Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Ζωντανεύοντας, μέσα από τον κυνικό ρόλο του, μια παλιά ιστορία που αποδεικνύεται εξαιρετικά επίκαιρη, γιατί αναφέρεται σε μια εποχή ιδιαίτερων ανακατατάξεων, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών, παρουσιάζοντας αναλογίες με τη σημερινή κρίσιμη κατάσταση που βιώνουμε, ο ηθοποιός Λεωνίδας Κακούρης μάς μιλά για την παράσταση «Ο ζητιάνος».
Μέσα από τη διασκευή της Κικής Κουβαρά και τη σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ο «Ζητιάνος» του Ανδρέα Καρκαβίτσα, μεταφέρεται για πρώτη φορά στο θέατρο από το ΔηΠεΘε Ρούμελης και την ομάδα Anima, και παρουσιάζεται στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, για 4 μόνο παραστάσεις, στις 3, 4, 6 και 7 Μαΐου.
Πρωταγωνιστής σε αυτό το κορυφαίο έργο που σκιαγραφεί την κατάσταση ενός χωριού του θεσσαλικού κάμπου και των κατοίκων του, οι οποίοι, κυριαρχημένοι από ταπεινά ένστικτα, παγανιστικές δοξασίες, φτώχεια και αμάθεια, γίνονται υποχείρια ενός δαιμόνιου επαγγελματία επαίτη, που τους οδηγεί στην καταστροφή, ο Λεωνίδας Κακούρης μιλά για την παράσταση και για τα συναισθήματά του για τη σημερινή Ελλάδα.
Τι σκιαγραφεί το σπουδαίο αυτό έργο;
«Με μια λέξη; Την Ελλάδα…».
Πώς το προσεγγίζει η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτου;
«Η Ρουμπίνη, σε συνεργασία με την κα Κική Κουβαρά που έκανε τη διασκευή, είχαν την ιδέα να αφηγηθούν την ιστορία μέσα από τα μάτια τριών γυναικών, που υπήρξαν, όμως, και ηρωίδες των ιστοριών. Θύματα, στην ουσία, τόσο του Τζιριτόκωστα, όσο και των ανδρών τους. Σε μια κοινωνία που άφηνε τις γυναίκες αμόρφωτες, παραδομένες στην αμάθεια, τον φόβο, υποταγμένες στον άντρα τους, φορτωμένες με προκαταλήψεις και ενοχές για πράγματα που δεν έφταιγαν, ήταν απολύτως αναμενόμενο να αποτελέσουν βούτυρο στο ψωμί του Τζιριτόκωστα, για να περάσει μετά στο “κυρίως πιάτο” και να αρπάξει ό,τι μπορούσε από το διεφθαρμένο Νυχτερέμι».
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ήρωα που ενσαρκώνετε;
«Κυνικός, αδίστακτος, βαθιά ανήθικος και δεινός χειριστής της ανθρώπινης αδυναμίας».
Πώς εξελίσσεται η ιστορία του έργου;
«Ήρθα, είδα, εντόπισα, άρπαξα, εκμεταλλεύτηκα, εκδικήθηκα, κέρδισα κι έφυγα θριαμβευτής θα μπορούσαν να είναι τα ρήματα, που συνθέτουν την πορεία του κεντρικού ήρωα, άρα και του έργου».
Πώς αισθάνεστε για τη σημερινή Ελλάδα;
«Είναι δύσκολο να περιγράψω πώς νιώθω. Τα συναισθήματά μου είναι, μάλλον, μελαγχολικά. Λυπάμαι για αυτά που βλέπω γύρω μου. Στεναχωριέμαι και, πολλές φορές, αποθαρρύνομαι για το γεγονός ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε σε συλλογικό επίπεδο αυτή την κατάσταση και παραμένουμε αδρανείς παρατηρητές της καταστροφής των ζωών μας. Η Ελλάδα, μετά από μια περίοδο μεγαλομανίας (Ολυμπιακοί Αγώνες, είσοδος στο ευρώ) μεθυσιού (ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, μεγάλα δημόσια έργα, τεράστια πολυκαταστήματα), ξύπνησε το επόμενο πρωί και πιάστηκε στον ύπνο να παίξει το δεύτερο ημίχρονο… Αυτό που προανήγγειλε ο φοβερός Γιωργάκης από το Καστελόριζο! Και, στο πρώτο λεπτό, δέχεται πέναλτι. Και αποβολή παικτών. Και αντί για μια μπάλα, στήνονται 11. Και τρώει το ένα μνημόνιο μετά το άλλο. Τον έναν φόρο μετά τον άλλον. Τη μία ποινή μετά την άλλη. Φτιάξαμε εθνικές οδούς και έργα και αρχίσανε όλο και περισσότεροι πολίτες να χρησιμοποιούν τον παλιό εθνικό δρόμο, για να αποφύγουν το χαράτσι των αβάσταχτων διοδίων. Να μην τους φτάνει ο μισθός να μετακινηθούν. Σας φαίνεται φυσιολογικό;».
Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;
«Να ξυπνήσουμε και να δούμε την πραγματικότητα. Να αφυπνιστούμε. Να δούμε την αλήθεια. Πρώτα, μέσα μας. Να σκεφτούμε, πού κάναμε εμείς λάθος. Στον βαθμό που μας αναλογεί. Δεν είναι εύκολο να σηκώσεις μόνος το βάρος του κόσμου. Είναι καλύτερο να το μοιράζεσαι. Κάπου, χάθηκε το παιχνίδι. Κι εμείς είχαμε αποκοιμηθεί, χορτασμένοι από το φαγοπότι της τελευταίας εικοσαετίας. Κι εκεί είχε χαθεί το μέτρο. Πέσαμε στην παγίδα πολύ εύκολα, γιατί ήμασταν έτοιμοι γι’ αυτό. Σαν το Νυχτερέμι του Καρκαβίτσα».
Τι σας τονώνει το ηθικό;
«Το γέλιο των παιδιών, το χέρι που σε σηκώνει όταν πέφτεις, η αγάπη που σου δείχνει ένα βλέμμα, ένα τρυφερό άγγιγμα, μια ευχάριστη είδηση, μια ωραία παράσταση ή ένα τραγούδι. Χίλια πράγματα!».
Ταυτότητα παράστασης
Διασκευή: Κική Κουβαρά, σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτου, σκηνογραφία – κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα, πρωτότυπη μουσική: Κώστας Νικολόπουλος, χορογραφίες – επιμέλεια κίνησης: Άννα Απέργη, επιμέλεια φωτισμών: Παναγιώτης Λαμπής, κατασκευή σκηνικού – μάσκες: Περικλής Πραβήτας, βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Δενδρινού, κλαρίνο – ντουντούκ: Γιώργος Δούσος. Παίζουν: Λεωνίδας Κακούρης, Κατερίνα Μπιλάλη, Μαρία Καρακίτσου, Λευτέρης Παπακώστας, Γιώτα Τσιότσκα.
Πληροφορίες
Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου: Προφήτη Δανιήλ 3 – 5 και Πλαταιών – Κεραμεικός, τηλ.: 211 0132002 – 5 και 212 1042777. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: 3 και 4 Μαΐου: 21.00, 6 και 7 Μαΐου: 19.00. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 15 ευρώ, μειωμένο και φοιτητικό: 12 ευρώ, μαθητικό και γκρουπ: 9 ευρώ, ατέλειες: 5 ευρώ. Ηλεκτρονική προπώληση: ticketservices.gr.
