Φέρνοντας στο παρόν μεγάλα και φωτεινά πνεύματα της Ιστορίας, ο εικαστικός Δημήτρης Λάμπρου παρουσιάζει τη νέα του ατομική έκθεση, με τίτλο «Αναζητώντας φωνές», η οποία εγκαινιάζεται την Πέμπτη 6 Απριλίου, από τις 7 το απόγευμα έως τις 10 το βράδυ.
Η έκθεση πραγματοποιείται στο «Free Thinking Zone» (Σκουφά 64 και Γριβαίων), έναν ιδιαίτερο χώρο συζήτησης για τη σύγχρονη σκέψη και τέχνη, ένα ανοιχτό πεδίο συζήτησης και βήμα για νέους καλλιτέχνες, και θα διαρκέσει έως τα τέλη Ιουνίου.
«Για να φωτίσουν ως φάροι τα σκοτεινά μονοπάτια»
Ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης, Ευθύμης Λαζόγκας, σημειώνει: «Τι κάνουν στην Αθήνα ο Παζολίνι, ο Κουνέλης, ο Πάουντ, ο Ταρκόφσκι, ο Αξελός, ο Φουκώ, ο Αγγελόπουλος, η Σιμόν ντε Μπoβουάρ, η Έμμα Γκόλντμαν, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, ο Μπωντλαίρ, ο Γκοντάρ, ο Μπέκετ, ο Φελίνι; Είκοσι και πλέον “Απόστολοι” της τέχνης, του σινεμά, της λογοτεχνίας συναντώνται με την ιδιαίτερη γραφίδα του εικαστικού Δημήτρη Λάμπρου, ο οποίος “Αγιογραφεί” και επαναφέρει στο “Σήμερα” την εμπροσθοφυλακή του παγκόσμιου πνεύματος (της σύγχρονης Ιστορίας), για να φωτίσουν ως φάροι τα σκοτεινά μονοπάτια της διαρθρωτικής, πνευματικής, πολιτισμικής και οικονομικής κρίσης που βιώνουμε στις ημέρες μας».
«Σημαίνει να ανοίγεις την πληγή και να την ξαναράβεις με τα δικά σου ράμματα»
Σχετικά με τη δουλειά του Δημήτρη Λάμπρου, ο ζωγράφος Δημήτρης Καρατζάς, αναφέρει: «Δεν είναι τυχαίο ότι, λίγο πριν την εμφάνιση της πρώτης φωτογραφίας το 1826, από τον Niépce, ο David ζωγραφίζει το μεγαλύτερο αριστούργημά του, “Τον θάνατο του Μαρά” (1793), τη στιγμή που η εικονογραφία του πορτραίτου, τουλάχιστον στη δυτική τέχνη, φτάνει να απεικονίζει τον ήρωα στη μεγαλύτερη στιγμή της δόξας του, αυτήν του θανάτου του.
Εκείνη την εποχή, κάνει την εμφάνισή της η φωτογραφία. Η χρήση της φωτογραφίας έπαιξε έναν διπλό ρόλο μέχρι τις μέρες μας: από τη μία, να δηλώνει την καταδίκη της “αύρας” και, από την άλλη, να μεταμορφώνει το κοινότυπο. Ως ναυαρχίδα της αστικής εκπραγμάτωσης, η φωτογραφία φαίνεται πως συμφιλίωσε πολλές αντιφάσεις στο εσωτερικό της. Ήταν η θαυματουργή ουσία, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επούλωση του τραύματος που άφησε, σε συμβολικό επίπεδο τουλάχιστον, ένας ήρωας με κλειστά τα μάτια, τη στιγμή που πεθαίνει για τις ιδέες του σε μια κοινότυπη καθημερινή σκηνή στο μπάνιο του.
Ως εικαστικός, το να ζωγραφίζεις από τη φωτογραφία σημαίνει να πηγαίνεις πάλι πίσω σε αυτήν την πληγή που, κάποτε, επουλώθηκε, να την ανοίγεις και να τη διαβάζεις αδιάλειπτα. Η διαδικασία αυτή γίνεται πιο προσωπική, όταν τούτο συμβαίνει με όχημα το σχέδιο, γιατί, ενώ μπορεί να έχουμε στη διάθεσή μας μια δορυφορική λεπτομερέστατη εικόνα, τις περισσότερες φορές χρειαζόμαστε μια απλή σχεδιαστική γραμμή πάνω σε έναν χάρτη, για να βρούμε τον δρόμο μας. Το να σχεδιάζεις από μια φωτογραφία σημαίνει να ανοίγεις την πληγή και να την ξαναράβεις με τα δικά σου ράμματα. Σε αυτήν την προβληματική, κινείται και η δουλειά του Δημήτρη Λάμπρου».
Πληροφορίες
«Free Thinking Zone»: Σκουφά 64 και Γριβαίων – Κολωνάκι, τηλ.: 210 3617461. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Κυριακή: 9:00 – 21:00.
naftemporiki.gr
