Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Το εμβληματικό έργο του σύγχρονου αγγλικού ρεπερτορίου, «Ένας Αριθμός», ανεβαίνει στο Bios από τις 21 Ιανουαρίου, και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μ.μ., σε σκηνοθεσία Ανδρέα Γ. Ανδρέου. Η σπουδαία θεατρική συγγραφέας Κάρυλ Τσέρτσιλ συνθέτει μία αλληγορία για τον σύγχρονο κόσμο, τη σχέση πατέρα-γιου και τα όρια του επιτρεπτού.
Δύο ηθοποιοί από διαφορετικές γενιές συμπράττουν επί σκηνής, για πρώτη φορά, για να ενσαρκώσουν έναν αριθμό προσώπων, καταστάσεων και ταυτοτήτων -τόσο μακριά, όμως, τόσο κοντά.
Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη της παράστασης Ανδρέα Γ. Ανδρέου.
Λίγα λόγια σας για την παράσταση;
«Το έργο που ανεβάζουμε ονομάζεται “Ένας Αριθμός” και είναι της σπουδαίας Βρετανίδας συγγραφέως Κάρυλ Τσέρτσιλ. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Λονδίνο, το 2002, και έκτοτε έχει παρασταθεί σε πολλές χώρες από πολύ σημαντικούς ηθοποιούς. Αφορά έναν πατέρα, ο οποίος αποζητά τη δεύτερη ευκαιρία ως γονιός. Η επιστήμη τού το επιτρέπει αυτό, όμως τον φέρνει αντιμέτωπο με έναν αριθμό από γιους, και συνεπώς με τις ευθύνες του. Στην παράστασή μας, τον ρόλο του πατέρα αναλαμβάνει ο Λεωνίδας Κακούρης και τον ρόλο των γιων ο Έκτορας Λιάτσος. Ηθοποιοί από διαφορετικές γενιές, τους οποίους θαυμάζω και ευγνωμονώ».
Ποια θέματα συναντούμε στον πυρήνα της;
«Κατ’ αρχάς το ζήτημα της ταυτότητας, το ποιος είσαι και γιατί είσαι. Το αν η συμπεριφορά σου και ο χαρακτήρας σου είναι κατ’ ουσίαν δικά σου ή εκπορεύονται και καθορίζονται από άλλους. Κοντά σε αυτό το θέμα έρχεται η σχέση πατέρα και γιου, το “πατρικό σύμπλεγμα” δηλαδή. Η απουσία της αρχετυπικής γυναίκας -μάνας ή ερωμένης- καθορίζει, επίσης, τον χαρακτήρα της παράστασης. Πρόκειται για μία τελετή ενηλικίωσης, τόσο για τον πατέρα όσο και για τους γιους».
Πού εστίασε η σκηνοθετική σας ματιά;
«Οι προκλήσεις του έργου είναι μεγάλες. Το γεγονός και μόνο ότι ένας ηθοποιός παίζει τρεις πανομοιότυπους ανθρώπους δημιουργεί ένα τεράστιο σκηνικό και ερμηνευτικό αίτημα. Την ίδια στιγμή, πρόκειται για ένα κείμενο ελλειπτικό, με προφορικό και αποσπασματικό διάλογο, ο οποίος παραδόξως ενισχύει τη δραματουργία και συντελεί στην αμιγώς θεατρική της διάσταση. Δεν εστιάσαμε καθόλου στο επιστημονικό επιφαινόμενο του έργου, που είναι η κλωνοποίηση. Αντιθέτως, δουλέψαμε πάνω στην αρχετυπική, αλληγορική όψη της σχέσης τριών –ίδιων- γιων και ενός πατέρα. Μπορεί το δράμα να κατευθύνεται από μία ακραία ιδέα, μιλά, όμως, πάντα για την ανθρώπινη ζωή».
Τι συμβολίζει το πατρικό σπίτι, που είναι το σταθερό σκηνικό της παράστασης;
«Ο χώρος του πατέρα είναι η σταθερή αναφορά του γιου. Είναι η σκηνική πραγμάτωση είτε της ασφάλειας και της σιγουριάς ή της καταπίεσης και του δεσποτισμού. Είναι ναός και κολαστήριο. Παιχνίδι και τιμωρία. Η ιδιοφυής εικαστική προσέγγιση της Ματίνας Μέγκλα και της Σεμίνας Παπαλεξανδροπούλου δημιουργούν μια αίσθηση ενιαίας αφήγησης και ροής, υπογραμμίζοντας με λεπτότητα αυτή την παραβολική διάσταση. Έτσι αντιμετωπίσαμε το έργο, και έτσι το παρουσιάζουμε: ως παραβολή».
Πείτε μας μια ατάκα ή έναν διάλογο από το έργο. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
« “Πατέρας: Δε χρειάζεται να φύγεις. Όχι για πολύ. / Γιος: Ίσως με κάνει να νιώσω καλύτερα. / Πατέρας: Σ’ αγαπάω. /Γιος: Ακόμα κι αυτό δεν εξαρτάται από σένα”».
Μια καλλιτεχνική σας επιθυμία;
«Να μαθαίνω διαρκώς».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Κάτι εντελώς καινούργιο για μένα, που είναι ο ρόλος μου ως σκηνοθέτη της Θεατρικής Ομάδας Γυμνασίου-Λυκείου στην Εράσμειο Ελληνογερμανική Σχολή. Η επαφή με τα παιδιά, με τις ιδέες και τη φαντασία τους. Πάντα εκπλήσσομαι, διδάσκομαι, και φεύγω διαφορετικός».
Κάτι που σας τη χαλά;
«Η πολιτική ανελευθερία. Μην πάτε μακριά. Εκείνη που βιώνεται καθημερινώς από τα μικρά έως τα μεγάλα. Που αφορά την παθητικότητα στην οποία περιέρχεται ο πολίτης παρακολουθώντας, αλλά αδυνατώντας να επηρεάσει τα τεκταινόμενα. Ο Πίντερ, ένας άνθρωπος που υπηρετούσε την τέχνη του διφορούμενου, είπε παρ’ όλ΄ αυτά: “Ως πολίτης οφείλω να αναρωτηθώ: Τι είναι αλήθεια; Τι είναι ψέμα;”».
Μια αγωνία σας;
«Η αγωνία της τέχνης μου, δηλαδή της εργασίας μου, δηλαδή της ζωής μου, δηλαδή… δηλαδή… δηλαδή…».
Μια ευχή σας;
«Να ζούμε ζωές άλλες από αυτές του Πατέρα και των γιων του έργου μας. Αυτό, ίσως, να μας καθιστούσε βαρετούς στη σκηνή, αλλά όχι και τόσο στη ζωή».
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση-σκηνοθεσία: Ανδρέας Γ. Ανδρέου, σκηνογραφία-ενδυματολογία: Ματίνα Μέγκλα, σχεδιασμός φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου. Ερμηνεύουν: Λεωνίδας Κακούρης, Έκτορας Λιάτσος.
ΒΙΟS Main: Πειραιώς 84, Αθήνα
