Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Ο Θανάσης Σκαργιώτης μάς συστήθηκε πέρυσι με τα πρώτα του τραγούδια που κυκλοφόρησαν στο άλμπουμ «Με του τρελού τα σύνεργα», σε επιμέλεια παραγωγής και ενορχήστρωση του συνθέτη Γιώργου Ανδρέου.
Ο τραγουδοποιός μάς μιλά για την κυκλοφορία του νέου του τραγουδιού με τίτλο «Μπερδέματα» που αποτελεί τον προάγγελο του δεύτερου προσωπικού του δίσκου, που θα κυκλοφορήσει σύντομα με τίτλο «Της χαραυγής το αχ».
Ανήκετε κι εσείς σε μια μεγάλη ομάδα νέων δημιουργών που εμπνέονται φανερά από το παραδοσιακό τραγούδι. Τι άλλαξε και από εκεί που θεωρείτο συντηρητισμός, είναι αυτή τη στιγμή τόσο δυνατή τάση;
«Μέσα μου δεν έχει αλλάξει κάτι. Η μουσική μας παράδοση πάντα λειτουργούσε σαν φάρος για μένα. Το δημοτικό τραγούδι έχει μια καθαρότητα που με συγκινεί και με επαναπροσδιορίζει. Κουβαλάει ιστορίες, παραμύθια, έθιμα του κάθε τόπου και τη ζεστασιά της παρέας. Δημιουργός εδώ είναι ο ανώνυμος λαός και χαρακτηριστικό γνώρισμα του τραγουδιού, η συλλογικότητα. Στο σημείο αυτό θεωρώ ότι υπάρχει μία σύνδεση με την τάση που αναφέρετε, η οποία εμφανίζεται, νομίζω, πιο έντονα σε μπάντες. Απαραίτητη προϋπόθεση για να σταθεί ένα συγκρότημα είναι η καλή και άμεση συνεργασία, και το παραδοσιακό τραγούδι το καλλιεργεί αυτό. Επίσης, ζούμε σε μια εποχή που, γενικότερα, πολλές προκαταλήψεις και συντηρητικές ιδέες αρχίζουν να αποτελούν παρελθόν και η ελευθερία στη δημιουργία κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Ο πιο σημαντικός όμως, κατά τη γνώμη μου, λόγος που η τάση αυτή εκδηλώνεται τόσο έντονα είναι η ανάγκη επιστροφής στην αρχική μας απογυμνωμένη υπόσταση. Βομβαρδιζόμαστε τόσο πολύ καθημερινά με εικόνες, ήχους, θορύβους και περιττές πληροφορίες, που ξαφνικά, το απλό αποτελεί ανακουφιστική διέξοδο. Ένας στίχος που ταξίδεψε από τόπο σε τόπο, μια μελωδία που φτιάχτηκε από τον αυθορμητισμό της παρέας και ο πηγαίος ήχος ενός παραδοσιακού οργάνου ανοίγουν τον δρόμο που μας οδηγεί στην ουσία της ύπαρξής μας».
Έχετε σπουδές Φυσικής και, μάλιστα, διδάσκετε μαθητές. Η μουσική και η Φυσική σε τι μοιάζουν και σε τι διαφέρουν;
«Καταρχάς, υπάρχει μία αντικειμενική σύνδεση. Ό,τι είναι ήχος μελετάται από τη Φυσική. Επίσης, η καταγραφή και των δύο, στη μουσική με τις νότες και στη Φυσική με τους μαθηματικούς τύπους, έχει παρόμοια μαθηματική λογική. Είναι αντικείμενα που απαιτούν χρόνο, έντονη τριβή και πεισματική αναμέτρηση με τον εαυτό σου. Εγώ αγάπησα τη μουσική και τη Φυσική και έτσι ανακάλυψα και αγάπησα δικές μου πτυχές ή τουλάχιστον συμφιλιώθηκα μαζί τους. Η μουσική και ιδιαίτερα το τραγούδι που φέρει και τον λόγο είναι ικανά να με ταράξουν, να με αφοπλίσουν και να με αφυπνίσουν την ίδια στιγμή. Σε μια μουσική παράσταση αλλάζεις συνεχώς ρόλους. Κάθε τραγούδι κι άλλη εικόνα, άλλο συναίσθημα, άλλος πόνος, άλλη χαρά, διαφορετικός τρόπος λύτρωσης. Από την άλλη πλευρά, η Φυσική μού δίδαξε τον ορθολογισμό, τον αναλυτικό τρόπο σκέψης, την απόδειξη και το ότι είμαστε μέρος του όλου. Αυτό ισορρόπησε πολύ το συναίσθημά μου και όλα μαζί μου δίνουν ηρεμία, αρμονία και αισιοδοξία».
Από την εμπειρία σας ως καθηγητής, ποια θα λέγατε ότι είναι τα χαρακτηριστικά της νέας γενιάς;
«Τα παιδιά είναι αρκετά έξυπνα και παρατηρητικά, μιας και τα ερεθίσματα γύρω τους είναι πολλά. Η ταχύτητα με την οποία λειτουργούν είναι υψηλή, αλλά πολλές φορές η αντιμετώπιση πάνω σε διάφορα θέματα γίνεται επιφανειακή. Σε αυτό έχει παίξει ρόλο η υπερπληροφόρηση, καθώς και η ενασχόληση με τα social media που καλλιεργούν τη γρήγορη ανταπόκριση, την επιφανειακή επικοινωνία και την πλασματική εικόνα όλων μας. Δεν κατακρίνω τη διαδικτυακή επαφή, απλώς θεωρώ ότι έχει χαθεί το μέτρο και η ισορροπία. Οι λέξεις βγαίνουν πιο εύκολα από τα πλήκτρα από ό,τι από το στόμα και αυτό καλό είναι να το σκεφτούμε όλοι μας. Η νέα γενιά έχει το δικό της λεξιλόγιο και φτιάχνει δικούς της κανόνες, κάτι που συντελεί στο δέσιμο των παιδιών μεταξύ τους. Ωστόσο, δεν παραμένει αποκομμένη από τον περίγυρό της. Καλλιεργεί την έννοια της παρέας και της ομαδικότητας και, σε συνδυασμό με την εύκολη πρόσβαση στη γνώση που μπορεί να έχει, δίνει ένα πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Θεωρώ ότι έχουμε χρέος να την εμπιστευτούμε. Εμείς, ας προσπαθήσουμε να την εμπνεύσουμε».
Έχετε κυκλοφορήσει ήδη ένα άλμπουμ και σύντομα ετοιμάζετε και το επόμενο. Με τη μικρή σας πείρα, θα παροτρύνατε κάποιον νέο, που του αρέσει η μουσική, να την επιδιώξει επαγγελματικά;
«Ας εξαιρέσουμε αυτή την περίοδο της πανδημίας που, λόγω των συνθηκών και της αδιαφορίας της κυβέρνησης, το επάγγελμα του μουσικού, αλλά και γενικότερα των ανθρώπων της Τέχνης, πλήττεται ιδιαίτερα. Είναι πολύ δύσκολο, πλέον, να βιοποριστείς μόνο από τη μουσική. Τα νυχτοκάματα έχουν μειωθεί πολύ όπως και οι μέρες των παραστάσεων. Μαζί με τις παραπάνω “εκπτώσεις” έρχεται και μία αλλοίωση της αισθητικής όσων ακούμε και βλέπουμε. Σαφώς και δε μιλώ για αλλοίωση όσον αφορά την πηγή της δημιουργίας, τη σύλληψη, την έμπνευση. Αυτά θεωρώ ότι δεν επηρεάζονται. Μιλώ, όμως, για το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα που για να είναι αξιοπρεπές χρειάζονται δυνατές οικονομικές πλάτες. Αυτό, σε συνδυασμό με τις καθημερινές υποχρεώσεις που μπορεί να έχει καθένας από εμάς, μας αναγκάζει να έχουμε και μία εναλλακτική πηγή εσόδων. Οπότε, θα τον παρότρυνα να το επιδιώξει επαγγελματικά, εφόσον το αγαπάει πολύ, αλλά οπωσδήποτε να έχει κάποια ακόμη επαγγελματική απασχόληση που θα του δίνει ασφάλεια και ηρεμία, ώστε να δημιουργεί αβίαστα και χωρίς συμβιβασμούς».
Ο πατέρας σας -Μάνθος Σκαργιώτης, είναι γνωστός συγγραφέας. Υπήρξε από αυτόν φιλοδοξία να γίνετε κι εσείς συγγραφέας παρά μουσικός;
«Όχι, κάθε άλλο. Αγαπάει πολύ τη μουσική και ιδιαίτερα το τραγούδι και εισπράττω έντονα τη χαρά του που ασχολούμαι με αυτό. Ένα κομμάτι της δημιουργίας μου αφορά τον στίχο, ίσως είναι η φλέβα που πήρα από εκείνον, ίσως με επηρέασε η αγάπη του ίδιου για το γράψιμο και η εικόνα του να κάθεται συγκεντρωμένος στο γραφείο, ίσως τα πολλά βιβλία που υπήρχαν πάντα στο σπίτι, αλλά υπήρξε απόλυτη ελευθερία και σεβασμός, εκ μέρους του, στην επιλογή μου. Έτσι είναι και οι δύο μου γονείς, με τον δικό τους τρόπο λειτουργούν σαν φώτα για μένα, αλλά τους δρόμους τούς διαλέγω εγώ. Έπειτα, περπατάνε και εκείνοι δίπλα μου με αγάπη, συζήτηση, ελευθερία και ουσιαστική στήριξη. Στήριξη ηθική, πνευματική αλλά και εντελώς πρακτική όπου χρειάζεται».
Το νέο σας τραγούδι με τίτλο «Μπερδέματα» έρχεται πριν το νέο σας δίσκο. Μιλήστε μας γι’ αυτό το νέο βήμα.
«Οι ηχογραφήσεις και η μίξη του δίσκου έχουν ολοκληρωθεί από τις 15 Οκτωβρίου, ωστόσο, αποφασίσαμε με την εταιρεία μου, το Ogdoo Music Group, να κυκλοφορήσει σαν προάγγελος το τραγούδι “Μπερδέματα”. Τα “Μπερδέματα” τα ενορχηστρώσαμε παρέα με τον Θύμιο Παπαδόπουλο, έναν καλλιτέχνη και άνθρωπο με υψηλή αισθητική και σφαιρική αντίληψη, που θαυμάζω και εκτιμώ βαθύτατα, ο οποίος έχει αναλάβει εξολοκλήρου την ενορχήστρωση στα υπόλοιπα τραγούδια. Εδώ συναντιέμαι και για πρώτη φορά με το αηδόνι μας, την Πολυξένη Καράκογλου. Ήρθε στο στούντιο και ακούγοντάς την συγκινήθηκα από τη χροιά της και τα σπασίματα που έκανε με τη φωνή της. Η Πολυξένη έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται αμέσως σε αυτό που ακούει και να ανασαίνει μαζί σου. Ελπίζω να συνεργαστούμε ξανά σύντομα και να χτιστεί μια όμορφη φιλία. Ο δίσκος ολόκληρος με τίτλο “Της χαραυγής το αχ” θα κυκλοφορήσει, καλώς εχόντων των πραγμάτων, τέλη του Γενάρη από το Ogdoo Music Group, τη νέα μου εταιρεία, τη νέα μου οικογένεια που στηρίζει ουσιαστικά εμένα και το έργο μου. Ελπίζω να αγαπήσετε τα ‘’Μπερδέματα’’ και να τα μοιραστείτε με τους φίλους σας».
