Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Στην παράσταση «Οι Μάγισσες της Σμύρνης», τη θεατρική μεταφορά του πολυδιαβασμένου ατμοσφαιρικού βιβλίου της Μάρας Μειμαρίδη, πρωταγωνιστεί ο Μέμος Μπεγνής, μαζί με έναν θίασο εξαιρετικών ηθοποιών. Το έργο παρουσιάζεται στη σκηνή του Παλλάς, σε θεατρική απόδοση και σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, με στόχο να αποτελέσει σταθμό στα θεατρικά αθηναϊκά δρώμενα.
Μέσα από την ατμόσφαιρα μίας εμβληματικής εποχής, το κοινό μεταφέρεται σε ένα ταξίδι στα παράλια της Σμύρνης του 1887 και σε μια ιστορία γεμάτη μάγια, ξόρκια, αρώματα, έρωτες και πάθη. Για την παράσταση, τα μάγια, την Ελλάδα του 2018 αλλά και κάποια ταξίδια σε μακρινούς προορισμούς μιλήσαμε με τον Μέμο Μπεγνή.
Λίγα λόγια σας για την παράσταση;
«Σμύρνη στις αρχές του 1900… Ανατολή… Η Κατίνα, μια Σμυρνιά αποφασισμένη για όλα, αναρριχάται με ξόρκια και μπουγιούμια στην υψηλή κοινωνία της πόλης, μπλέκοντας στα δίχτυα της τους πιο επιφανείς και ισχυρούς άντρες της κοινωνίας αυτής. Έρωτες, πάθη, μυρωδιές Ανατολής και ίντριγκες, συνθέτουν μια μαγική παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μάρας Μεϊμαρίδη, ανεβασμένη από τον μάγο Σταμάτη Φασουλή».
Ερμηνεύετε τον Κωνσταντίνο. Μιλήστε μας για τον ρόλο σας.
«Ο Κωνσταντίνος Καραμάνος είναι ένας άντρας γοητευτικός πλούσιος και ισχυρός. Ένας “μπον βιβέρ” και γυναικάς εκείνης της εποχής, που όμως πέφτει στα δίχτυα της Κατίνας και την παντρεύεται».
Πείτε μας μια ατάκα του ρόλου σας. Την πρώτη που σας έρχεται στο μυαλό.
«Σε μια αντιπαράθεση με τον αδερφό του, τον Σύριο, ο οποίος σνομπάρει επιδεικτικά την Κατίνα λόγω χαμηλής τάξης, του λέει για τον γάμο του με κείνη: “Αν θες να ξέρεις, όλα σ’ αυτόν τον γάμο έγιναν νόμιμα! Ακόμα και τα στέφανα, στο κεφάλι μπήκαν, και όχι στους ώμους όπως γίνεται στους δεύτερους γάμους” -είναι η δεύτερη σύζυγος του Κωνσταντίνου. Είναι μια ατάκα που μας δείχνει τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, καθώς και τις τάξεις που υπήρχαν τότε στη Σμύρνη, δείχνοντας το πόσο πλούσια και σημαντική ήταν τότε εκείνη η πόλη.
Παίρνοντας απόσταση, ως παρατηρητής της ζωής της Κατίνας, τι σκέψεις κάνετε γι’ αυτήν;
«Είναι μια κοπέλα φτωχή, ερχόμενη από χαμηλές τάξεις, που με τα μαγικά της και τα ξόρκια της κερδίζει έδαφος. Με την πρώτη εντύπωση, θα έλεγα ότι είναι μια γυναίκα αδίστακτη, που κάνει τα πάντα για να κερδίσει πλούτη και ισχύ. Μάλιστα, η πνευματική της μάνα, η Αττάρτη, της λέει: “σου ’δωσα αυτές τις δυνάμεις και συ τις χρησιμοποίησες μόνο για να αποκτάς υλικά αγαθά”. Ερχόμενος, όμως, στη θέση της, δε νομίζω ότι θα την κατηγορούσα τόσο εύκολα. Είναι θέμα επιβίωσης. Κι όταν ο άνθρωπος δεν έχει τα προς το ζην, ίσως κάνει τα πάντα για να τα αποκτήσει».
Ερωτικά φίλτρα, μάγια, ξόρκια. «Ο σκοπός… αγιάζει τα μέσα»; Τι λέτε;
«Δεν είναι εύκολη ερώτηση αυτή. Και ναι και όχι. Εξαρτάται τα μέσα… αν είναι φόνος εννοείται πως όχι. Αν είναι εξαπάτηση, πάλι όχι. Είναι πολύ οι λεπτές ισορροπίες για το τι είναι σωστό και τι όχι. Άλλωστε, εμείς τα βάζουμε τα όρια. Τώρα… αν μείνουμε στα μάγια και δεχτούμε ότι υπάρχουν οk… γιατί όχι;»
Πώς προσέγγισε το βιβλίο της Μάρας Μεϊμαρίδη, η σκηνοθετική ματιά του Σταμάτη Φασουλή;
«Είναι αριστοτεχνικά δομημένο το κείμενο. Ο Σταμάτης έχει κάνει τρομερή δουλειά στο τι θα κρατήσει και τι θα πετάξει με βασικό γνώμονα την ομαλή εξέλιξη της ιστορίας αλλά και προσέχοντας να μην κουράσει τον κόσμο. Γιατί, κακά τα ψέματα… ένα βιβλίο δεν μπορεί να μεταφερθεί στη σκηνή. Πολλά πράγματα πρέπει να θυσιαστούν προκειμένου να πάει μπροστά η ιστορία και να μην κουράσει. Θα ’λεγα ότι είναι απόλυτα κινηματογραφικό. Σκηνές μικρές και εύπεπτες για να μην κουραστεί ο κόσμος, προσέχοντας φυσικά να μη χαθεί τίποτα απ’ τη μαγεία εκείνης της εποχής».
Κάποιο βιβλίο που διαβάσατε τελευταία;
«Ασχολούμαι πολύ με τη μεταφυσική. Διαβάζω συνέχεια βιβλία που έχουν να κάνουν με τις απορίες μας: “γιατί είμαστε εδώ;”, “ποιος το έφτιαξε όλο αυτό;” κ.λπ. Απ’ όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει, ένα είναι πια η Βίβλος μου. Σ’ αυτό το βιβλίο βρήκα όλη την αλήθεια. Λέγεται «Αντέχεις την αλήθεια; Το χρονικό της αιχμαλωσίας» της Αγγελικής Αναγνώστου – Καλογερά. Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε».
Κάποιο ταξίδι που θέλετε να κάνετε;
«Έχω ταξιδέψει πάρα πολύ στην Ευρώπη και την Αμερική. Θα ’θελα ν’ αρχίσω να ταξιδεύω και στην Ασία. Δεν έχω πάει ποτέ. Θα ’θελα να πάω πάρα πολύ. Αγαπημένοι προορισμοί Ιαπωνία, Κίνα και Ινδίες».
Ένα σχόλιό σας για τη σύγχρονη Ελλάδα;
«Απογοήτευση μόνο. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα αλλά ούτε και η ζωή που ονειρεύτηκα. Ανίκανοι άνθρωποι, πολλά ψέματα, πλύση εγκεφάλου και οικονομική τρομοκρατία. Είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος γενικά… Πιστεύω, μεταφυσικά, ότι αυτό πρέπει να γίνει. Για ν’ ανθίσει μετά και να βγει απ’ όλο αυτό το σκοτάδι».
Μια αγωνία σας;
«Δεν έχω γενικά αγωνίες. Κάποιες οικονομικές κατά καιρούς, κάποιες υπαρξιακές…. αλλά αυτές τις αγωνίες τις έχουμε όλοι οι άνθρωποι… οπότε δεν πρωτοτυπώ».
Μια ευχή σας;
«Εύχομαι, κάποια στιγμή, όλοι οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν τους άλλους ανθρώπους ως ένα. Όλοι μια ολότητα. Μια γροθιά. Γιατί όλοι είμαστε φτιαγμένοι απ’ την ίδια πάστα αλλά συνάμα πολύ χαζοί, γιατί δεν καταλαβαίνουμε ότι μόνο με την ενότητα θα υπάρξει πρόοδος και ευημερία. Ρατσισμοί, πόλεμοι και διαφορετικότητες, ανήκουν σε άγουρες και οπισθοδρομικές κοινωνίες που δεν έχουν θέση στο σήμερα και την εξέλιξη. Εύχομαι, λοιπόν, κάποια στιγμή να γίνουμε και εμείς μια κοινωνία αγάπης, αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης».
Ταυτότητα Παράστασης
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής, σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή, κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη, χορογραφία: Δημήτρης Παπάζογλου, φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Πρωταγωνιστούν: Μαρία Καβογιάννη, Σμαράγδα Καρύδη, Μέμος Μπεγνής, Μελέτης Ηλίας και η Μίρκα Παπακωνσταντίνου στον ρόλο της Μάγισσας Αττάρτης. Παίζουν, ακόμα, αλφαβητικά: Μαρία Αντουλινάκη, Νικόλαος Βασιλειάδης, Κλεάνθης Βαρσαμούλης, Νικολέτα Βλαβιανού, Μανώλης Γεραπετρίτης, Γιώργος Γκολφινόπουλος, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Βερόνικα Δαβάκη, Γιώργος Δεπάστας, Νατάσσα Κοτσοβού, Γιώργος Λόξας, Γιώργος Ματζιάρης, Στράτος Μενούτης, Δανάη Μπάρκα, Αθηνά Νιαβή, Νεφέλη Παπαδερού, Γιώργος Παράσχος, Δέσποινα Πολυκανδρίτου, Ευγενία Σαμαρά, Νίκος Σταυρακούδης, Ευσταθία Τσαπαρέλη. Θέατρο Παλλάς: Βουκουρεστίου 5, Αθήνα.