«Αναμετριέμαι με τον Στρίντμπεργκ μέσα από την αντίληψή μου για το σήμερα, όσο μου το επιτρέπουν οι καιροί, η επάρκειά μου κι ο έρωτάς μου για τον ίδιο» δηλώνει η αντισυμβατική και αντιφατική σκηνοθέτιδα Ρούλα Πατεράκη, η οποία ανεβάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την επική τριλογία του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, «Post Inferno – Προς Δαμασκόν».
Με τις εναγώνιες θεολογικές, υπαρξιακές, συζυγικές και ερωτικές του αναζητήσεις, το έργο παρουσιάζεται (με αγγλικούς υπέρτιτλους) από την πειραματίστρια δημιουργό που δεν δίστασε ποτέ μπροστά στα μεγάλα θεάματα, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, από τις 11 έως τις 22 Μαΐου (Τετάρτη έως και Κυριακή), στις 8.30 το βράδυ. Την Παρασκευή 13 Μαΐου, μετά την παράσταση, θα ακολουθήσει συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές της παράστασης.
Απογυμνωμένο από το πυρετικό μεγαλείο
Γιος δούλας, με τρεις γάμους, τρία διαζύγια, πέντε παιδιά, χρόνια οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα και συνεχείς κρίσεις νευρικού κλονισμού, πέθανε σε ηλικία 63 ετών, από καρκίνο του στομάχου. Ιδού ένα σύντομο βιογραφικό του Αυγούστου Στρίντμπεργκ (1849 – 1912), απογυμνωμένο από το πυρετικό μεγαλείο ενός δραματουργού που μίλησε για τον άνθρωπο, όπως κανένας άλλος πριν από εκείνον.
Ένας άνδρας χωρίς όνομα, ο Άγνωστος, ένα alter ego του ίδιου του Στρίντμπεργκ, είναι το κεντρικό πρόσωπο στην τριλογία «Προς Δαμασκόν» (1898 – 1900). Λάτρης των θηλυκών και, συνάμα, μισογύνης, ο Άγνωστος αποπλανεί μια περαστική, την Κυρία. Άλλοτε, μαζί της κι, άλλοτε, χωριστά, πορεύεται στις εσχατιές του ονείρου και της πραγματικότητας, του υπερβατισμού και του ρεαλισμού, του μυστικισμού και του χριστιανισμού, της τρέλας και της λογικής, της ασυνειδησίας και της συνείδησης, της αλχημείας και της επιστήμης, της ενοχής και της ελευθερίας, της αμαρτίας και της θέωσης, του σαδομαζοχισμού και της αγάπης.
Φτάνει σε πηγές με θειάφι και απάτητες βουνοκορφές, κλείνεται οικειοθελώς σε μοναστήρια και άσυλα, παρασκευάζει χρυσό και αποκτά παιδιά, αναζητεί την Πίστη, αλλά και τον Πειρασμό, πάσχει ταυτόχρονα από μεγαλοϊδεατισμό και ταπεινοφροσύνη. Το χρήμα δεν του είναι ποτέ αρκετό, η οικογένεια, που τόσο αποζητά, αποδεικνύεται «λάκκος λεόντων και φωλιά φιδιών» και η ευτυχία, σύντομη πάντα για εκείνον, κυοφορεί την καταστροφή.
Στη σφοδρότερη ψυχολογική κρίση της ζωής του
Λίγο πριν από τη συγγραφή του «Προς Δαμασκόν», ο Στρίντμπεργκ, αποκαμωμένος από τους δύο αποτυχημένους γάμους του και τα εξίσου αποτυχημένα αλχημικά του πειράματα (προσπαθούσε να παρασκευάσει χρυσό), οικονομικά και ηθικά κατεστραμμένος, περνά τη σφοδρότερη ψυχολογική κρίση της ζωής του. Ενώ βρίσκεται, όμως, στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού, γράφει το αυτοβιογραφικό έργο «Inferno» (Κόλαση, 1896) και, δύο χρόνια μετά, τη μοναδική τριλογία του, μέσω της οποίας μοιάζει να συμφιλιώνεται με τον εαυτό του, καθώς αμέσως μετά παντρεύεται για τρίτη φορά (και χωρίζει δύο χρόνια αργότερα), γράφει τα μεγάλα θεατρικά του έργα: «Ο χορός του θανάτου» (1900) και «Ονειρόδραμα» (1901), ιδρύει το δικό του θέατρο και ολοκληρώνει τα έργα δωματίου «Καταιγίδα», «Η σονάτα των φαντασμάτων» και «Ο πελεκάνος» (1907).
Ο τίτλος «Προς Δαμασκόν» αναφέρεται στη μεταστροφή του Αποστόλου Παύλου από απηνή διώκτη των χριστιανών (ως Σαούλ) σε Απόστολο των Εθνών, ύστερα από θαύμα που συνέβη, ενώ βρισκόταν καθοδόν προς τη Δαμασκό. Ο Στρίντμπεργκ εμπνεύστηκε, σε μεγάλο βαθμό, τα πρόσωπα του έργου από την οικογένεια της δεύτερης συζύγου του, της Αυστριακής δημοσιογράφου Frida Uhl.
Η πρεμιέρα του πρώτου μέρους της τριλογίας δόθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1900, στο Βασιλικό Δραματικό Θέατρο της Στοκχόλμης. Την Κυρία ερμήνευσε η ανερχόμενη Νορβηγίδα ηθοποιός Harriet Bosse, η οποία έμελλε, την επόμενη χρονιά, να γίνει η τρίτη σύζυγος του Στρίντμπεργκ. Ολόκληρη η τριλογία «Προς Δαμασκόν» παρουσιάστηκε το 1974, στο Traverse Theatre του Εδιμβούργου.
Ταυτότητα παράστασης
Δραματουργία – συγγραφή – σύνθεση: Ρούλα Πατεράκη – Μάνος Λαμπράκης (στηριγμένη στη μετάφραση της Μαργαρίτας Μέλμπεργκ του έργου του Α. Στρίντμπεργκ, «Προς Δαμασκόν» [εκδόσεις Κέδρος]), σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη, σκηνογραφία: Εύα Μανιδάκη, κοστούμια: Απόλλων Παπαθεοχάρης, μουσική: Γιώργος Κουμεντάκης, φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος, hair & make up styling: Παντελής Τουτουντζής, οργάνωση παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας, βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Παπουτσή, βοηθός σκηνογράφου: Μυρτώ Μεγαρίτου, βοηθός ενδυματολόγου: Μαρία Ζυγούρη, βοηθοί παραγωγής: Νίκος Νικολαΐδης – Γιάννης Παυλόπουλος – Άρης Κανέλλος, παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Ερμηνεύουν: Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Λουκία Μιχαλοπούλου, Αλέκος Συσσοβίτης, Γιώργος Παπαπαύλου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Όμηρος Πουλάκης, Ανδρέας Αντωνιάδης, Νίκος Μαυράκης, Ευανθία Κουρμούλη, Ευρίκλεια Σωφρονιάδου, Δώρα Στυλιανέση, Σπύρος Βάρελης, Πάνος Τζίνος και η Ρούλα Πατεράκη.
Πληροφορίες
Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση: λεωφ. Συγγρού 107 – Αθήνα, τηλ.: 210 9005800. Διάρκεια παράστασης: 240 λεπτά (με διάλειμμα).Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 28, 18, 15 ευρώ, μειωμένο ή μικρή παρέα (5 – 9 άτομα): 22, 14, 11 ευρώ, μεγάλη παρέα (10+ άτομα): 20, 12, 9 ευρώ, ΑΜΕΑ – άνεργοι: 5 ευρώ, συνοδός ΑΜΕΑ: 10 ευρώ. Πώληση εισιτηρίων: ταμείο Στέγης (Δευτέρα – Κυριακή: 9:00 – 21:00), καταστήματα: Γερμανός και ΟΤΕSHOP, Ιανός οδού Σταδίου, Παπασωτηρίου (στα καταστήματα Πανεπιστημίου, Mall Μαρούσι, Κηφισιά, McArthur Glen), τηλεφωνικά: 210 9005800, γραμμή Φίλων της Στέγης: 213 0178200 (Δευτέρα – Κυριακή: 9:00 – 20:00), ηλεκτρονικά: η υπηρεσία print@home είναι διαθέσιμη για τις online αγορές εισιτηρίων. Τυπώνετε το εισιτήριό σας από όπου κι αν βρίσκεστε και μπαίνετε με αυτό απευθείας στην αίθουσα.
naftemporiki.gr
