση του έργου αφορά προσωπικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς που παραμένουν επίκαιροι και άλυτοι μέχρι σήμερα: ένας αποτυχημένος γάμος, ένα δυστυχισμένο ζευγάρι χωρίς παιδιά, ένα κορίτσι που μεγάλωσε χωρίς έρωτα, χωρίς καμία ουσιαστική σχέση και το οποίο αυτή η κοινωνική απομόνωση το έκανε τόσο σκληρό και συνάμα επικίνδυνα εύθραυστο.
Ο Γιώργος Κουρουπός σημειώνει: «Όταν πρωτοδιάβασα το συγκλονιστικό διήγημα του Στέφαν Τσβάιχ “Λεπορέλλα”, σκέφτηκα αυτομάτως πόσο αυτό το κείμενο προσφερόταν για ένα μουσικό δράμα. Οι κρυφές σκέψεις, οι ανομολόγητες επιθυμίες, τα ψεύτικα λόγια, οι βαθιές στερήσεις, τα ψυχικά τραύματα, οι υψηλές εντάσεις, το ζοφερό κλίμα μιας ακαθόριστης αλλά κι αναπόφευκτης καταστροφής, όλα καθορίζουν το πολύπλοκο, πολυσύνθετο και απόκρυφο περιβάλλον, το οποίο μόνο η μουσική μπορεί δραστικά να προβάλει, αξιοποιώντας τη συμβολική και συγκινησιακή της διάσταση. Από την άλλη μεριά, η πληθώρα των περιγραφόμενων σκηνών, αλλά και η αποκάλυψη αυτών που υπονοούνται, προσκαλεί σε μια ακόμη πιο συναρπαστική δραματοποίηση, που προσάδει ιδιαίτερα στο μελόδραμα – στην όπερα. Η συνεργασία μου με την Ιουλίτα Ηλιοπούλου, μετά από τόσα χρόνια, είναι για μένα η απόλυτη εγγύηση για την επιτυχία του εγχειρήματος».
Το έργο ακολουθεί την ψυχαναλυτική εξέλιξη της φαινομενικά αντιηρωίδας, που μέσα από υποσυνείδητες μεταθέσεις και προβολές ονειρεύεται και ζει μόνη πίσω απ’ τον τοίχο, ενώ παράλληλα φωτίζει το δίκιο και το άδικο των δύο άλλων προσώπων. Γράφοντας το λιμπρέτο της «Λεπορέλλας», η Ιουλίτα Ηλιοπούλου ακολούθησε τη δραματουργική εξέλιξη της ψυχαναλυτικής νουβέλας του Τσβάιχ, με πίστη αλλά και με ελευθερία στην έκφραση, στην προβολή των συμβολισμών, στην ψυχολογία των προσώπων. «Μιλώντας και ανταλλάσσοντας ιδέες με τον Γιώργο Κουρουπό, επεδίωξα να δώσω λόγο –γλωσσική έκφραση– όχι μόνο στην επικοινωνία ή στις εκρήξεις των ηρώων, αλλά κυρίως στη σιωπή τους. Στη σιωπή που πάνω της ακούγονται δυνατά τα βήματα της ψυχής τους, αυτά που κάνει ανάγλυφα η μουσική. Τρία κύρια πρόσωπα, μια υπηρέτρια και ένα ζευγάρι, δεν είναι παρά η μικρογραφία ενός κόσμου που πληγώνει και πληγώνεται, που φοβάται την αλήθεια και ψεύδεται, ζητώντας απεγνωσμένα να κρατηθεί από κάτι. Η πραγματικότητα, μέσα από το βλέμμα της Λεπορέλλας που ζει πίσω απ’ τον τοίχο, εκδικείται δραματικά», επισημαίνει.
Τον ρόλο της Λεπορέλλας θα ερμηνεύσουν δύο διακεκριμένες Ελληνίδες μεσόφωνοι, η Ειρήνη Καράγιαννη (11, 17, 25/1) και η Άρτεμις Μπόγρη (12, 18, 26/1). Μαζί τους ένα εξαιρετικό καστ μονωδών της ΕΛΣ, οι Τάσος Αποστόλου, Μυρσίνη Μαργαρίτη, Βάσια Ζαχαροπούλου, Νίκη Χαζιράκη, Εβίτα Χιώτη, Πέτρος Μαγουλάς. Συμμετέχουν ένα ενδεκαμελές ενόργανο σύνολο και η Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ.
