Σοκ και θλίψη έχει προκαλέσει στον καλλιτεχνικό χώρο και στα εκατομμύρια των θαυμαστών του ανά τον κόσμο, η είδηση του θανάτου του θρύλου της ροκ Ντέιβιντ Μπάουι, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή χθες, Κυριακή, από καρκίνο.
«Ο διάσημος τραγουδιστής και ηθοποιός Ντέιβιντ Μπάουι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 69 ετών» μετέδωσε το βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο Skynews, επικαλούμενο επιβεβαιωμένη πληροφορία από τον βιογράφο του.
«Ο Ντέιβιντ Μπάουι πέθανε ειρηνικά σήμερα περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του μετά από μια γενναία μάχη 18 μηνών με τον καρκίνο» ανέφερε ο βιογράφος του, Στιβ Μάρτιν.
Την είδηση του θανάτου, επιβεβαίωσε και ο γιος τού Μπάουι, με ανάρτησή του στο Twitter. «Είμαι πολύ λυπημένος που σας λέω ότι η είδηση είναι αλήθεια. Θα είμαι εκτός σύνδεσης για λίγο καιρό. Αγάπη σε όλους», ανέφερε το μήνυμα του Duncan Jones, γνωστού και ως Zowie Bowie. Τον τελευταίο καιρό, ο Μπάουι, είχε σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις και τις περιοδείες, κανείς όμως δεν γνώριζε για την ασθένεια του.
Ο Ντέιβιντ Μπάουι, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ντέιβιντ Ρόμπερτ Τζόουνς, γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1947, στο Νότιο Λονδίνο. Την Παρασκευή 8 Ιανουαρίου κυκλοφόρησε τον 25ο δίσκο του, «Blackstar». Εκείνη ήταν και η ημέρα των γενεθλίων του. Δύο 24ωρα μετά, σε ένα πικρό παιχνίδι της μοίρας – που μοιάζει να έχει άγγιγμα από την τέχνη και τη ζωή του – έφυγε από τον κόσμο. Και αυτή η τελευταία κυκλοφορία του, έχει, έτσι, πολλαπλά συμβολικό χαρακτήρα.
Τραγουδιστής και παραγωγός, ο Μπάουι είχε στο ενεργητικό του αρκετές σημαντικές δουλειές. Το 1972 ήρθε η πρώτη του μεγάλη επιτυχία με το άλμπουμ «The Rise and Fall of Ziggy Stardust». Έκτοτε κυκλοφόρησε πολλές και μεγάλες επιτυχίες, ενθαρρύνοντας την ιδέα του ροκ να «ανθίσει» σε παγκόσμιο επίπεδο. Η φήμη του εκτοξεύθηκε το 1975 όταν έγραψε και τραγούδησε το «Fame».
Ο αποκαλούμενος «χαμαιλέοντας της ροκ» και «Λεπτός, λευκός δούκας» κυριάρχησε στα μουσικά δρώμενα με το απαράμιλλο θεατρικό στυλ του, τις εκκεντρικές του εμφανίσεις, τις μεταμφιέσεις, την εκπληκτική φωνή του, και τη δυνατότητα να επανεφευρίσκει πάντα τον εαυτό του παρουσιάζοντας κάτι νέο, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για σημαντικούς καλλιτέχνες της ροκ σκηνής.
Μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του: «The Man Who Sold the World», «Ziggy Stardust», «Modern Love», «Heroes», «Moonage Daydream», «Space Oddity».
Ο Ντέιβιντ Μπάουι πρωταγωνίστησε με επιτυχία και σε μία σειρά ταινιών, όπως το «The Man Who Fell from to Earth» (1976), το «Merry Christmas Mr Lawrence» με αποκορύφωμα το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου στην ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε «Ο Τελευταίος Πειρασμός».
Ήταν παντρεμένος με το μοντέλο Ιμάν και είχαν μία κόρη, την Αλεξάντρια Τζόουνς.
Μια μεγάλη απώλεια
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον έσπευσε από νωρίς το πρωί να εκφράσει τα συλλυπητήριά του με ανάρτηση στο twitter.
«Μεγάλωσα ακούγοντας και παρακολουθώντας την ιδιοφυΐα Ντέιβιντ Μπάουι. Ήταν αυθεντία της αυθεντικότητας που τα έκανε όλα σωστά. Μια μεγάλη απώλεια», έγραψε ο Βρετανός πρωθυπουργός.
Το τελευταίο τραγούδι
Το «Lazarus» είναι το τελευταίο single του Ντέιβιντ Μπάουι, γεμάτο συγκινητικούς υπαινιγμούς για αυτό που ζούσε τελευταία και αυτό που ακολούθησε. Περιλαμβάνεται στο 25ο και τελευταίο άλμπουμ του, το οποίο κυκλοφόρησε ανήμερα των γενεθλίων του στις 8 Ιανουαρίου.
Στο βιντεοκλίπ εμφανίζεται στο «κρεβάτι του πόνου» με δεμένα μάτια να τραγουδά:
«Look up here, I’m in heaven
I’ve got scars that can’t be seen
I’ve got drama, can’t be stolen
Everybody knows me now».
«Lazarus» είναι και ο τίτλος της μουσικής – θεατρικής παράστασης η οποία παρουσιάζεται στη σκηνή «Theatre Workshop» της Νέας Υόρκης και φέρει την υπογραφή του Μπάουι. Είναι βασισμένη στο επιστημονικής φαντασίας μυθιστόρημα του Walter Tevis «The Man Who Fell To Earth» (1963), όπως είχε βασιστεί αντίστοιχα και η ομότιτλη ταινία του 1976 σε σκηνοθεσία Nic Roeg και στην οποία είχε πρωταγωνιστήσει ο ίδιος ο εμβληματικός ερμηνευτής.
Ο Ντέιβιντ Μπάουι υπήρξε και θα παραμείνει ένας από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες. Έκανε πάντα αυτό που ήθελε με τον δικό του, μοναδικό, πάντα καινοτόμο τρόπο. Και ήταν πάντα ο καλύτερος τρόπος. Ακόμα και τον θάνατό του, τον κεντημένο με τέχνη, όπως όλη του η ζωή, τον στόλισε με μουσική αποχαιρετισμού. Όπως άνοιξε δρόμους στην τέχνη όσο ζούσε, με αυτόν τον δικό του τρόπο, έσπασε το μαύρο της σιωπής, και το γέμισε με ήχους. Με τους καλύτερους ήχους.
«Look up here, he is in heaven. He’ s got scars that can’t be seen. He’s got drama, can’t be stolen. Everybody knows him now».
naftemporiki.gr
