Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Οι Cinema Paradiso Project δημιουργούν τον δικό τους μουσικό κόσμο μέσα από μουσικές και εικόνες αγαπημένων ταινιών. Με soundtracks από τον διεθνή και ελληνικό κινηματογράφο, το σχήμα κινείται μέσα σε classical crossover ατμόσφαιρα συνδυάζοντας latin και soul ηχοχρώματα, rock στοιχεία και έντεχνη ελληνική μουσική.
Το γκρουπ οδεύει προς τα δέκα χρόνια ζωής και είναι κοντά στο δεύτερο δισκογραφικό εγχείρημά του. Τα μέλη της μπάντας (μέσω της Σουζάνα Γιαννακοπούλου -η οποία είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη), μίλησαν μαζί μας.
Θα θέλατε, καταρχάς, να μας πείτε πότε και πώς δημιουργήθηκαν οι Cinema Paradiso Project;
«Οι Cinema Paradiso Project δημιουργήθηκαν πριν από περίπου μια δεκαετία. Η Χριστίνα, που παίζει ακουστική κιθάρα, μου πρότεινε μια σειρά κομματιών από τον κινηματογράφο. Ήταν κομμάτια από ταινίες που είχαν συνδεθεί με πολύ προσωπικές μνήμες. Κάποιες τις μοιραζόμαστε, καθώς μετράμε τη φιλία μας από τα μαθητικά θρανία. Είχα κι εγώ τις προτάσεις μου και από αυτόν, βασικά, τον πυρήνα ξεκινήσαμε. Εκείνη την εποχή είχαμε αρχίσει να κάνουμε στενή παρέα με την Ευαγγελία, συνάδερφό μου στο Εθνικό Ωδείο -που στο σχήμα παίζει ακορντεόν και που είχαμε φτιάξει τότε μια “ρεμπετοπαρέα” για προσωπική διασκέδαση. Η Ευαγγελία συμμετείχε κι εκείνη ενεργά με ιδέες και ενθουσιασμό από την αρχή. Η υπόλοιπη σύνθεση του σχήματος, ουσιαστικά, προέκυψε από δικούς μου φίλους και συνεργάτες. Λίγο πριν τους Cinema Paradiso Project είχα φτιάξει ένα μικρό σχήμα για τις ανάγκες μιας παράστασης στο Μέγαρο Μουσικής. Τους πρότεινα την ιδέα, τους άρεσε κι έτσι πήραμε πια σάρκα και οστά!».
Ποια είναι τα βασικά στοιχεία της ταυτότητάς σας;
«Είμαστε μια μικρή ορχήστρα που παίζει κινηματογραφική μουσική. Το ρεπερτόριο προέρχεται από τον παγκόσμιο και τον ελληνικό κινηματογράφο. Το σχήμα με αρχική βάση έναν classical crossover χαρακτήρα καθώς και αισθητική Broadway, προσέθεσε στη συνέχεια πολλά latin και alternative rock στοιχεία. Πριν από λίγο καιρό, δοκιμάσαμε το funk και τη disco! Οι σταθερές μεταβλητές που ενοποιούν την ηχητική αυτή ποικιλία προέρχονται από τη σύνθεση των οργάνων, τις ιδιαιτερότητες των φωνών, την ενορχηστρωτική ματιά. Δεν το κρύβω, είναι και για μένα ένα πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα!».
Μιλήστε μας για την επιλογή του ονόματός σας –να υποθέσουμε ότι συνδέεται με τη γνωστή ταινία του Tornatore;
«Ναι, προφανώς. Η Χριστίνα τότε που μου πρότεινε την ιδέα, θυμάμαι να μου περιγράφει την ημέρα που ενώ έγραφε μια εργασία στο computer, το βλέμμα της κάποια στιγμή “κόλλησε” πάνω στο μουσικό αναλόγιο που είχε απέναντι από το γραφείο της. Μέσα από ένα πάκο χαρτιά πάνω στο αναλόγιο, μόλις ξεχώριζε η παρτιτούρα από το κυρίως μουσικό θέμα της ταινίας του Tornatore “Nuovo Cinema Paradiso”. Αυτή μπορούμε να θεωρήσουμε τη στιγμή της “σύλληψης”. Η βάφτιση έγινε δύο χρόνια μετά…».
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τα τραγούδια που διασκευάζετε;
«Οι προσωπικές μας μνήμες αποτέλεσαν στην αρχή το μοναδικό κριτήριο. Από τα κομμάτια αυτά διαλέξαμε εκείνα που θεωρήσαμε ότι μας ταιριάζουν καλύτερα αλλά και κάποια που τα θεωρήσαμε πρόκληση! Στη συνέχεια, οι επιλογές του ρεπερτορίου δρομολογούνται και από το είδος της παράστασης που σχεδιάζουμε. Για παράδειγμα, σε Χριστουγεννιάτικη συναυλία επιλέξαμε soundtrack που συνδέονται με τα Χριστούγεννα, σε έναν φόρο τιμής προς τον κινηματογράφο αποφασίσαμε να κάνουμε αφιέρωμα στο γαλλικό σινεμά ως γενέτειρα της έβδομης τέχνης, στις συνεργασίες μας με άλλους καλλιτέχνες το δικό τους ρεπερτόριο όπως και οι δυνατότητες που δίνει ο συνδυασμός των φωνών διαμορφώνουν διαφορετικές επιλογές κομματιών, πολλές φορές και η μουσική σκηνή έχει ρόλο καθοριστικό προς μια, για παράδειγμα jazz ή latin κατεύθυνση. Πρόσφατα, με αφορμή τις αποκριές ντυθήκαμε ’70s και ’80s και παίξαμε disco. Μην ξεχάσω να προσθέσω, ότι πολύ συχνά και στον βαθμό που προλαβαίνουμε, επιλέγουμε κομμάτια που μας προτείνει το κοινό μας!».
Λίγα λόγια για την ’80s πλευρά σας;
«Η ’80s πλευρά μας είναι οι πρώτες μουσικές που ζήσαμε. Είναι το Saturday Night Fever που οι γονείς μου είχαν απαγορέψει να δω! Είναι το Flashdance που χόρευα και τραγουδούσα με πάθος. Ένα γραμματικό λάθος έκανε το Paradiso Paradisco με αποτέλεσμα να ζωντανέψει η ’80s μας πλευρά και να οργανώσουμε ένα πολύ κεφάτο αποκριάτικο πάρτι!».
Θα μας δώσετε μια γεύση από το επερχόμενο, δεύτερο δισκογραφικό εγχείρημά σας με πρωτότυπη μουσική;
«Αυτός ο δίσκος θα σκιαγραφεί σημαντικές πλευρές της μουσικής μας ταυτότητας. Θα περιέχει, για παράδειγμα, τη μουσική που γράφτηκε ως soundtrack για τη ταινία animation μικρού μήκους της Ειρήνης Βιανέλλη “The Leaf of the Poplar” -ταινία εμπνευσμένη από το ομότιτλο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη («Το Φύλλο της Λεύκας»), μια σύνθεση με πιο κλασικό χαρακτήρα. Πιο μοντέρνα στοιχεία παρουσιάζονται στο έργο “Some Logical Answers”, που γράφτηκε με αφορμή το διακεκριμένο θεατρικό έργο του Λεωνίδα Προυσαλίδη «Επτά λογικές απαντήσεις», όπως οι Cinema Paradiso Project το φαντάστηκαν μουσικά για τη μεγάλη οθόνη. Επιπλέον, αυτή την εποχή γράφονται για αυτόν τον δίσκο δυο-τρία καινούργια τραγούδια που φιλοδοξούν να αναδείξουν το λάιτ μοτίφ αυτής της δουλειάς».
Οι Cinema Paradiso Project είναι οι:
Σουζάνα Γιαννακοπούλου: τραγούδι
Σοφία Ροσμαράκη: πιάνο
Ευαγγελία Λοφίτου: ακκορντεόν, επικοινωνία
Γκαλίνα Μπράτουσκα: βιολί
Έλσα Παπέλη: τσέλο
Eυγένιος Μπράτουσκα: κοντραμπάσο
Δημήτρης Παππάς: κλασική κιθάρα
Χριστίνα Κατσιάρη: ακουστική κιθάρα, επιμέλεια προγράμματος, κείμενα, videos
Δημήτρης Αραπαντελής: ηλεκτρική κιθάρα, ενορχηστρώσεις, τραγούδι/φωνητικά
Ιάκωβος Παυλόπουλος: κρουστά, φωνητικά
