Το μυθιστόρημα «Ταξιδεύοντας σε Ξένη Γη» του Ντέιβιντ Παρκ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg,σε μετάφραση Νίκου Μάντη.
«Μπαίνω στην παγωμένη γη, μολονότι δεν μπορώ να πω σε ποιά χώρα ανήκει. Κάποιες ϕορές την κοιτάζω σαν από ένα ντρόουν, και αποκάτω μου ξετυλίγεται ένα πεδίο πνιγμένο στο χιόνι, με λίμνες και χαράδρες, και δάση που ξαφνικά υψώνονται όρθια και τρίβουν τα άσπρα τους κλαδιά πάνω στα μάτια μου. Άλλοτε βουλιάζω μέχρι τα γόνατα στα βάθη της δίχως να διακρίνω τον ορίζοντα, πασχίζοντας να συνεχίσω ένα ταξίδι που ο σκοπός του δεν είναι ξεκάθαρος και του οποίου αγνοώ τόσο το σημείο εκκίνησης όσο και τον προορισμό. Ο κόσμος παραμένει καλυμμένος, με τη ζωή μέσα του να οδηγείται σταδιακά στην ασφυξία, σαν τα πρόβατα που έχουν παγιδευτεί και στοιβάζονται μέσα σε αρχαία πέτρινα τείχη, και δεν μπορώ να τα τραβήξω προς την ελευθερία.
Όλα είναι κρυμμένα, ακόμα και τα μυστικά που τ᾽ αγκαλιάζω σφιχτά για να τα εμποδίσω να βγουν στο ϕως, κι ο κόσμος απλώνεται σε τόσο άπειρες επιφάνειες, που αδυνατώ να τον αιχμαλωτίσω σε ένα και μόνο πλάνο, κι έτσι μισοκλείνω τα μάτια μου, μονάχα για να κρατήσω εκτός το ανεμοδαρμένο χιόνι. Όλα τα πράγματα οφείλουν να έχουν ένα σκοπό, γι᾽ αυτό πρέπει κι εγώ να βρω τον δικό μου, ή αλλιώς να παραδοθώ στο κάλεσμα τούτης της παγωμένης γης που μου φωνάζει ν᾽ ακολουθήσω την εξάντλησή μου και να αναπαύσω το κεφάλι μου στο μαλακό μαξιλάρι του χιονιού»: σκέψεις ενός πατέρα που οδηγεί επί ώρες μέσα στο χιόνι -Μπέλφαστ, Σάντερλαντ και πάλι πίσω- κάποια μέρα λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, για να φέρει στο σπίτι τον άρρωστο γιο του, αποκλεισμένο στη μακρινή πόλη όπου σπουδάζει.
«Στη διάρκεια τούτης της μοναχικής διαδρομής με το αυτοκίνητο, ο ήρωας της ιστορίας, ένας μεσήλικας “άνθρωπος της διπλανής πόρτας”, θ’ αναγκαστεί ν’ αντιμετωπίσει περισπασμούς και κινδύνους, κυρίως όμως θα έρθει αντιμέτωπος με τους εσωτερικούς δαίμονές του, και ειδικά με τις τύψεις και τις αμφιβολίες που συνοδεύουν το ρόλο του ως πατέρα», διαβάζουμε στην Εισαγωγή του Μάντη.
Το μυθιστόρημα μιλά για την αγάπη, την απώλεια, τη μνήμη, την ενοχή και την εξιλέωση, για τη σχέση πατέρα και γιου, για μυστικά που χωρίζουν και για δεσμούς που παραμένουν άρρηκτοι.
Ο Ντέιβιντ Παρκ -από τους σημαντικότερους Ιρλανδούς συγγραφείς, έχει τιμηθεί με το βραβείο Ewart-Biggs Memorial. Το «Ταξιδεύοντας σε ξένη γη» τιμήθηκε με το βραβείο του καλύτερου Ιρλανδικού Μυθιστορήματος της Χρονιάς, για το 2019.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
